عضو انجمن ملی صنایع پلاستیک ایران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: برای حفظ محیط زیست به جای آنکه آمارها را بالا ببریم بهتر است مصرف پلاستیک را کاهش بدهیم و از سوی دیگر به صنعت هم آسیب نزنیم. قطعاً فناوری در این زمینه می‌تواند به یاری محیط زیست و صنعت بیاید.
هوشنگ پارسا توضیح داد: می توانیم با یک دید مثبت به مسئله نگاه کنیم و ببینیم دنیا چه کرده است و ما هم به همان سمت برویم. ما عادت کرده‌ایم آمار را بالا ببریم و در خصوص مسئله پلاستیک هم همین است، عموما تلاش کرده‌اند آمار را بالا ببرند،اما می‌توانیم مثلاً به جای آنکه برای پوشش کاری از ۳ تن پلاستیک استفاده کنیم، از ۵۰۰ کیلو پلاستیک استفاده کنیم، از یک سو باید مصرف را کاهش بدهیم و از سوی دیگر به صنعت هم آسیب نزنیم و اگر به طور مثال کسی گلخانه دارد با مشکل مواجه نشود.
وی ادامه داد: شاخه‌های مختلف صنعت به طور زنجیروار به هم وصل است و ما نمی‌توانیم تولید پلاستیک نداشته باشیم اما گلخانه داشته باشیم. اگر ما بتوانیم با دانش و صنعت روز دنیا فعالیت کنیم، مصرف پلاستیک بسیار کاهش می‌یابد.
عضو انجمن صادرکنندگان نمونه گفت: برای نمونه کیسه زباله‌ای که ما در ایران استفاده می‌کنیم ۱۰۰ میکرون است، در حالی که همین کیسه زباله در اروپا تنها ۲۰ میکرون است و مقاومت بیشتری هم دارد؛ بنابراین فناوری می‌تواند به محیط زیست کمک کند.
پارسا درباره اینکه آیا تولید پلاستیک تجزیه‌پذیر در کشور هم می‌تواند به یاری محیط زیست بیاید یا نه گفت: بنده هنوز نمی‌توانم بپذیرم که عده‌ای در ایران می‌گویند ما پلاستیک تخریب‌پذیر تولید می‌کنیم. البته شاید دانش من اندک است و نمی‌توانم این مسئله را رد یا تأیید کنم؛ اما مسئله‌ای که وجود دارد آن است که ممکن است من پلاستیکی را که تحت شرایطی کیفیتش را بدتر می‌کنم با قیمت بالاتر به عنوان پلاستیک تجدیدپذیر بفروشم و متأسفانه این گونه سودجویی‌ها در برخی وجود دارد.
وی در پاسخ به اینکه صنعت پلاستیک ایران چه گام‌هایی به سوی مجهز شدن به فناوری روز دنیا برداشته است گفت: شکاف عمیقی زمانی میان دانشگاه و صنعت وجود داشت و هنوز هم وجود دارد. البته خوشبختانه صنایعی مثل پتروشیمی رشد خوبی داشته‌اند؛ اما صنایع پایین دستی خیلی عقب رفته‌اند. تمام نگاه‌های دولت‌مردان ما به سمت صنایع بالا دستی بوده است و در خصوص صنایع بالا دستی به ویژه پتروشیمی ما در جهان حرف برای گفتن داریم؛ اما متأسفانه به این دلیل که تدبیری اندیشیده نشده است، صنایع پایین دستی در همان جای پیشین خود مانده است.
عضو انجمن ملی صنایع پلاستیک ایران گفت: امکان خام فروشی برای صنایع بالا دستی راحت‌تر است، ایجاد ارزش افزوده با ماشین آلاتی که اکنون وجود دارد ممکن نیست و من نمی‌گویم ماشین‌آلات خوب نیست ولی به تعداد بسیار کم وجود دارد. صنایع پایین دستی در جایگاهی قرار گرفته است که دانش روز دنیا را در اختیار ندارد و بهره‌وری مناسبی نمی‌تواند داشته باشد؛ بنابراین ارزش افزوده مناسبی هم نمی‌تواند داشته باشد.
پارسا تأکید کرد: در کشورهای دیگر، به تولید بها دادند و ماشین‌آلات خوبی تهیه کرده‌اند. یکی از اشکالاتی که در کشور ما وجود دارد این است که سرمایه ملی و بودجه ملی هیچ گاه در خدمت تولید قرار نگرفته است. ممکن است نردبانی بوده برای بالا رفتن بعضی از افراد در انتخابات و... اما در عمل اقتصاد ملی و سرمایه ملی ما در خدمت تولید نبوده است.
وی تصریح کرد: همیشه تولید به سرمایه خدمت کرده، شما به هر گونه تولیدی که نگاه کنید خواهید دید که دلالان منافع زیادی در آن دارند؛ یعنی در حقیقت صنعت به سرمایه خدمت می‌کند، از طرف دیگر برای صادرات هم که شرکت‌ها تلاش می‌کنند، تا زمانی که اقتصاد ما در خدمت سیاست باشد، ما گرفتاری خواهیم داشت، فرقی هم نمی‌کند که چه کسی رئیس جمهور باشد، اگر جهت عوض شود یعنی سیاست در خدمت اقتصاد قرار بگیرد و اقتصاد در کنار تولید باشد، به گمان من اقتدار سیاسی بهتری هم خواهیم داشت.
عضو انجمن صادرکنندگان نمونه ایران ادامه داد: این چیدمان درست نیست و ما برای کار کردن با کشورهای مختلف باید ببینیم چه میزانی از سهم بازار را در آنجا می‌گیریم. باید فرمول‌هایمان را در ریاضیات عوض کنیم. برای ما سهم بازار آن کشور مهم است، تمام کشورها با این فرمول پیش می‌روند. ممکن است گاهی حرکت‌هایی در این زمینه‌ها انجام شود؛ اما پرنده‌ای هستیم که بالمان شکسته است.
پارسا در توضیح اینکه تا زمان رفع مشکلات ساختاری بلند مدت، چه اقدام‌ها کوتاه‌مدتی در زمینه حفظ محیط زیست می‌توان انجام داد گفت: بهترین کمک را مردم می‌توانند داشته باشند. در خصوص تخریب‌پذیری، ما مردم بیشتر مقصریم، ما عادت کردیم که پلاستیک‌ها را دور بیندازیم، این مسئله به فرهنگ‌سازی مربوط است. اگر قرار باشد که صدا سیما و رسانه‌ها و از همه مهم‌تر وزارت آموزش و پرورش در این زمینه کمک نکنند، خیلی دیرتر به این فرهنگ خواهیم رسید. زمانی بیشترِ مردم کمربند نمی‌بستند؛ در حالی که برای ما ایمنی ایجاد می‌کند؛ اما اکنون تقریبا همه کمربند ایمنی می‌بندند. اگر آموزش عمومی هدفمند باشد قطعا موفق خواهد شد؛ اما ممکن است گاهی هرج و مرج در یک زمینه منافعی برای برخی داشته باشد و آموزش‌ها را در جهت منافع خود هدف گذاری کنند.
وی تأکید کرد: باید صدا و سیما و رسانه‌ها کمک کنند و مردم هم به این مسائل توجه داشته باشند. متأسفانه نگاه ملی در کشور ضعیف شده است، زمانی که ما نگاه ملی و جمعی نداریم؛ پلاستیک‌ها و زباله را پرت یا در محیط رها می‌کنیم، وقتی آگاه باشیم که این سرزمین مال همه است و نگاه ملی و جمعی داشته باشیم بی‌شک در رفتارهای خود تجدید نظر خواهیم کرد، ما باید نگاه ملی را تقویت کنیم. با کمک هم می‌توانیم مصرف را به حد اقل برسانیم، نمی‌گویم مصرف پلاستیک را به صفر برسانیم چرا که در هر زمینه‌ای باید منافع و مضرات را با هم در نظر بگیریم، اگر مصرف پلاستیک ۳ ضرر دارد، می‌تواند ۱۲ تا استفاده هم داشته باشد اما اگر ملی فکر کنیم بسیاری از مشکلاتی که اکنون گریبان جامعه را گرفته است حل خواهد شد.
نظر شما