مجله مهر - فاطمه باقری: قرار امام حسین (ع) با همه آدم‌های دنیا همین است. اینکه هرکس با هر زبانی که دوست دارد، از دوست داشتن او بگوید؛ با هر نگاهی و با هر اندازه سواد و ذوق هنری. جمعی از اهالی پایتخت هم چهارده سال است در دهه دوم محرم در دانشگاه هنر تهران جمع می‌شوند تا با هنرشان برای هیئت امام حسین (ع) خادمی کنند. اینجا برخلاف نگاه خیلی‌ها، هنرمند بودن و تعلق به طبقه روشنفکر جامعه، نقطه مقابل ابراز ارادت به امام حسین (ع) نیست. اهالی هیئت هنر عشق‌شان به امام حسین (ع) و راهش را با ادبیات تصویر، هنرهای تجسمی یا در ظرف شعر و سرودهای آیینی نشان می‌دهند. حتی سال هاست در سخنرانی‌های هیئت هنر از زیبایی‌های حماسه کربلا و جایگاه آن در میدان هنر صحبت می‌شود.
غیر از حال متفاوت این شب ها، مفاهیم آیینی در لباس هنر هم ماندگارتر است و هم آثاری که خلق می‌شود زبان مشترک و همه فهمی است تا کسانی که هم زبان و هم کیش ما نیستند، آن را درک کنند. هر هیأتی، کوچک یا بزرگ، در هر گوشه شهر و روستای این سرزمین زبان و رنگ و بوی خودش را دارد، اما خادمان و عزاداران این هیأت، «هنرمندانه» از امام حسین(ع) می گویند.
اخبار، تصاویر و صوت و ویدیوهای «هیأت هنر» را می توانید اینجا ببینید.
نظر شما