شخصیت‌پردازی "پابرهنه در بهشت" دارای ضعف است

محمدتقی فهیم، عضو هیئت مدیره انجمن منتقدان خانه سینما، ضمن بیان این مطلب به خبرنگار مهر گفت: "به عنوان یک فیلم تجربی توکلی توانسته است خلاقیت هایی در مورد ساخت فیلم به کار ببرد، اما بحث اصلی فیلم موضوع و محتوای آن است که در این زمینه چندان با خلاقیت و نوآوری رو به رو نبودیم."

وی تاکید کرد: "این فیلم کم و بیش مشابه فیلم های معناگرایانه چند سال اخیر سینما همچون "یک تکه نان" و "اینجا چراغی روشن است" ساخته شده، اما به لحاظ موضعگیری و سمت و سوی فیلم جوان هایی که به سراغ این موضوع ها می روند باید خیلی مواظب باشند. زیرا این نوع مسایل در لبه تیغ حرکت می کنند و وارد بحث عرفان و فلسفه اسلامی و وظایف مبلغان دینی می شوند. در این زمینه اثر باید به صورت تحقیق شده ارایه شود تا برخی حاشیه ها را ایجاد نکند و اثر از طرح مسایل سطحی عبور کند."

این منتقد در ادامه اشاره به مضمون محوری اثر اظهار داشت: "با توجه به اینکه رویکرد ارایه سینمای پرمخاطب وجود دارد، به نظر می رسد "پابرهنه در بهشت" در این زمینه نتواند چندان موفق عمل کند. بخشی از مضمون فیلم بیشتر مناسب مخاطبان خاص سینماست تا مخاطبان عادی و سینمارو حرفه ای. تقابل کاراکترهایی که نماینده روشنفکران جامعه هستند همچون دکتر (امین تارخ) با شخصیت هایی که جنبه مذهبی دارند، باید بر اساس فقه اسلامی صورت بگیرد تا ایجاد سوء استفاده های موضوعی نکند."

فهیم در مورد تحلیل شخصیت فیلم روحانی فیلم یادآور شد:"به همان نسبت که پرداخت شخصیت روحانی مشکل دارد، سایر شخصیت های فیلم دارای کاستی هستند. زمینه پرداختی مناسبی به لحاظ سینمایی ندارند و مخاطب نمی تواند با شخصیت ها ارتباط چندانی برقرار کند. زیرا اصلاً با پیشینه و خاستگاه شخصیتی و فکری آنها رو به رو نیستیم. روحانی فیلم اگر دارای ویژگی های فکری درست و جایگاه مناسب تربیتی بود، می توانست حضوری تاثیرگذار داشته باشد. بیشتر توجه کارگردان معطوف امور تکینکی و فنی مثل استفاده از تراولینگ و قطع هنگام فیلمبرداری و خردکردن سکانس ها شده تا فیلم با توجه به مضمون یکنواخت از ریتم مناسب برخوردار شود که البته در این خصوص چندان موفق عمل نکرده است."