به گزارش خبرگزاری مهر، نشریه «خط حزب الله» در شماره ۱۶۱ در سخن هفته نوشت: حزب جنگ ۳۳روزه‌ی حزب‌الله لبنان با رژیم صهیونیستی (سال ۲۰۰۶) یکی از پیچیده‌ترین جنگ‌ها بود که هدف آن فراتر از حزب‌الله و لبنان بود. تنها یک هفته پس از تمام شدن جنگ، نشریه‌ی نیویورکر فاش کرد که دولت بوش پسر قصد حمله به ایران را داشت و برای این کار، ابتدا می‌بایست سد حزب‌الله لبنان را می‌شکست. نتیجه‌ی جنگ اما دقیقا خلاف آنچه آمریکا و رژیم صهیونیستی تصور می‌کردند می‌شد. جرج بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در کتاب خاطرات خود اذعان کرد که عملکرد رژیم صهیونیستی در این جنگ، متزلزل بود و اعتبار آن زیر سؤال رفت. او گفت: "اسرائیل فرصت‌هایش را در این جنگ از دست داد. پیامد این جنگ، چیزی جز خزان استکبار در تابستان داغ برای رژیم صهیونیستی نبود."
اما همه‌ی اتفاقات جنگ ۳۳روزه، خلاصه در عرصه‌ی جبهه‌ی نظامی نبود. به موازات آن، جنگ مهم‌تری در رسانه‌های بین‌المللی، برای بازنمایی آن در حال وقوع بود. رسانه‌های غربی سعی می‌کردند مقصر ماجرا را حزب‌الله نشان بدهند و تا آنجایی هم که می‌شد، از انعکاس اخبار منفی علیه رژیم صهیونیستی حذر داشتند. یک سال بعد، روزنامه‌ی اسرائیلی معاریو در این‌باره نوشت: "اگرچه ما مطالب انتقادی شدیدی علیه مدیریت این جنگ داشتیم، اما چاپ نکردیم و به روحیه‌ی خبرنگاری خیانت کردیم، چون به دنبال حمایت از ارتش و جنگ بودیم."
در این سوی میدان، گرچه امکانات و تجهیزات رسانه‌ای جبهه مقاومت کم بود، اما حزب‌الله توانست با یک برنامه‌ی پارتیزانی رسانه‌ای، خلاء امکانات را پر کرده و اتفاقا دست برتر را داشته باشد و همین هم، یکی از دلایل پیروزی حزب‌الله در این جنگ بود.
"حسن حیدر"، کارشناس و تحلیلگر مسائل لبنان و نماینده‌ی شبکه «المنار» در ایران درباره‌ی نقش رسانه در جنگ ۳۳ روزه چنین می‌گوید: "در جریان جنگ ۳۳روزه، یکی از خبرنگاران المنار به نام علی شعیب، همانند رزمندگان به‌تنهایی با ارتش اسرائیل می‌جنگید؛ به‌عنوان‌مثال وقتی‌که اسرائیلی‌ها مدعی می‌شدند که بنت جبیل را تصرف کرده‌اند، وی با حضور در این منطقه عدم صحت این خبر را نشان می‌داد و آن را تکذیب می‌کرد؛ این‌گونه فعالیت‌ها به حدی بود که اسرائیل را مجبور کرد اخبار شبکه‌ی المنار را رصد کند... این سیاست المنار در جنگ بود و به‌همین دلیل نیز سیدحسن نصرالله در رابطه با این شبکه عنوان کرد که "لولا المنار لضاع الانتصار"؛ اگر المنار نبود، پیروزی از دست رفته بود... نقش رسانه در جنگ کمتر از سلاح نیست بلکه بیشتر از آن است."
یادداشت رهبر انقلاب پس از دیدار با جمعی از اهالی هنر، که چند شب پیش منتشر شد، بار دیگر تأکیدی است بر اهمیت، و وجود یک جنگ رسانه‌ای گسترده علیه نظام و مردم ایران. تجربه‌ی انقلاب اسلامی اما در این عرصه نشان داده است که هرجا تولیدات فاخر، با درون‌مایه‌ی دینی و انقلابی، و پایبندی به ارزش‌های والای انسانی، به منصه‌ی ظهور رسیده است، با استقبال مخاطبین داخلی و بین‌المللی مواجه شده است. سریال‌های فاخری چون یوسف پیامبر و مختارنامه، و یا فیلم‌هایی چون محمد(ص)، ملک سلیمان، به وقت شام و... مؤید همین مطلب است. امروز نیز هنرمندان متعهد می‌توانند در جنگ نابرابر رسانه‌ای با ارتش تا دندان مجهز دشمن پیروز شوند، اگر به خدا توکل کنند و نبرد رسانه‌ای را جدی‌تر بگیرند.
نظر شما