به گزارش خبرنگار مهر، مراسم شبی با لوئیس بونوئل به همت نشریه ادبی بخارا و نشر چشمه شب گذشته در خانه هنرمندان برگزار شد. در ابتدای مراسم علی دهباشی زندگینامه مختصری از لوئیس بونوئل ارائه داد و گفت: بونوئل در فوریه سال 1900 در کالاندا اسپانیا و در خانواده ای نیمه روشنفکر و مرفه به دنیا آمد و پس از دیدن فیلمی از فریتس لانگ به سینما روی آورد .
وی ادامه داد: بونوئل 22 سال بعد به همراه آندره برتون و لویی آراگون و چند تن دیگر ، مکتب سورئالیسم را بنیان گذاشتند . او با ساختن فیلم سگ اندلسی به شهرتی بزرگ دست یافت و پل آلوار نیز او را یک سینماگر شاعر نامیده است .
دهباشی اضافه کرد: این فیلمساز اسپانیایی کوشیده است در تمامی آثارش به نابرابری های اجتماعی و طبقه حاکم حمله کند .او با ساخت فیلم " فراموش شدگان " به نوعی مبارزه اجتماعی دست زد . بونوئل کتاب هم نوشته است و" با آخرین نفس هایم "، اثری خواندنی و ارزشمند است .
در ادامه، بزرگمهر رفیعا ، منتقد و مدرس سینما به شرح پیشینه مکتب سورئالیسم پرداخت و گفت : در ایران سورئالیسم از زمان های بسیار دور وجود داشته است . یکی از اولین کسانی که در این حوزه کار کرده، حافظ بوده است . صادق هدایت هم از این تفکر بهره برده است . بسیاری در خواندن بوف کور تنها به خواندن آن بسنده می کنند در حالی که این اثر سورئالیستی نیازمند اندیشه است .
او ویژگی بارز هنرمند را عصیانگری دانست و افزود : هنرمند کسی است که معترض و عصیانگر است و درباره مشکلات موجود به تحلیل چرایی آنها می پردازد اما راه حلی ارائه نمی دهد .
این مدرس دانشگاه سپس از نیما ، هدایت ، کافکا و لوئیس بونوئل به عنوان هنرمندانی که توانسته اند عصیانگر باشند و مکاتب جدیدی ایجاد کنند ، نام برد و درباره آخرین آنها " بونوئل " گفت : از نظر بونوئل سینمای واقعی آن است که در مغز هنرمند باشد و افکار او را به همان ترتیب که می گذرد فیلمبرداری کند . سگ آندلسی درباره ضدیت شدید بونوئل با کلیسا و بیانیه ای فرویدیستی است .
رفیعا ، سینما را به مفهوم مطلق آن چیزی دانست که از طریق علائم و نشانه ها ، هوشمندانه مخاطب را وادار کند که چه می خواهد بگوید .
شیوا مقانلو ، کارشناس ارشد سینما و مترجم نیز در این مراسم درباره لوئیس بونوئل گفت : از بونوئل گفتن کار سهل و ممتنعی است ؛ از این جهت که آنقدر فیلم و اثر از او به جا مانده است که بر سر آنها می توان به آسانی بحث کرد . از سوی دیگر در ماهیت کارهای بونوئل یک نوع گریزپایی وجود دارد و این مطلب را به ذهن متبادر می کند که چگونه می توان تحلیلی از آن بدست داد.
نویسنده کتاب " بونوئلی ها " در ادامه افزود : بونوئل همان میزان که مایل است در فیلم هایش مخفی ترین درونیات انسان را بیرون بکشد ، همزمان می خواهد که فاصله ای عمدی را با مخاطبش حفظ کند .زمان تماشای آثار بونوئل نمی توان گفت که آنها احساسات ما را نسبت به خود بسیار جذب می کند .
مقانلو تصریح کرد : شاید در میان بزرگان سورئالیست تنها بونوئل بود که توانست تصویر و کلمه را با هم در آمیزد .
مقانلو سپس به فیلم سگ اندلسی بونوئل پرداخت و اضافه کرد : اصل این فیلم ابتدا جزوه کوچکی از شعرهایش به همین نام بوده است که بعدها از آن فیلم ساخت . در نخستین واکنش به آن ، لورکا یکی از دوستان صمیمی بونوئل آن را به هیچ وجه نپسندید . خود بونوئل هم در سال های آخر عمرش درباره سگ آندلسی گفت : پس از این فیلم دنیا به سمت ابزورد رفته است .
در بخش پایانی مراسم شبی با بونوئل ، پگاه احمدی و آناهیتا طاعتی قطعاتی از شعرهای بونوئل را خواندند و سپس فیلم سگ اندلسی برای حاضران به نمایش درآمد.
نظر شما