رسول ملاقلی‌پور همیشه به سینمای جنگ وفادار ماند

عبداله باکیده کارگردان عرصه دفاع مقدس در خصوص تکنیک کارگردانی ملاقلی پور به خبرنگار مهر گفت: "استفاده از تکنیک های مدرن در به تصویر کشیدن دوران جنگ یکی از ویژگی های هنری رسول بود. تکنیکی که گاهی به سینمای قصه گو طعنه می زد و گاه به ثبت وقایع و رخدادهای مستندگونه می پرداخت. برای نمونه در فیلم "پرواز در شب" سینمایی واقعگرا و قصه گو را ارایه کرد و در فیلم "سفر به چزابه" دنیایی از ذهنیات خود را به معنی سیر و سفر بین واقعیت و رویا به مخاطب عرضه نمود."

این فیلمساز در ادامه خاطرنشان کرد: "سینمای آقارسول را می توان به سه بخش عمده تقسیم کرد. بخش ابتدایی آثار این فیلمساز به زمانی برمی گردد که فیلم های "نینوا" و "بلمی به سوی ساحل" را ساخت. فیلم هایی که نگاه جانبدارانه ای نسبت به آدم های در جنگ مانده داشت. دوره دوم مربوط به فیلم هایی می شود که مسایل پس از جنگ را در قالب موقعیت رزمنده های از جنگ برگشته بیان می کند و در بخش سوم پا را از این مرحله فراتر می گذارد و از زبان شخصیت ها دیالوگ های اعتراض آمیز مطرح می کند. در نهایت باید بگویم رسول همیشه به سینمای جنگ وفادار ماند."

وی در ادامه با اشاره به وجوه اعتراض در آثار ملاقلی پور اظهار داشت: "اعتراض با روحیه و خلق و خوی رسول آمیخته بود و از آنجا که هیچ اثر هنری جدا از روحیه و درونیات هنرمند نیست، خواه ناخواه این اعتراض و گاهی اوقات تندروی در فیلم های او نیز مشاهده می شد. با این اوصاف رسول روحیه ای شاد و انسانی داشت که در فیلمی مانند "مزرعه پدری" به خوبی انعکاس پیدا می کند. رسول سبک کاری منحصر به خود را داشت. او همواره سعی می کرد اولین کسی باشد که تازه ترین حرف را برای گفتن دارد. در واقع او همیشه در خط اول دونده اول بود."