به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تشییع و وداع با پیکر مرحوم محسن جهانگیری، استاد برجسته دانشگاه تهران و چهره ماندگار فلسفه دردانشکده ادبیات دانشگاه تهران برگزار شد.
در این مراسم که جمع زیادی از استادان دانشگاه، روحانیون، دانشجویان و علاقه‌مندان به این استاد فقید حضور داشتند، کریم مجتهدی، عضو هیات‌علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم، حسین غفاری، استاد فلسفه دانشگاه تهران، محمدرضا بهشتی، رئیس گروه فلسفه دانشگاه تهران، غلامرضا اعوانی، عضو فرهنگستان علوم، غلامحسین کریمی دوستان، رئیس دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، محمدرضا ریخته گران، استاد فلسفه دانشگاه تهران ومحمود نیلی احمد آبادی، رئیس دانشگاه تهران به ایراد سخن پرداختند.
جهانگیری مسلمان واقعی بود
کریم مجتهدی درابتدای این مراسم گفت: مرحوم دکتر جهانگیری از نخبگان کشور بودند و اگرچه که چشم از جهان بستند، اما همچنان آثار و سخنان ایشان جاودانه است.
او در ادامه گفت: فلسفه یک رشته نیست که یک تعهد است و کسی که تعهد ندارد نباید به ساحت فلسفه وارد شود. دکتر جهانگیری فردی متعد و مسلمان واقعی بود و عمیقا به خداوند اعتقاد داشت. آثاری که از ایشان به جای مانده هم حاکی از این تعهد و دلسوزی و صداقت ایشان در حوزه علم دارد. هرکدام از آثار این استاد فقید درجای خود مهم و قابل توجه اند وتا امروز هم همه این آثار محل استفاده استادان و دانشجویان بوده و انشاالله خواهد بود.
متعهد در دین و فکر و اخلاق
درادامه رضا داوری اردکانی به ایراد سخن پرداخت و گفت: حیات دکتر جهانگیری همیشه به منزله درس بود، او مدارج عالی را طی کرده بود و بسیار در دین و فکر و اخلاق متعهد بود؛ چیزی که البته امروز کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
اوافزود: مرحوم جهانگیری در برخی از موارد به نقد و ایراد و اشکال علمی می پرداخت که به تمامی جنبه علمی داشت و تا امری بر او مسلم نشده بود اظهارنظری نمی کرد.
داوری تاکید کرد: جهانگیری مردی بود که از او چیزی به جز نیکی و خیر ندیده ایم.
جهانگیری اهل دنیا نبود
پس از سخنان کوتاه داوری اردکانی، حسین غفاری طی سخنانی گفت: من قبل از هرچیز این مصیبت رابه جامعه علمی کشور تسلیت عرض می‌کنم، من خودم از شاگردان ایشان بودم و بعدها با آن مرحوم همکار شدم و این ضایعه را جبران پذیر می دانم.
اوادامه داد: مرحوم استاد جهانگیری حتی یک لحظه به دنیا متوجه نبود و همواره اهل تواضع و رعایت اخلاق و دوری از تکبر و زیاده خواهی بود.
اوادامه داد: جهانگیری اساسا اهل دنیا نبود بلکه فردی وارسته و اهل اعتقاد به دین بود. یکبار به کسی فرموده بودند که یک کتابی را ترجمه کرده‌ام اما چون احساس کردم که برای اعتقادات مردم ممکن است ایجاد مشکل کند، آن را منتشر نمی کنم و این حاکی از اعتقادات راسخ ایشان به حفظ حوزه اعتقادی مردم و جامعه داشت.
تقید به روزی حلال
محمد رضا بهشتی هم دراین مراسم سخنرانی کرد. او گفت: امروز با پیکر استادی توانا و دلسوز و انسانی شریف آخرین وداع را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران انجام می دهیم. انسانی که بیش از نیم قرن از عمر شریف خود را دانشگاه حضور داشت واین دانشگاه شاهد حیات طیبه او بود. دانش گسترده و ژرف ایشان در فلسفه اسلامی و غرب، کلام و عرفان و سخت کوشی و امانت داری ایشان در تحقیق و ترجمه و تالیف و پایبندی به تدریس، از جمله ویژگی‌های این استاد با سابقه و برجسته کشور بود.
او اضافه کرد: ایشان منش کم نظیری داشتند و اهل تواضع و فروتنی و عفت کلام و مقید به تقوا به‌خصوص روزی حلال بودند به صورتی در کمتر مجلسی دیده می‌شد که از طعام عرضه شده چیزی میل کنند؛ به این معنی که بسیار اهل مواظبت از نفس و مقید به قیوددینی بودند، خداوند ایشان را رحمت کند و امیدواریم که برکات علمی ایشان همواره مستدام باشد.
او در پایان گفت: ۱۵ اردیبهشت ماه مصادف با نودمین سالروز تولد ایشان است و به همین مناسبت قرار بود که جلسه بزرگداشتی در دانشگاه تهران برگزار شود که متاسفانه چند روز زودتر چشم از جهان بستند و انشاالله امیدواریم در این موعد، جلسه بزرگداشت آن مرحوم را در دانشگاه تهران برگزار کنیم.
تالیف آثار مهم و ماندگار
پنجمین سخنران این مراسم غلامرضا اعوانی بود. او درابتدای سخنان خود گفت: مرحوم دکتر جهانگیری آن‌طور که بنده ایشان را می‌شناختم یک شخصیتی جامعی داشتند و ما درس‌های فراوانی از شخصیت او می‌آموزیم. اگرچه رشته تحصیلی آن مرحوم فلسفه غرب بود اما تسلط بالایی در فلسفه و کلام و عرفان اسلامی داشت و در این مسیر آثار متعددی هم از خود به جای گذاشت که در نوع خود جز بهترین آثار و کتب منتشر شده دراین حوزه‌ها هستند.
اوافزود: کتاب ایشان درباره ابن عربی از جمله بهترین آثاری است که در ایران و جهان درباره این شخصیت تاثیرگذار در اندیشه اسلامی به نگارش درآمده است. همچنین بهترین کتاب‌ها و مقالات را در حوزه کلام اسلامی تالیف کرد که به لحاظ محتوا از جمله بهترین آثار منتشر شده در این حوزه هستند. فعالیت‌های مکتوب و شفاهی این استاد برجسته دانشگاه در حقیقت نمونه و الگویی مهم در تحقیقات علمی کشور به حساب می‌آید.
اعوانی تاکید کرد: او یک انسان به معنی واقعی کلمه بود و بنده در بیش از ۵ دهه ارتباطی که با ایشان داشتم کوچک‌ترین خطایی در او ندیدم و به معنای واقعی کلمه شخصی متقی و مقید به شرع بود.
دانشگاه تهران؛ خانه دوم جهانگیری
غلامحسین کریمی دوستان هم درادامه طی سخنان کوتاهی گفت: جهانگیری در ضیاآباد قزوین به دنیا آمد و به مدرسه رفت و روح جست‌وجو گر او، اورا به تحصیل در شهرمقدس قم رهنمون کرد و سپس به تهران آمد تا دوره متوسطه و دانشگاه را در این شهر طی کند؛ ورود او به دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۳شمسی و خروجش ۱۳۹۸سال است. ۶۵ سال در این مکان مقدس به تحصیل و تحقیق و تدریس پرداخت و هیچ چیزی جز مرگ نتوانست او را ازاین خانه جدا کند.
او افزود: به دانشگاه تهران عشق می ورزید و ۶۵ سال از عمر خودرا درهمین خانه سپری کرد و آخرین وصیت او این بود که مرا ازدانشکده ادبیات دانشگاه تهران به خانه ابدی بدرقه کنید.
کریمی دوستان اضافه کرد: جهانگیری از جنبه‌های مختلف بی‌نظیر بود به حق می توان گفت که فقدان او جبران ناپذیراست.
محمدرضا ریخته گران هم که علیرغم بیماری در این مراسم حضور داشت ضمن تسلیت به خانواده مرحوم جهانگیری و جامعه علمی ایران گفت: آخرین بار در ایام نوروز در تماس تلفنی از ایشان درخواست کردم که پس از تعطیلات، برای دیدار با استادان به گروه فلسفه دانشگاه تهران تشریف بیاورند که متاسفانه عمر شریفشان به پایان رسید و از آخرین دیدار با این استاد بزرگوار محروم شدیم.
جهانگیری سرمایه علمی کشور بود
سخنران پایانی این مراسم محمود نیلی احمد آبادی بود. او گفت: درباره مناقب دکتر جهانگیری همه سخن گفتند؛ وقتی سخن از استادان با اخلاق و متواضع دانشگاه به میان می‌آید، همواره نام دکتر محسن جهانگیری مطرح می شود و این نشان دهنده شخصیت والای ایشان است؛ قطعا از دست دادن بزرگانی چون آن مرحوم ضایعه بزرگی است، اما مرگ حق است و آنچه اهمیت دارد آن چیزهایی است که از ما به یادگار می‌مانند.
او در ادامه گفت: آنچه برای ما به‌عنوان جامعه دانشگاهی کشور اهمیت دارد این است که به بهترین وجه ممکن از سرمایه‌های علمی خودمان استفاده کنیم. امروزه جوانان ما به‌شدت نیازمند پیروی از الگوهای علمی وبرجسته کشور هستند؛ امروز در تبلیغات و شبکه‌های اجتماعی و حتی در صداوسیما کسانی که به‌عنوان الگو معرفی می‌شوند، شاید نتوانند جوانان ما را سیراب کنند لذا وظیفه ما به‌عنوان دانشگاهیان این است که بتوانیم سوابق و توانمندی‌های بزرگان دانشگاه را به بهترین وجه به جامعه و به‌خصوص به جوانان خودمان منتقل کنیم؛ چیزی که البته شاید تاامروز در دانشگاه‌ها به خوبی به آن توجه نشده است.
اوافزود: بنده دراینجا پیشنهاد می‌کنم که همه ما تلاش کنیم که چهره‌هایی چون مرحوم دکتر جهانگیری، بیشتر و بهتر به جامعه معرفی شوند. دراین راستا هم در دانشگاه تهران درحال بررسی و عملیاتی کردن این فکر هستیم که باهمکاری کتابخانه و مرکز اسناد دانشگاه، اسناد فعالیت‌های استادان بزرگ این دانشگاه را منتشر کنیم تا سلوک علمی و عملی این بزرگان به جامعه عرضه شود و مخاطبین جامعه علمی ایران از بزرگان عرصه علم و دانش به مثابه یک الگو و نمونه برای آینده خود بهره‌مند شوند.
نظر شما