به گزارش خبرگزاری مهر، نشست «کپیرایت در عصر دیجیتال» با حضور جسیکا سانگر مدیر بخش بینالملل انجمن ناشران و کتابفروشان آلمان و محمود آموزگار ناشر و رئیس پیشین اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در تالار یادمان علامه دهخدای سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برگزار شد.
جسیکا سانگر در ابتدای این نشست با اشاره به اینکه قانون کپیرایت از سال ۱۹۷۰ به وجود آمد، گفت: قانونی که آن زمان تصویب شده، دارای دو رکن مفهوم حقوق نویسندگی و حمایت از اثری است که به چاپ رسیده است. معمولاً این حق دارای دو بخش است که یکی حقوق معنوی و دیگری حق استفاده از پاداش است. در این بحث یک طرف ماجرا نویسنده و طرف دیگر ناشر یا بنگاهی است که کتاب را چاپ میکند.
وی افزود: مسئله دیگر این است که در زمان نقض این قوانین چه کاری باید انجام داد. این بعد ملی ماجرای کپیرایت است. برخی از قوانین، مربوط به هر کشور است و در درون کشورها انجام میشود اما اگر قرار باشد، قوانین فرامرزی شود به ابزار دیگری نیاز دارد که آن ابزار، کنوانسیون برن است که در سال ۱۸۸۶ منعقد شده و در سال ۱۹۷۹ مورد بازبینی قرار گرفته است. براساس این معاهده بینالمللی، کشورهای پذیرنده آن به کپیرایت احترام میگذارند اما ایران متاسفانه به این معاهده نپیوسته است.
سانگر ادامه داد: در جهان دیجیتال با توجه به چالشهایی که در این نسل وجود دارد انواع و اقسام کپی کردن به یک چالش بزرگ تبدیل شده است. سرقت ادبی غیردیجیتال به این شکل است که کپی کردن به شکل فیزیکی صورت میگیرد و مولف و ناشر از درآمدهای آن منتفع نمیشوند؛ در حالی که در بحث دیجیتال ماجرا به اشکال بسیار پیچیدهای است. از شبکههای اجتماعی و پلتفرمهای فراوانی برای این کار استفاده میشود و مجموعه لینکهای که وجود دارد باعث میشود افراد بهراحتی به مواردی که در جستجوی آن هستند دست پیدا کنند.
مدیر بخش بینالملل انجمن ناشران و کتابفروشان آلمان با بیان این سوال که راه حل مقابله با این شرایط چیست، گفت: در دادگاههای آلمان سعی شده است که موارد قانونی تهیه شود تا بتوانند میزبانهای تبادلات را شناسایی کنند.
این ناشر آلمانی در بخش دیگری از صحبتهای خود در توضیح مفهوم شکاف ارزشی گفت: این اصطلاح توسط کمیسیون اروپا ابداع شد. زمانی که در حال تصویب قوانین مربوط به کپی رایت بودند. روال کار غولهای اینترنتی مانند گوگل، آمازون، فیسبوک و یوتیوپ و… این است که کاربران این شرایط را دارندکه محتواهای مختلف را در صفحات مربوط به خود قرار دهند در حالی که ممکن است این محتوا بدون اجازه در دسترس قرار گرفته باشند. این در حالی است که پلتفرمها به عدم رعایت کپیرایت اهمیتی نمیدهند.
سانگر با بیان این سوال که چه کاری میتوان برای این اعمال انجام داد، گفت: در آوریل ۲۰۱۹ دستورالعملهایی تدوین شده که طبق بند ۱۷ آن پلتفرم محصول محتوایی است که کاربران آن را به اشتراک میگذارند.
وی در پایان سخنانش درباره درگیریها و کمپینهای مخالف و موافق با این ماجرا صحبت کرد.
در بخش دوم این نشست محمود آموزگار با اشاره به عدم اعتقاد دولت آمریکا به کنوانسیون برن گفت: دولت آمریکا ۱۰۳ سال بعد از تصویب کنوانسیون برن به آن پیوست در حالی که عملاً اعتقادی به آن نداشت. در واقع از سال ۱۹۶۰ سیاست دولت آمریکا در این راستا قرار گرفت که برای راهاندازی اینترنت، کپیرایت امریکا را شکل دهد؛ شاید این انگیزه بود که قانون کپیرایت آمریکا را در راستای غولهای اینترنتی ایجاد کرد.
وی افزود: ما از همان زمان شاهد این امر هستیم که در اروپا یک مقاومت جدی شکل گرفته و در راس آن دو دولت آلمان و فرانسه قرار دارند.
آموزگار در پایان گفت: این دستورالعمل درواقع قانونی است که دولتهای اروپایی باید ظرف مدت زمان دو ساله با چارچوب بومی خودشان تطبیق دهند. این دستورالعمل برای مبارزه با کپیرایت غولهای اینترنتی بسیار امیدوار است.
نظر شما