به گزارش خبرنگار مهر، نسیم ادبی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در جدیدترین برنامه «فرمول یک» مهمان علی ضیا شد. در ابتدای این برنامه ادبی در پاسخ به اینکه حفظ کردن دیالوگ های مجموعه تلویزیونی «برادر جان» سخت نبود، گفت: بله سخت بود، برای مردم عامی هم سخت بود و جزو اولین سوالات‌شان از بازیگران این بود که چطور توانستید این دیالوگ ها را حفظ کنید و حتی هنرجویان بازیگری از من می پرسیدند روشتان برای حفظ دیالوگ ها چیست؟
وی افزود: من قبلا سر سریالی به نام «عقیق» به کارگردانی بهرنگ توفیقی بودم که سعید نعمت الله نویسنده آن بود و من خیلی قلم او را دوست دارم و طرفدار این جنس دیالوگ گفتن هستم و حفظ کردن هم بعد از مدتی برایم راحت شد.
این بازیگر تاکید کرد: بیشتر نقدها بر اساس دیالوگ‌ها بودند و می گفتند چرا با زبان امروز متفاوت است. ولی من همیشه می گفتم این خیلی جذاب است، در طول سال سریال‌هایی می بینیم که به شکل روز حرف می زنند و برایتان عجیب و تازه نیست. چه اشکالی دارد سریالی ببینید که برایتان تازه باشد. سریال‌های تاریخی که به گذشته برمی‌گردند هم زبان فاخرتری دارند. فقط شاید ارتباط برقرار کردن با این برای مردم سخت بود.
در ادامه ضیا درباره رابطه خواهر برادری و پشت هم بودن افراد خانواده در این سریال پرسید و ادبی پاسخ داد: خیلی از کسانی که بعدا با من صحبت کردند می پرسیدند چرا خانواده ها دیگر پشت هم نیستند و خواهر و برادرها از یکدیگر حمایت نمی کنند. این سریال یادآور خیلی چیزهایی بود که یادمان رفته و گمشان کرده ایم و از خاطرمان دور است اما خیلی ها هنوز یادشان است و خود من با خانمی روبرو شدم که به شدت طرفدار برادرش بود و من به او گفتم من دارم سریالی بازی می کنم که دقیقا نقش شما را دارم.
ادبی یادآور شد: در کامنت‌های من می نوشتند ای کاش ما خواهری داشتیم که شبیه شما بود یا کسی را در خانواده داشتیم که اینقدر حامی بود و وقتی اشتباه می کردیم تنهایمان نمی گذاشت. عاطفه چنین کاراکتری داشت و می دانست برادرش دارد اشتباه می کند اما کنار او ایستاد تا پیش از این به خطا نرود.
وی درباره همکاری با علی نصیریان اظهار کرد: من قبلا در سریال «شهرزاد» با ایشان همکار بودم ولی هیچوقت با آقای نصیریان روبروی هم بازی نداشتیم اما در این سریال مقابل و مخالف هم قرار گرفتیم و خیلی جذاب بود. تقابل بازی را خیلی جذاب تر و سخت تر می کند. زمانی که با بازیگر دیگری همراهید و راه او را می روید کار سختی نیست اما وقتی نقش مخالف را بازی می کنید سخت تر است.
بازیگر نمایش «خرده جنایت‌های زناشوهری» تاکید کرد: واقعا درباره بازی کردن جلوی ایشان فکر می کنم ای کاش برای همه بازیگران چنین فرصتی پیش بیاید. زمانی که استاد به شما حین بازی نگاه می‌کند مسخ می شوید که اینقدر درست بازی و نگاه می کند و به شکل عجیبی در نقش فرو می رود و شما دیگر استاد نصیریان را نمی بینید بلکه او را در نقش می پذیرید. استاد درجه یک است خدا ان‌شاءالله همیشه سایه شان را بر سر ما نگه دارد.
در ادامه ضیا ادبی را سوپراستار تئاتر توصیف کرد و از او پرسید آیا این موفقیت را در تلویزیون هم تکرار کرده است؟ که ادبی پاسخ داد: تئاتر برای من حرف اول را می زند. در دانشگاه هم تئاتر را انتخاب کردم و هیچ چیزی برای من جای آن را نمی گیرد. حالا هم که در سینما و تلویزیون هستم نسبت به تئاتر غیرت دارم. حتی کارهایی که با نمایش هایم تداخل داشته را نپذیرفتم و همیشه مثل مادری بوده ام که بودن کنار فرزندش را ترجیح می‌دهد و علاقه ام به تئاتر معنوی تر است.
وی افزود: انرژی و وقتی که برای تئاتر گذاشته ام برای تصویر نگذاشته ام. انرژی برای نقش هایم می گذارم اما برایم زیاد کار کردن در تلویزیون و سینما اولویتی ندارم. همیشه هم تئاتر داشته ام.
ادبی که این روزها در نمایش «گورخواب ها» حضور دارد، توضیح داد: با سیامک صفری نمایشی کار می کنم که به گورخوابی می پردازد. ماجرایی که چند سال پیش درباره افراد بی خانمان باب شده بود که شب‌ها در قبرها می خوابیدند و آن را خانه خودشان می دانستند. به خاطر عکسی که بعدها منتشر و قضیه خبری شد نمایش آقای صفری نوشته و یکی دو بار روی صحنه رفت. اول اسم آن «لامبورگینی» بود و بعد «گورخواب ها» نام گرفت. این اثر قصه دو کارتن خواب است که متن آن بازنویسی مجدد شد و قصه جالبی دارد.
وی در این باره که آیا به درآمدزایی با صفحه اینستاگرم خود فکر کرده یا خیر، گفت: ترجیح می‌دهم این کار را نکنم چون از اینستاگرام برای کارم استفاده می کنم و حتی پست های شخصی هم خیلی ندارم بلکه تئاترهای خودم یا دوستان و همکاران، هنرجویان و فیلم‌هایم را معرفی می کنم و اینستاگرام برای من کاری است و اهل شعر و عکس و وصف حال نوشتن نیستم.
نظر شما