به گزارش خبرگزاری مهر، هفته‌نامه تایم با بیان این مطلب نوشت : با مقایسه مواضع دموکرات ها در مسائلی چون ایران، عراق و افغانستان، می توان ارزیابی کرد که بر عکس مواضع به ظاهر متحد، این حزب در زمینه سیاست خارجی، با اختلاف اساسی میان اعضا خود روبرو است.
این مجله در مقاله ای به قلم "پیتر بینارت" Peter Beinart از اعضای ارشد مرکز مطالعات شورای روابط خارجی آمریکا، نوشت : "در نگاه اول، به نظر می‌رسد که نامزدهای اصلی حزب دمکرات آمریکا( برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری آتی) از سیاست خارجی مشابهی پیروی می‌کنند برای مثال سناتور "هیلاری کلینتون"، جان ادوارز و "باراک اوباما" همه خواستار این امر هستند که شمار نیروهای آمریکایی در افغانستان به نصف برسد و یا اینکه نیروها از عراق خارج شوند و همگی خواستار اتخاذ رویکرد دیپلماتیک در برابر ایران هستند.
اما درمیان آنها، "بیل ریچاردسون"، "جوزف بایدن" و "کریستوفر داد" و "دنیس کوسینیچ" در آستانه رقابتهای سال ۲۰۰۸ریاست جمهوری آمریکا، از لحن کاملا متفاوتی استفاده می کنند.
در این مقاله درباره دلیل اینکه چرا دموکرات ها درباره مسائل مختلف متحد به نظر می رسند؛ آمده است: به دلیل آنکه خبرنگاران سوالات درستی از دموکرات ها نمی پرسند؛ آنها متحد به نظر می رسند.
بر اساس این مقاله، خبرنگاران، نامزدهای انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا را با "جرج بوش" مقایسه می کنند که دیدگاه متفاوتی درباره جهان دارد، اما باید این نامزدها را با فرد دیگری به نام "تونی بلر" نخست وزیر انگلیس مقایسه کرد.
در ادامه این مقاله آمده است : اگر به مسئله با این دیدگاه نگریسته شود؛ آنگاه مشخص می شود که دموکرات ها به هیچ وجه متحد نیستند، بلکه در حقیقت، اختلاف اساسی در سیاست خارجی،این حزب را فراگرفته و این امر نه تنها در میان نامزدهای انتخاباتی، بلکه در میان همه دموکرات ها وجود دارد.
به نوشته تایم، برای درک این امر، باید به وضعیت بلر در سال ۱۹۹۹توجه کرد که به عنوان حامی آمریکا در جنگی متفاوت تر به نام کوزوو محسوب می شد ؛ این جنگ با مجوز سازمان ملل متحد علیه دیکتاتوری به نام "اسلوبودان میلوسوویچ" بود که مردم کشور خود را سلاخی می‌کرد اما تهدیدی برای آمریکا محسوب نمی شد.
در آن زمان، این کلینتون و بلر بودند که همزمان با شکست ناتو به عنوان طرفداران ایدئولوژی خاص مطرح بودند، اما تفکر آنها نتیجه داد و بلر از آن به عنوان عقیده تازه در سیاست خارجی یاد کرده و نام آن را "دکترین جامعه جهانی" نهاد.
در ادامه این مقاله آمده است : این دیدگاه که کلینتون نیز با آن هم عقیده بود در آستانه هزاره سوم در سیاست خارجی دموکرات ها مطرح شد. بر اساس این دیدگاه در دنیایی که به سوی جهانی شدن گام بر می دارد؛ اتفاقات ناگواری که در دیگر کشورها رخ می دهد می تواند به سرعت به سواحل آرام آمریکا برسد و این کشور را نیز بی ثبات نماید.
"در آن زمان فساد، اقتصاد دنیا را به هم ریخته بود؛ واکنش بلر برای آمریکا و انگلیس این بود که آنها باید از طریق نهادهای بین‌المللی همکاری کنند تا با شدت بیشتری درامور داخلی کشورها دخالت داشته باشند؛ نظام مالی و بهداشتی این کشورها را بهبود بخشیده و آنها را به سوی سرمایه داری و دموکراسی پیش برده و درمواقعی که میزان سو‌استفاده شدید است با استفاده از زور این روند را پیش ببرند."
به گزارش مهر، تایم در ادامه مقاله خود نوشت : از نظر تشکیلات سیاست خارجی دموکرات ها، این امر همچنان به عنوان یک منشورقلمداد می‌شود. تلاش سناتور اوباما برای مداخله سازمان ملل متحد ویا ناتو در دارفور، اظهارات تند "جان ادواردز" درباره "ولادیمیر پوتین" و دموکراسی در روسیه از نمونه این تفکرات است.
بر اساس این مقاله،بلریسم در باطن خود مثبت گراست؛ در این دیدگاه آمریکا با همکاری با همپیمانان خود می تواند دیگر کشورها را غنی تر، سالم تر و آزادتر کند و همه کشورها در نهایت دست یاری به سوی آمریکا دراز خواهند کرد. مهمتر از همه در تفکر بلریسم، برای امنیت آمریکا مهم این است که دنیا بیشتر شبیه آمریکا شود از این رو بلریسم بیشتر به نومحافظه کاری تمایل دارد تا نظامی گری، اما هنوز این دیدگاه موافقان و مخالفان زیادی را در آمریکا دارد؛به هر حال، قشر معمولی دموکرات ها به این امر به عنوان دیدگاهی که حتما باید به اجرا گذاشته شود نگاه نمی کنند."
به نوشته تایم، نظرسنجی های صندوق "مارشال آلمان" در سال ۲۰۰۶نشان می‌دهد که ۳۵درصد از دموکرات ها معتقدند آمریکایی ها باید به تشکیل دموکراسی در دیگر کشورها کمک کنند؛ حال آن که این میزان در میان طرفداران حزب جمهوریخواه ۶۴درصد است.
بر اساس این گزارش، دموکرات ها همچنین مخالف تلاشهای غیرنظامی مانند حمایت از ناراضیان سیاسی و تحریمهای سیاسی بر کشورها هستند.
در ادامه مقاله تایم آمده است : طرفداران عقیده بلر از ارایه کمکهای خارجی حمایت می کنند، اما بنا به بررسی موسسه مطالعاتی صلح و امنیت در سال ،۲۰۰۵تنها ۳۸درصد از دموکرات ها حامی کمک مالی هستند و میزان طرفداری جمهوریخواهان از این موضوع ۲۰درصد بیشتر از دموکرات ها بوده است.
نویسنده مقاله در ادامه با اشاره به آنچه که همگرایی میان واقعگرایان و صلح طلبان ضد جنگ مانند سناتور "جیمز وب" یکی از مقامهای دولت ریگان توصیف کرد که اعتقاد دارد آمریکا تنها در زمانی باید از نیروی نظامی استفاده کند که تهدید مستقیم علیه کشور وجود دارد، نوشت : وب و همفکرانش مخالف هرگونه اقدام نظامی و مخالف تلاش برای بازسازی اجباری دنیا هستند.
این عضو شورای روابط خارجی آمریکا نوشته است : اگر دموکرات ها در دور بعدی ریاست جمهوری آمریکا پیروز شوند؛ بلریسم در راس برنامه سیاست خارجی آنها خواهد بود، اما افرادی چون وب بدون حمایت مردمی کاری از دستشان برنمی آید.
نظر شما