حقیقت اینجاست که تهران به عنوان پایتخت ایران طی چند سال گذشته در زمینه افزایش ظرفیت یا تاسیس و بازسازی مراکز فرهنگی تلاش چندانی صورت نداده است. با این حال محل های زیادی برای برپایی مراسم مختلف هنری وجود دارد. اما استانداری ها در طول سال هیچ اقدامی برای افزایش فضاهای فرهنگی نمی‌کنند و انتظار دارند اندک مراکزی که در اختیار دارند، به عنوان محل برگزاری جشنواره‌های بین المللی مورد استفاده قرار بگیرد. مهمتر اینکه، حتی برگزاری این نوع مراسم و جشنواره‌ها در مسئولین استانی انگیزه‌ای ایجاد نمی‌کند تا آنها دست به بازسازی یا تاسیس مراکز مختلف فرهنگی و هنری بزنند.
اصفهان که سال ها میزبان جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان بود، بهترین نمونه در این زمینه محسوب می‌شود. این شهر از ششمین دوره جشنواره به عنوان محل دائمی برگزاری انتخاب و مورد استفاده گرفت و این روند تا یازدهمین دوره برپایی جشنواره ادامه یافت. اما طی این شش دوره برگزاری پیاپی، فیلم ها در همان سالن های قبلی با همان امکانات به نمایش درآمدند. سینماگران نیز هر سال نسبت به کیفیت نامناسب تصویر و صدای سالن های نمایش دهنده فیلم‌ها اعتراض می‌کردند، اما در عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. فقط هر سال برخی سالن‌های نمایش فیلم که به هیچ وجه تخصصی نبودند و در اختیار ارگان‌های مختلف قرار داشتند و در طول سال به عنوان محل گردهمایی‌های محدود مورد استفاده قرار می‌گیرند، به سالن های نمایش دهنده فیلم‌های جشنواره افزوده می‌شد که در عمل مشکلی را حل نمی‌کرد.
دوازدهمین دوره برپایی جشنواره فیلم کودک به خاطر اختلافاتی که میان برگزارکنندگان جشنواره و شهرداری اصفهان به وجود آمد، باعث برپایی این مراسم در کرمان شد. شرایط سینماها و سالن‌های نمایش فیلم این شهر به نسبت اصفهان نامناسب‌تر بود. حتی از نظر امکانات پذیرایی از مهمانان نیز متولیان جشنواره با مشکلات بیشتری مواجه شدند. به همین خاطر، دوره بعد را در تهران برگزار کردند. سیزدهمین دوره برپایی جشنواره فیلم کودک به خاطر امکانات پایتخت از بیشترین تعداد سینمای مناسب و مخاطب برخوردار شد.
جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان از چهاردهمین دوره برپایی دوباره به اصفهان بازگشت. اما مشکلات اکران فیلم، برنامه ریزی برای نمایش، اسکان و پذیرایی از مهمانان جشنواره نه تنها بهتر نشد، هر سال به خاطر اختلاف میان برگزارکنندگان جشنواره و متولیان شهر شرایط نامساعدتر می شد. کار به جایی رسید که حتی جشنواره در خطر تعطیلی کامل قرار گرفت و میان برخی دوره های آن فاصله می افتاد. اما به نظر می رسد برگزارکنندگان امسال جشنواره تمهید بهتری اندیشیده اند و به سمت برگزاری جشنواره با کیفیت بهتر حرکت کرده اند. به این خاطر که مسئولین همدانی از فرصت برگزاری یک جشنواره بین المللی بهترین استفاده را کرده و به بازسازی و تجهیز تعدادی از سالن های سینمای خود پرداخته اند.
برای برگزاری بیست و یکمین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان، استانداری همدان پنج سالن سینمای قدس (با دو سالن)، فجر، معلم، سینمای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و تالار سازمان دانش آموزی را با بودجه ای نزدیک به یک میلیارد و سیصد میلیون تومان مورد بازسازی قرار داده است. این سینماها فیلم های شرکت کننده در جشنواره را به نمایش درمی آورند.
اهتمام همدانی ها برای برگزاری مناسب این جشنواره به خصوص رضایت خاطر فیلمسازان در بهره مندی از پخش تصویر و صدای مناسب فیلم هایشان نه تنها برای جشنواره اعتبار می آورد و سطح کیفی برگزاری جشنواره را افزایش می دهد، بلکه شرایطی را فراهم می آورد که مخاطبان عام نیز از تماشای آثار این ژانر لذت ببرند و با خاطره ای خوش سالن ها را ترک کنند. این اتفاق در طول سال می تواند بر تعداد سینماروهای این شهر اضافه کند و تاثیر خود را بر اقتصاد سینما بگذارد.
با توجه به شرایط چند سال گذشته اگر برگزارکنندگان جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان بتوانند شرایطی را فراهم کنند که جشنواره با پیش شرط افزایش ظرفیت ها و کیفیت سالن های نمایش دهنده فیلم های شرکت کننده در مراکز استان ها بزگرار شود، گامی در جهت بازسازی سالن سینماهای شهرستان ها برداشته می شود و مخاطبان از تماشای آثار احساس رضایت خواهند کرد. علاوه بر اینکه جشنواره را در دستیابی به آرمان های خود کمک می کند و رشد سینمای ایران را نیز در پی خواهد داشت.
نظر شما