نفس های زمین به شمارش افتاده است

به گزارش خبرنگار مهر ، آلودگی زمین همواره یکی از مسائل عمده محیط زیست و دغدغه برای دست اندرکاران محیط زیست در سراسر جهان بوده است ، دغدغه ای که در کشور ما کمتر از سوی مسئولان امر احساس شده است.

روز جهانی زمین پاک هر ساله در 22 آوریل در تمام دنیا برگزار و به همه مردم روی زمین یادآوری می شود که نباید سیاره خود "زمین" را فراموش کنند و به فکر حفظ آن باشند.اغلب کشورها سعی می کنند تا به بهانه این روز از زمین به عنوان تنها مکان زندگی بشر اعاده حق کرده و یادآوری کنند که در صورت ادامه روند فعلی تخریب ، زمین نابود خواهد شد. هشدارها و یادآوری هایی که بسیار داده شده اما چندان جدی گرفته نشده است .

در ایران نیز به پیروی از جامعه جهانی، مراسم روز زمین پاک در حالی برگزار می شود که متاسفانه فقط به برنامه های نمادین ، اهدای جوایز و برپایی همایش ها و سخنرانی مسولان محیط زیستی محدود می شود و سعی می کنند به خاطر نیاورند که زمینی که امروز بر آن قدم می گذارند دستخوش تخریب های بسیار قرار گرفته است.

تخریب تالاب ها و بی توجهی به این اکوسیستم مهم در کشور، تخریب جنگل ها و قطع درختان شمال کشور ، آلودگی چشمگیر هوای شهرهای مهم کشور ، آلوده کردن رودخانه ها و رودها به خصوص در جنوب کشور به وسیله فاضلاب های شهری و کارخانجات صنعتی همگی نشان از بی توجهی ما به محیط زیست کشورمان دارد. بی توجهی که امروز گریبان گیر زمین نیز شده است.

در کنار آلودگی مرگبار هوا و آلودگی صوتی به ویژه در شهرهای بزرگ ، با آلودگی آب اعم از آبهای سطحی و عمقی و آلودگی خاک در اکثر مناطق ایران روبرو هستیم. از سوی دیگر در حال حاضر به خاطر تولید بیش از حد زباله ، جمع آوری غلط و بازیافت ناقص زباله های خانگی ، صنعتی و بیمارستانی ، پساب های صنعتی ، فاضلاب شهری و نخاله های ساختمانی و انباشت زباله در حاشیه شهرها با آلودگی شدید خاک مواجه هستیم.

نشت نفت از لوله های فرسوده انتقال نفت در جنوب کشور که قدمت آنها به پیش از انقلاب می رسد و آلودگی زمین هایی که لوله های انتقال نفت از آنها می گذرد نیز از نمونه دیگر تخریب آشکار محیط زیست در کشورمان است. مواد سمی که به مرور زمان به درون آبهای جاری و زیرزمینی و در نهایت محصولات کشاورزی راه می یابند و در جریان زندگی و سلامتی مردم اختلال ایجاد می کند. 

علی رغم اینکه بارها و بارها هشدارهای بسیاری در ارتباط با آلودگی خاک و تاثیر آن در روند زندگی مردم از سوی کارشناسان و حتی خود مسئولان این امر داده شده اما کماکان توجه لازم به این امر صورت نمی گیرد. 

زباله و بازیافت غلط آن به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل تخریب و آلودگی زمین محسوب می شود و این در حالی است که روزانه 50 تن زباله در سراسر کشور تولید می شود که در مناطق مختلف و اغلب به صورت غیر اصولی دفن می شود و این در حالی است که فقط انواعی از این زباله ها قابلیت تجزیه شدن در طبیعت و خاک را دارند و مابقی سال ها باقی می ماند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست بارها به تاثیرات آلودگی خاک در شیوع بیماری های جدید اشاره کرده و گفته ، پسماندهای ناشی از فعالیتهای معدنی، زباله‌های شهری، پسماندهای عفونی، فاضلاب های صنعتی و خانگی، لجن های اسیدی و صنعتی به آلودگی خاک دامن زده و این امر می تواند تهدیدی جدی برای نابودی زمین باشد.

آلودگی و تشدید روند تخریب زمین امری است که همواره تاکید شده و رئیس سازمان محیط زیست نیز به عنوان مسئول در نظارت و حفاظت از این منبع ارزشمند باید توجه داشته که هشدار و تهدید ذره ای از فاجعه افزایش روند تخریب زمین نخواهد کاست.

گرچه در کشور ما در راستای ممانعت از آلودگی خاک قانون مشخصی تعریف نشده و به نوعی خاک در کشور ما متولی ندارد اما نمی توان از نقش نظارتی و حفاظتی سازمان محیط زیست غافل شد . سازمانی که تا کنون مسئولان آن فقط به دادن شعار و هشدار در خصوص نابودی زمین اکتفا کرده اند .

علی رغم هشدارهای بسیار در مورد آلودگی خاک باید گفت هنوز اقدامی در جهت شناسایی خاک های آلوده کشور انجام نگرفته و یا حد اقل اعلام نشده است. با این حساب به درستی مشخص نیست چه مناطقی در کشور بیشترین آلودگی را دارا هستند و چه اثرات مخربی تا کنون به جا مانده است .

به تازگی سازمان حفاظت محیط زیست تصمیم گرفته تا طرح بررسی وضعیت آلودگی خاک را در 10 استان آغاز کند که اجرای این امر با توجه به عملکرد سازمان در سایر موضوعات قابل تامل است.

آنچه مسلم است، محیط زیست هیچ مرزی نمی شناسد. همه ما در یک هوا تنفس می کنیم و از یک آب می نوشیم ، همه ما باعث آلودگی هستیم و هر کدام ازما در برابر زمین مسئولیم پس بیاییم حتی فقط یک روز هم شده به سخاوت و پاکی زمین احترام بگذاریم و به پاس همه بخشندگی اش قداستش را حفظ کنیم. و اگر چنین شود، فردا با آگاهی قدم برمی داریم چون می دانیم این زمین پاک است و ما هم باید در پاک نگهداشتن آن سهیم باشیم.