بهروز غریب‌پور در گفتگو با مهر: سینمای کودک از بی‌برنامگی آسیب می‌بیند

بهروز غریب پور درباره شرایط امروز سینمای کودک و نوجوان و اهمیت برگزاری جشنواره به خبرنگار مهر گفت: "بودن جشنواره بهتر از نبود آن است. اما درباره ژانر کودکان و نوجوانان در سینما باید بگویم با کمال تاسف جز شعار دادن، فعالیت های سطحی و ندادن جواب مشخص به فعالان این عرصه در چند سال گذشته کار دیگری در این زمینه انجام نشده است. من با ساخت فیلم "تنبل قهرمان" قصد داشتم به سمت گونه ای از فیلم در این ژانر بروم که به صورت غیرمستقیم مسایل دینی و هویت ملی را در آن مطرح کنم و حتی به این مسئله اشاره داشته باشم که برخی روش های تربیتی که در گذشته مورد توجه والدین قرار می گرفت تا چه اندازه در زمینه آموزش کودکان خوب و موثر بوده است. اما متاسفانه نه تنها از ادامه فعالیت این پروژه حمایت نشد، بلکه موانعی بر سر راه ادامه تولید آن به وجود آمد."

وی خاطرنشان کرد: "حاصل تولید چند سال اخیر سینمای کودک نیز تعدادی فیلم است که کودکان کشور ما را در فقر و بدبختی به تصویر کشیده اند. من در آخرین فیلم خود سعی کردم به مسایل انسانی و باورهای عمیق جامعه اشاره داشته باشم. ولی متاسفانه پیشنهاد ادامه تولید و حرکت در این روند به من داده نشد. این نحوه عملکرد مدیران سینمایی شرایطی را به وجود آورده که انیمیشن های نه چندان باکیفیت ژاپنی با داستان هایی بیگانه با فرهنگ ایرانی نزد کودکان ما محبوبیت پیدا کنند. همچنین انیمیشن های خوش ساخت هالیوودی ذهن کودکان ما را از قصه های غربی دور از فرهنگ و اعتقادات ما پر کرده اند. گروههای کم سال جامعه ما "سیندرلا" یا "هفت کوتوله" را که خالی از هر گونه اصالتی است بیشتر از شخصیت های ایرانی "حسن کچل"، "تنبل قهرمان" یا قصه "ماه پنهان" می شناسند."

این سینماگر در خصوص اینکه بخش خصوصی فعالیت مناسبی در زمینه تولید این ژانر ندارد، اظهار داشت: "من دولت را متولی اصلی و واقعی این سینما می دانم. مهمتر اینکه مدیران دولتی ما حفظ هویت دینی و ملی را یکی از اصلی ترین دغدغه های خود معرفی می کنند. بنابراین باید در زمینه تولید و عرضه آثار فرهنگی تلاش بیشتری کنند. بخش خصوصی در دست سرمایه گذار است و هر سرمایه داری بر اساس قانون بازار، برگشت سرمایه خود را طلب می کند. به همین خاطر، دغدغه فرهنگی چندانی ندارد و حق هم دارد. دولت باید دنبال جذب سرمایه ها با حمایت بخش خصوصی باشد."

غریب پور درباره دلیل اینکه بیشتر فیلمسازان این عرصه به جای تولید فیلم هایی برای کودکان در پی ساخت آثاری درباره کودکان هستند، توضیح داد: "هر هنرمندی نیازمند توجه است. بیشتر فیلمسازان این عرصه در مسیر انتخاب سوژه هایی قرار گرفته اند که مورد توجه جشنواره های جهانی فیلم است تا جایزه به دست بیاورد. اینگونه سوژه ها کودکان کشورمان را در شرایط نامناسبی به تصویر می کشد. همین نوع موضوع ها مورد توجه و حمایت شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری قرار می گیرد. یعنی اگر یک فیلمساز فیلمنامه محکم و خوبی در خصوص معرفی تمدن ایرانی داشته باشد یا به مسایل مثبت و خوب جامعه ایرانی در میان گروههای سنی کودک و نوجوان اشاره کند، از نظر خارجی ها مورد حمایت یا تشویق قرار نمی گیرد. همین مسائل باعث می شود سینماگران به سمت استفاده از سوژه هایی درباره کودکان با ساختار مشخصی بروند."

وی ادامه داد: "همین نگاه خارجی ها به هویت ایرانی موجب می شود که برای سرمایه گذاری و تولید فیلم "300" اقدام شود. فیلمی که ایرانی ها را افرادی وحشی، خونخوار و تروریست معرفی می کند. غفلت مسئولین در زمینه ارائه اعتقادات و نگاه ایرانی ها به مسائل مختلف در قالب فیلم های جذاب باعث می شود که چنین فیلم هایی ساخته شوند. باید از دولت پرسید که در برابر هجوم و تهدیدی که از سوی بیگانگان برای مخدوش کردن خاطره قومی، ملی و دینی ایرانی ها در جهان به وجود آمده، چه تمهیداتی به کار بسته اند. نگاه انفعالی ما در زمینه فرهنگ و هنر باعث ساخته شدن چنین فیلم هایی می شود."

این کارگردان با بیان خاطره ای یادآور شد: "زمانی که من فیلم "تنبل قهرمان" را می ساختم، یک گروه از گردشگران خارجی از پشت صحنه فیلم دیدار کردند و با دیدن صحنه چیده شدن سیب ها برای رفتن شخصیت اصلی داستان به مکتب درباره داستان آن سئوال کردند. آنها با شنیدن قصه از نگاه عمیق و روانشناسی ایرانی ها درباره کودکان برای توجه به تحصیل و مطالعه در گذشته های دور بسیار تعجب کردند. آنها از من پرسیدند با توجه به چنین سابقه فرهنگی به چه دلیل حکایت دانش آموزان فراری از مدرسه و معلمانی که علاقه ای به تدریس ندارند در بیشتر فیلم های ایرانی روایت می شود."