قدرت الله علیزاده معاون دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره راهکارهای انضمامی کردن نتایج گفتگوهای دینی اظهار داشت: صدور بیانیه به معنای عملی کردن همه مواردی که در گفتگوهای دینی مورد توافق قرار می گیرد نیست، بلکه صدور بیانیه به معنای مکتوب کردن نیات قلبی، آمال و آرزوهای شرکت کنندگان در گفتگوهای دینی است و معمولا اظهار می دارند که همایش چنین نکاتی را مورد تأکید ، توصیه و تأیید قرار داد.
وی با اشاره به این حقیقت که اغلب بیانیه ها حالت توصیه ای دارند که خطاب به جهان اسلام و یا شرکت کنندگان در همایش صادر می شوند، افزود: صدور بیانیه را می توان یکی از گامهای انضمامی کردن نتایج همایش دانست که در قالب گفتگوی دینی برگزار می شود. در مرحله نخست نیتهای افراد اعلام می شود و پس از آن شرکت کنندگان را با صدور بیانیه به عملی کردن آن ترغیب و تشویق می کنند.
علیزاده اعلام نیتهای مشترک را فاز صفر یا طرح اولیه گامهای عملی دانست و استدلال کرد: در مرحله بعدی باید این امر را مورد توجه قرار داد که پس از صدور بیانیه باید نکات الزام آور آن را به مقررات و قوانین تبدیل کرد.
معاون دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اظهار داشت: باید یادآور شد که بیانیه در برگیرنده موضوعاتی است که همایش خواستار نشان دادن موضع خود درباره آنها است. بدیهیات و موضوعات غیر مرتبط با همایش در بیانیه ها ذکر نمی شود. برای مثال در بیانیه هایی که پس از گفتگوی دینی صادر می شود نماز خواندن مورد تأکید قرار نمی گیرد، چرا که نماز خواندن اصول اولیه و جزئی از بدیهیات تلقی می شود.
وی گفت: پس از صدور بیانیه ای در کشورهای اسلامی موضوع آن باید در سازمان کنفرانس اسلامی پیگیری شود تا محتوای بیانیه حالت الزام به خود بگیرد. از سوی دیگر باید توسط کشورهایی که در همایش حضور داشتند نیز پیگری هایی صورت بگیرد تا مواد بیانیه اجرایی شوند.
معاون پشتیبانی و امور مجلس شورای اسلامی در مجمع تقریب مذاهب اسلامی به نمونه ای اشاره کرد که در یک کنفرانس بیانیه ای صادر شده و در مجمع فقه بین المللی که وابسته به سازمان کنفرانس اسلامی مورد تأیید قرار گرفت و پس از آن به اجلاس وزرای خارجه سازمان کنفرانس اسلامی راه یافت و پس از آن به اجلاس سران رفته و پس از تأیید به حالت مقررات در آمده است. اما در این صورت هم تأیید این اجلاس تنها ترغیب حکام کشورها در راستای اجرایی کردن آن است و نمی توان آن را الزام آور دانست.
وی تصریح کرد: نمی توان انتظارداشت فعالیتهای فرهنگی به سرعت نتیجه بخش باشند، چنین اقداماتی باید با برنامه ریزی بلند مدت انجام شوند. پس از توجیه اقشار مختلف جامعه در راستای مفاد مورد توافق در بیانیه ها و قطعنامه ها می توان آن را در دراز مدت در بدنه جامعه نهادینه کرد تا به مرحله اجرا در سطح جامعه برسد.
نظر شما