پای درد دل کرونایی ها/ حکایت سهل انگاری ها برای ابتلا به کرونا

خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها - کوثر کریمی: کرونا مهمان ناخوانده و شومی که با آمدنش جهان را وارد یکی از مراحل سخت دوران خود کرد؛ دورانی که قطعاً در تاریخ از آن یاد می‌شود و بعدها در کتاب‌ها از آن بنویسند.

هر روز بر تعداد بیماران مبتلا به ویروس کرونا افزوده می‌شود و در مقابل بیشتر از قبل شاهد ایثارگری‌های پرستاران، پزشکان و مدافعان سلامت هستیم؛ نام پرستاران و پزشکانی که جان خود را برای کمک به این بیماران نثار کردند و شهید راه خدمت شدند، در تاریخ کشور قطعاً ماندگار می‌شود اما ای کاش برخی از شهروندان شرایط بحرانی موجود را بیشتر درک می‌کردند و با رعایت نکات بهداشتی و حضور نداشتن در مکان‌های در معرض خطر، خون پاک این شهدای خدمت را ارج می‌نهادند.

دقایقی پای درد دل بیماران مبتلا به این ویروس نشستیم، دردهای آنها فراوان اما توصیه‌های آنها به مردم (بیرون نرفتن از خانه و رعایت بهداشت در صورت ضرورت خروج از خانه) مشترک بود؛ البته متأسفانه هنوز هم شهروندان این مهمان شوم را جدی نگرفته‌اند و همچنان شاهد اجتماعات مختلفی در سطح استان و به خصوص اهواز هستیم.

بیمارستان رازی به عنوان بیمارستان معین برای مقابله با کرونا از سوی دانشگاه علوم پزشکی اهواز تعیین شده است و هنوز هم خلوت و در حالت قرنطینه قرار دارد؛ مقابل ورودی بیمارستان خانواده‌های نگرانی نشسته‌اند که اجازه دیدار با عزیزان خود را ندارند و با چشمی گریان برای سلامتی بیماران خود دعا می‌کنند.

هرچند که تجمع جلوی در بیمارستان خود یک کلونی جمعیت است ولی تعداد افراد حاضر کم و با فاصله از هم ایستاده‌اند؛ چون توضیحات کادر درمانی و یا حراست بیمارستان برای دیگر خانواده‌ها کافی بوده که برای حفظ سلامتی و پیشگیری از ابتلای آنها به این ویروس مقابل بیمارستان تجمع نکنند.

همه کادر درمانی و خدماتی آن با لباس‌های پوشیده، گام‌های بلند، کفش پلاستیکی برای پوشش کفش‌های عادی، ماسک، دستکش و عینک در حال تردد هستند؛ ضدعفونی با الکل و نظافت کف بخش‌های مختلف به صورت مستمر انجام و هیچکدام از افراد حاضر اجازه درآوردن ماسک را در محل کار ندارند.

سفر به مشهد و آغاز بیماری

بانویی نسبتاً جوان با ماسک بر دهان روی تخت نشسته و به پنجره اتاق زل زده است؛ رنگ پریده و از شدت ناراحتی علاقه‌ای به مصاحبه ندارد.

در واکنش به انجام مصاحبه، گارد دفاع گرفته و زانوهایش را محکم بغل می‌کند تا مبادا چهره‌اش پیدا شود، وقتی مطمئن شد که فیلم او ضبط نمی‌شود کمی از لاک خود بیرون آمد.

اول می‌خواهد که صدایش جایی پخش نشود و بعد با بغض می‌گوید: فقط ۳۹ سال سن دارم و هرگز خودم را در چنین سنی با این همه شور و برنامه برای زندگی و آینده روی تخت بیمارستان تصور نمی‌کردم.

علاج واقعه قبل از وقوع

او با اشاره به چهار روز بستری بودنش در بیمارستان ادامه می‌دهد: ۳۹ سال سن دارم؛ جواب تست کرونای من مثبت اعلام شده و باید تا درمان کامل در بیمارستان رازی بمانم.

این بیمار مبتلا به ویروس کرونا می‌گوید: هیچ بیماری زمینه‌ای نداشتم و بازگشت از سفر مشهد من آغازی برای ابتلاء به ویروس کرونا شد؛ حالم بد بود و با مشکل تنفسی شدید به بیمارستان مراجعه کردم.

او در پایان می‌گوید: توصیه‌ام به همه بانوان این است که نکات بهداشتی را حتماً رعایت و همچنین تمام خانواده‌ها در حد امکان خود قرنطینگی را اجرا کنند؛ من هم اصلاً فکرش را نمی‌کردم که با این سن و سال مبتلا و بعد هم قرنطینه شوم، پس قبل از بروز مشکل باید به فکر راهکار باشند.

از تنگی نفس شروع شد

سِرُم به دست وارد اتاق شده و برای استراحت و ادامه درمان به سمت تخت خود می‌رود؛ سن و سال کمی دارد ولی درد طاقتش را تاب کرد و به سختی و بریده بریده حرف می‌زند.

این پسر ۱۹ ساله ساکن کوی سید نعیم می‌گوید: چند روزی است که در بیمارستان بستری شده و از ناحیه تنفسی اذیت هستم؛ هرچند نسبت به روزهای اول بستری خیلی بهتر هستم.

او با اشاره به اینکه یادش نیست کدام نکته بهداشتی را رعایت نکرده که به این ویروس مبتلا شده است، می‌گوید: قبلاً هیچ بیماری زمینه‌ای نداشتم و تنگی نفس و درد کلیه مرا به بیمارستان کشاند تا فهمیدم تست کرونای من مثبت است.

با ویروس مبارزه کنید

دستگاه کمک نفس به او وصل نیست؛ در حال طی دوره درمان است و روی تخت نشسته و به هم اتاقی‌های خودش زل زده است.

خودش برای مصاحبه پا پیش می‌گذارد و می‌گوید: ۵۸ سال سن دارم و کارمند هستم؛ از محل کار با شکم‌درد به بیمارستان اعزام شده و در نهایت تست کرونای من مثبت بود.

او ادامه می‌دهد: اصلاً به من اعلام نشده که تا چه زمانی باید اینجا بمانم ولی با امید به زندگی تمام تلاش خودم را برای شکست این ویروس به کار می‌گیریم.

این بیمار مبتلا به ویروس کرونا در پایان خطاب به مردم می‌گوید: به همه مردم توصیه می‌کنم که در صورت ابتلاء به ویروس حتماً به حرف پزشکان گوش بدهند؛ آنهایی که مبتلا نشده‌اند نیز بدون ترس با آن مبارزه کنند چون حتم دارم پیروز این میدان مثل همیشه مردم هستند.

باز هم سفر و ابتلاء به ویروس

روی تخت بی حال است؛ دستگاه کمک نفس به او وصل شده و خیلی امکان صحبت ندارد.

بانویی ۵۰ ساله که از شهرستان اندیکا به بیمارستان رازی آمده و تحت درمان است، می‌گوید: تست کرونای من مثبت اعلام شده و نمی دانم تا کی باید بیمارستان بمانم ولی اصلاً ناامید نیستم و تلاش می‌کنم تا در لیست افراد درمان شده قرار بگیرم.

او در مورد نحوه ابتلایش به ویروس کرونا می‌گوید: به اصفهان رفته بودم و موقع برگشت بی حال شدم؛ ساعت دو شب اول به بیمارستان امام آمدم و آنجا به دلیل مشکوک بودن به ویروس کرونا مرا به بیمارستان رازی منتقل کردند.

این بیمار کرونایی در پایان یادآور می‌شود: از اول خیلی اعلام شد که سفر نروید، نکات بهداشتی بسیاری هم از سوی وزارت بهداشت اعلام شد؛ من که سفر ضروری داشتم ولی از مردم می‌خواهم که سفرهای خود را کنسل کنند و در خانه بمانند تا به درد من مبتلا نشوند.

بی‌بی طاهره بی‌خبر از کرونا

قدش خمیده و قامتش چون هلال ماه به چشم می‌آید؛ دست در دست پرستار به سمت سرویس بهداشتی می‌رود تا دست‌هایش را شست‌وشو دهد.

موقع برگشت با لهجه دزفولی می‌گوید: چهار روزی می‌شود که در این بیمارستان بستری هستم؛ نمی دانم چرا من را ترخیص نمی‌کنند چون اینجا راحت نیستم.

بی‌بی طاهره ۸۷ ساله ادامه می‌دهد: کرونا ندارم ولی ریه‌ام خیلی اذیت و ناراحت هست؛ می‌بینی مادر جان نفس زدنم به سختی انجام می‌شود.

او در آخر می‌گوید: از قبل هم ریه‌ام مشکل داشته‌اند ولی کرونا ندارم، مطمئن هست؛ باز هم پرستار را صدا کن تا به او بگویم که من کرونا ندارم.

کرونا را به شوخی گرفتم

لبخند بر لبانش از امید به جنگ با ویروس کرونا حکایت دارد؛ بانوی ۵۴ ساله کمتر از سه روز می‌شود که در بیمارستان رازی بستری شده و هرچند در انتظار جواب تست است، ولی علائم اولیه ابتلاء به ویروس را دارد.

عزیزه می‌گوید: فقط یک بار برای خرید به تره‌بار فروشی رفتم و موقع برگشت به خانه فراموش کردم که دست‌هایم را بشورم و بعد از آن سردرد، تب و لرزهایم شروع شد.

او خطاب به مردمی که هنوز بازار می‌روند، می‌گوید: کوچک‌تر از آن هستم که به مردم توصیه کنم ولی به نظرم اگر بهداشت را رعایت کنند خیلی خوب است؛ رسانه‌ها مرتب در حال اطلاع‌رسانی هستند که چه کارهایی انجام دهند.

این بیمار مبتلا به ویروس کرونا در پایان می‌گوید: از مردم عاجزانه تقاضا دارم که به توصیه‌ها توجه کرده و موضوع را جدی بگیرند؛ یکی از کسانی که این ویروس را به شوخی می‌گرفت، خود من بودم و در آخر مبتلا شدم.

به گزارش خبرنگار مهر، پایان سال برای هر ایرانی تداعی‌گر روزهای خوشی است که با نزدیک شدن به اواخر اسفندماه، عطر نوروز بیشتر به مشام می‌رسد اما نوروز امسال متفاوت شده و غبار غم بر این کشور پهناور سایه افکنده است چون بیش از ۸۰۰ نفر از هم‌وطنان دیگر نوروز را نمی‌بینند و خانواده‌های آنها هر سال در این ایام به سوگ عزیزانشان می‌نشینند؛ انتظار می‌رود سایر شهروندان به نوعی خود را شریک این غم بزرگ بدانند و حداقل با رعایت نکات بهداشتی بر تعداد این داغ دیدگان نیفزایند.

با وجود هشدارها و کمپین‌های بسیار برای در خانه ماندن مردم ولی این خود قرنطینگی از سوی بسیاری از شهروندان جدی تلقی نشده است و با کمال تأسف همچنان شاهد سیر صعودی آمار افراد مبتلا به ویروس کرونا هستیم.

مسئولان دانشگاه علوم پزشکی و تمامی کادر بهداشت و درمان همچنان از مردم درخواست دارند که با رعایت نکات بهداشتی و به جز در مواقع اضطراری از منزل خارج شدن، همراه آنها در مبارزه با ویروس کرونا باشند؛ قطعاً هم بدون همکاری آنها نمی‌توان شاهد موفقیت مسئولان در کنترل شیوع این ویروس همه‌گیر بود.