مرکز "ویلسون" و بنیاد "سوروس" بدنبال براندازی نرم در ایران بودند

به گزارش خبرگزاری مهر ، روابط عمومی وزارت اطلاعات این اطلاعیه در خصوص دستگیری هاله اسفندیاری در تاریخ 18/2/86 ،  توضیحاتی به این شرح ارائه کرد :‌

با پی گیری های اطلاعاتی به عمل آمده در خصوص تلاش برخی موسسات، بنیادها و سازمان های آمریکایی برای اثرگذاری در جمهوری اسلامی ایران مشخص شد این نهادها سعی دارند تحت پوشش عناوینی همچون دموکراسی سازی، حقوق بشر و غیره نقشی را ایفا نمایند که سرویس های اطلاعاتی و امنیتی آنها در سال های گذشته ، علیه کشورهای هدف مورد نظر انجام می دادند.

در خصوص خانم هاله اسفندیاری نیز به آگاهی می رساند، وی مدیر و موسس برنامه های خاورمیانه مرکز "ویلسون" در آمریکا می باشد که بودجه این موسسه از طریق کنگره آمریکا تامین می گردد. این مرکز حلقه اتصال ارتباط ایرانیان با سازمان ها و نهادهای آمریکایی بوده که با هدف توانمندسازی عرصه های موثر جامعه در راستای اهداف بیگانگان دنبال می شده است. به عنوان مثال ، رامین جهانبگلو یکی از مدعوین این مرکز بوده که از طریق بنیاد NED جذب و با همکاری سایر سازمان ها و نهادهای آمریکایی، مدل فروپاشی اروپای شرقی و نقش روشنفکران در آنجا و تطبیق آن با ایران را تئوریزه کرده و به عنوان یک پروژه دنبال می نموده است.

در تحقیقات به عمل آمده خانم اسفندیاری اظهار می دارد فعالیت ها و برنامه های مربوط به ایران در برنامه خاورمیانه این مرکز، از طریق بنیاد معروف آمریکایی "سوروس" حمایت  و پشتیبانی مالی شده است. (این بنیاد آمریکایی متعلق به جورج سوروس بوده  که نقش کلیدی در انقلابات رنگارنگ سالهای اخیر در چند کشور داشته است).

با همکاری خانم اسفندیاری، مدیر و نماینده بنیاد آمریکایی سوروس در ایران، شناسایی و تحت تعقیب قرار گرفت که تحقیقات تکمیلی در این خصوص ادامه دارد.

وی در بازجویی های اولیه اظهار می دارد که بنیاد سوروس در ایران با ایجاد یک شبکه ارتباط غیررسمی و تلاش برای توسعه و گسترش آن، اهداف براندازی خود را دنبال می نموده است.

لازم به توضیح است که برخی از این بنیادها از طریق دعوت افراد برای سخنرانی، شرکت در کنفرانس، دادن پروژه های تحقیقاتی و بورس های مطالعاتی و غیره سعی در یارگیری و جذب عناصر موثر  کشور و مرتبط نمودن آنها با نهادها و سازمان های تصمیم ساز و تصمیم گیر در آمریکا را داشته اند . در این میان نقش پنهان برخی عناصر اطلاعاتی آنها در این فرایند و تحت پوشش های یاد شده موثر و کلیدی می باشد.

گرچه اهداف کوتاه مدت بنیادهای مزبور، عمدتا به فعالیت های ظاهری آنها بر می گردد لکن اهداف میان مدت آنها نوعی فرهنگ سازی، نهادسازی و شبکه سازی در کشور است که به تدریج به ایجاد یک شبکه غیررسمی و مرتبط با آنها در داخل کشور منجر شده و توسعه و گسترش آن در دستور کار جدی قرار دارد.

هدف غایی و درازمدت بنیادهای مزبور نیز، توانمندسازی این شبکه در عرصه های مورد نظر و بهره گیری از آن در زمان معین در رویارویی با حاکمیت یک کشور می باشد که این مدل طراحی شده آمریکایی ها با تابلوی ظاهری و فریبنده آن، براندازی نرم را در کشور دنبال می نماید.