بدون سرمایه گذاری در بخش سلامت پیشرفت در کاهش فقر به دست نخواهد آمد/ هزینه کردن برای خدمات بهداشتی بهترین سرمایه گذاری است

به گزارش خبرگزاری مهر، در گزارش " کیم هاک سو " معاون دبیر کل و دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه سازمان ملل متحد آمده است : در میانه رشد اقتصادی فزآینده آسیا و اقیانوسیه، هنوز تعداد بی سابقه ای از زنان یعنی 250 هزار نفر طی بارداری یا هنگام وضع حمل جان خود را از دست می دهند و میلیون ها زن دیگر به دلیل امراضی می میرند که کاملا قابل پیشگیری یا درمان هستند.

اگر دولت ها تنها مقدار بیشتری از بودجه خود را به خدمات سلامت تخصیص دهند، تعداد زیادی از این افراد را می توان نجات داد وچنانچه مراقبت های بهداشتی در دسترس همگان قرار گیرد، می توان از تعداد بیشتری از مرگ و میرها جلوگیری کرد.

شاید باعث تعجب شود که ثروتمندترین کشورهای آسیا و اقیانوسیه درصد بیشتری از درآمد خود را برای بهداشت هزینه می کنند

مطالب فوق پیام های کلیدی گزارش پژوهشی بازوی منطقه ای سازمان ملل یعنی کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه سازمان ملل متحد (UNESCAP) است.

حکمت متعارف مبنی بر این است که هر چه ملتی پول بیشتر برای مراقبت های بهداشتی خرج کند، از سلامت بهتری بهره می برد. پژوهش انجام شده بیانگراین واقعیت است که هزینه کردن برای خدمات بهداشتی هزینه صرف نیست بلکه در واقع یکی از بهترین سرمایه گذاری هایی است که کشوری می تواند انجام دهد ومیان سرمایه گذاری در نظام سلامت و رشد اقتصادی رابطه ای تنگاتنگ وجود دارد .

همچنین در این گزارش که به 62 عضو" اسکاپ " در اجلاس سالانه آن که از 17 لغایت 23 ماه می ارائه خواهد شد ، آمده است : رابطه واضح و مستقیم بین سرمایه گذاری فزاینده دولت ها در نظام بهداشتی، امید به زندگی بالا و کاهش مرگ و میر کودکان وجود دارد .

شاید باعث تعجب شود که ثروتمندترین کشورهای آسیا و اقیانوسیه درصد بیشتری از درآمد خود را برای بهداشت هزینه می کنند. درسال 2003 استرالیا  5/9 درصد، نیوزیلند 1/8 درصد و ژاپن 9/7 درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) خود را صرف بهداشت و سلامت کردند.

براساس این گزارش ، برخی از کشورهای در حال توسعه آسیا و اقیانوسیه بین 2 تا 4 درصد تولید ناخالص داخلی خود را صرف سلامت می کنند و البته استثناهایی نیز مانند مغولستان وجود دارد که 7/6 درصد تولید ناخالص داخلی خود را در بخش سلامت هزینه کرده که این امر به دلیل تعیین درست اولویت ها بوده است .

بیمار بودن یعنی از نیروی کار دور ماندن و به این ترتیب دور فقرادامه پیدا می کند و در حالی که دو سوم فقرا در آسیا و اقیانوسیه به سرمی برند، ما نمی توانیم به سادگی به این وضعیت ادامه دهیم

با توجه به عدد و ارقام می توان نتیجه گرفت که کشورهای در حال توسعه در آسیا و اقیانوسیه مبلغ کمی برای بهداشت هزینه می کنند که این امر موجب بروز زیانهای مالی و جانی می شود.

سازمان جهانی بهداشت هزینه کردن حداقل 36 دلار برای سلامت هر نفر در سال را توصیه می کند این درحالی است که 24 دولت در آسیا و اقیانوسیه از این حداقل مبلغ نیزعقب هستند و اکثریت کشورها (19 کشور )کمتر از 20 دلار برای هر نفر هزینه می کنند یعنی سطح حداقل محض که برای کاهش مرگ و میر مادران ، ایدز و ویروس آن، مالاریا و سایر امراض نیاز است یعنی 3 هدف از هشت هدف توسعه هزاره.

براساس این گزارش ، برای دستیابی به اهداف توسعه هزاره تا سال 2015 این کشورها نیاز به 228 میلیارد دلار سرمایه گذاری یعنی سالانه 25 میلیارد دلار را دارند.

افزایش هزینه ها تنها یک بخش معادله است و نظام کارآمد سلامت قابل دسترس و قابل پرداخت از سوی همگان به همان اندازه حائز اهمیت است. پژوهش انجام شده نشان می دهد در بسیاری از کشورهای در حال توسعه در آسیا و اقیانوسیه گروه های آسیب پذیر یعنی زنان، جمعیت های روستایی، افراد معلول و اقلیت ها معمولا از خدمات بهداشتی اساسی بی بهره اند و این امر فاجعه آفرین است .

در آسیای جنوب شرقی مرگ و میر مادران تقریبا تا 20 درصد طی سالهای  1995 تا 2000 افزایش داشته که موجب افزایش آمار جهانی شده  و منطقه آسیای میانه نیز شاهد افزایش میزان گسترش ویروس ایدز و سل بوده است.

همچنین پیشرفت آسیای میانه در کاهش مرگ و میر کودکان نیز طی این سالها محدود بوده است و شاید این ناکامی مربوط به پیشرفت آهسته در ارائه آب سالم و نظام بهداشتی دفع فاضلاب در جوامع روستایی باشد.

می توان گفت تمامی اهداف به یکدیگر مرتبط هستند و بدون سرمایه گذاری در بخش سلامت، پیشرفت در کاهش فقر به دست نخواهد آمد

این گزارش می افزاید : خوشبختانه تصویر غم انگیز نیست و موارد موفق نیز وجود دارد . طرح جهانی پوشش مراقبت های بهداشتی تایلند، خدمات بهداشتی اساسی را به میلیون ها نفر به منظور تقویت توسعه انسانی به رایگان ارائه داده است  همچنین بنگلادش توانسته میزان مرگ و میر مادران را تا 55 درصد طی 10 سال  از راه افزایش مراکز مراقبت های اضطراری زایمان، افزایش دسترسی به خدمات تنظیم خانواده و آموزش ارائه دهندگان ماهر خدمات بهداشتی با حمایت کمک کنندگان کاهش دهد.

از آنجایی که از 8 هدف توسعه هزاره 3 هدف  کاهش مرگ و میر کودکان و مادران و جلوگیری از گسترش بیماری ایدز و ویروس آن، مالاریا و سایر امراض  مربوط به سلامت است بنابراین می توان گفت تمامی اهداف به یکدیگر مرتبط هستند و بدون سرمایه گذاری در بخش سلامت، پیشرفت در کاهش فقر به دست نخواهد آمد.

بیمار بودن یعنی از نیروی کار دور ماندن و به این ترتیب دور فقرادامه پیدا می کند و در حالی که دو سوم فقرا در آسیا و اقیانوسیه به سرمی برند، ما نمی توانیم به سادگی به این وضعیت ادامه دهیم.

شایان ذکر است ، تجربه ثابت کرده که خدمات سلامت تنها برای مردمی که توان استفاده از بیمه بهداشتی را دارند ، نیست. موفقیت واقعی نیازمند تعهد از جانب دولت ها و انجام شدنی است  و زمان اقدام نیز فرا رسیده است.