به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه مطالعاتی امریکن اینترپرایز آمریکا در تحلیل خود نوشت : "( شورای امنیت) سازمان ملل متحد تحریمهایی را علیه برنامه هسته ای ایران اعمال کرده و فشارهای اقتصادی چندجانبه ای هم بر ایران وارد شده است. از آنجا که هیچ یک از این تحریمها پیشرفت هسته ای ایران را متوقف نکرده، بسیاری به این نتیجه رسیده اند که تنها دو گزینه واقعی وجود دارد: جنگ یا تسلیم."
"دانیل پلتکا"(Danielle Pletka ) نویسنده این تحلیل خاطر نشان می کند:"در واقع کنار گذاشتن فشارهای اقتصادی چندجانبه خیلی زود است. پتانسیل زیادی برای مقابله با ایران وجود دارد، زیرا ایران به شدت به روابط تجاری و مالی جهان وابسته است. تحریمهای محدود شورای امنیت سازمان ملل متحد هنوز دیگر کشورهای جهان را برای به کار گیری این اهرم اجبار نکرده است و حتی نزدیکترین همپیمانان آمریکا تاکنون از به خطر انداختن روابط تجاری و سرمایه گذاری خود با ایران خودداری کرده اند."
نویسنده به زعم خود ادعا می کند:" بنابراین قبل از آنکه از تحریمها نا امید شویم، باید تلاشهای خود را برای متقاعد کردن کشورهای دیگر برای آنکه با ما دربه کارگیری فشارهای اقتصادی زیاد همراه شوند، دو برابر کنیم."
در ادامه این تحلیل درعباراتی که نشان دهنده ازتاثیر نداشتن فشارهای آمریکا برشرکتهای خارجی درجهت سرمایه گذاری در ایران آمده است :"دهها کشورمیلیاردها دلاررا به عنوان حمایت مالی وارد ایران می کنند؛ از سال 2000، شرکتهای فرانسوی و موسسات مالی که به طور خصوصی و یا از طریق کنسرسیوم بین المللی فعالیت می کنند؛ تمایل خود را برای تعاملات با ایران به ارزش بیش از 30 میلیارد دلار نشان داده اند. چین ، آلمان و ایتالیا نیز خواستار ادامه چنین مسیری بوده اند. "
پلتکا اعتراف می کند:"اکثر کشورها محدودیتهای کمی را بر تجارت و یا سرمایه گذاری با ایران اعمال کرده اند؛ اخیرا در پاسخ به فشارهای آمریکا، کشورهای اروپایی و آسیایی تلاشهای خود را برای کاهش اعتبارات صادراتی در جهت تجارت در ایران آغاز کرده اند. "
امریکن اینترپرایز بار دیگر اعتراف می کند: "اما تجارت کلی همچنان با حرارت دنبال می شود و ارزش معاملات جدید ایران با سرعت در حال افزایش است. در سال 2006 ، ارزش سرمایه گذاری خارجی در ایران کمی پایین تر از 5 میلیارد دلار بود . این رقم در سال 2007 به علت چند پروژه بسیار باارزش به 45 میلیارد دلار رسید."
در بخشی از این تحلیل آمده است :"از ژانویه سال 2007 ، شرکت شل هلند، رپسول اسپانیا ، OMV اتریش، سین اوپک چین و SKS مالزی هرکدام توافقنامه های آزمایشی را برای توسعه میدانهای گازی ایران امضا کرده اند. برای ایران خبرها بیشتر خوب هستند و فشار آمریکا بر سرمایه گذاران تاثیراتی داشته است ، اما درجایی که برخی عقب نشینی کرده اند، برخی همچنان بر موضع خود ایستاده اند. ژاپن به عنوان اولین شریک تجاری ایران تا سال 2004 با عقب نشنی از موضع خود، در سال 2005 در ردیف نهم قرار گرفت، اما چین به همکاریهای خود ادامه داد و هم اکنون مهمترین شریک ایران به شمار می رود. "
نویسنده ادعا می کند: "اما روند امور را می توان تغییر داد. افزایش فشار بر ایران ممکن است تهران را از برنامه هسته ای خود منصرف نکند، اما می تواند به خوبی سرعت این برنامه را کاهش دهد و جامعه بین المللی را قادر نماید تا استراتژی موثرتری را برای پایان دادن به این برنامه شکل دهد. "
نظر شما