۲۵ مرداد ۱۳۹۹، ۱۷:۵۹

یادداشت؛

۲۶ مرداد تداعی صحنه های عاشقانه

۲۶ مرداد تداعی صحنه های عاشقانه

اردبیل- نکته ای که روز ۲۶ مرداد ماه را در ذهن و افکار عمومی ماندگار کرده است پیاده شدن اسرا آن‌هم با لباس‌های یک دست، قیافه‌ها و جسم‌های به نوعی شبیه به هم است.

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- اصغر منافزاده *: ۲۶ مرداد ماه سالروز بازگشت اسرای هشت سال دفاع مقدس از چنگال و اردوگاه‌های رژیم بعثی است، روزی مبارک و میمون که در تاریخ این مرز و بوم ضبط و ثبت شده است.

در چنین روزی که غالب مردم شهرها، چه آن‌هایی که عزیزانشان در بند اسارت بودند و چه آن‌هایی که حتی عزیزی در اسارت نداشتند، به اتفاق پا به پای همدیگر، چندین کیلومتر را به پیشواز اتوبوس‌های حامل فرزندان با غیرت و غرورآفرین خود با پای پیاده می‌دویدند تا از اولین کسانی باشند که پدران، فرزندان، دوستان و یا همشهری از بند رسته خود را که چندین سال به خاطر حفظ کشور و مردم، اسیر و دور از وطن بودند را ملاقات کنند.

در ۲۶ مرداد ماه سال ۱۳۶۹، چه صحنه‌های ناب عارفانه و عاشقانه‌ای که آفریده نشد، صحنه‌هایی که در هیچ زمان دیگری تکرارپذیر نخواهد بود؛ شاهد بودیم مادران و پدران سال خورده که عکس‌های فرزندان مفقودالاثر خود را در دست داشتند و کنار اتوبوس‌های حامل اسرا علیرغم کهولت سن می‌دویدند و عکس پاره تن خود را به آنها (اسرا) نشان می‌دادند تا شاید خبری از آنها به‌دست آورند و یا کودکانی که در جستجوی یافتن نشانی از پدران خود…، این کار و عمل را هر روز که قرار بود اسرای جدیدی وارد شهر شوند را با چشمان اشک آلود ولی امیدوار، تکرار و حتی به خانه‌های آزادگان نیز به‌منظور یافتن نشانه‌ای از گمشده خود، مراجعه می‌کردند.

برخی از این والدین یا کودکان خبر تازه ای از فرزند یا پدر مفقودالاثر خود یافتند ولی تعدادی متأسفانه خبری تازه به‌دست نیاوردند ولی همچنان امیدوار به دنبال گمشده خود می‌گشتند و تا امروز نیز چشم به راه خبری از عزیزان خود هستند.

نکته دیگری که روز ۲۶ مرداد ماه را در ذهن و افکار عمومی ماندگار کرده است پیاده شدن اسرا آن‌هم با لباس‌های یک دست، قیافه‌ها و جسم‌های به نوعی شبیه به هم به دلیل فشارهای روحی و جسمی و به جا آوردن سجده شکر و بوسیدن خاک وطن بود؛ نمادی که شاید در شرایط کنونی کمتر شاهد این صحنه‌ها و آرایش یک دست در افراد جامعه به دلایل مختلف باشیم.

در پایان به بهانه این روز تاریخی یاد و نام رفیق دوران کودکی خودم شهید جاوی الاثر، محمد سنجری را گرامی می‌دارم؛ همانطور که خانم نیکی کریمی در فیلم سینمایی "بوی پیراهن یوسف" در کنار اتوبوس‌های حامل اسرا به دنبال برادرش بود، مادر این شهید بزرگوار نیز به دنبال فرزند شهیدش می‌گشت ولی اثری از فرزند باغیرتش پیدا نکرد و با حسرت دیدار پیکر پاک فرزندش از دنیا رفت.

*کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی

کد خبر 4999074

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha