به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روزنامه "زمان" چاپ ترکیه ، "داوود آزاد" به عنوان آهنگساز موسیقی سنتی ایرانی اثر خود به نام "دیوان مولوی و باخ" را در فستیوال جهانی موسیقی در استانبول به اجرا در آورد.
این کنسرت که با هدف تجلیل از هشتصدمین سالگرد تولد مولانا معرفی شده بود، فرصتی را برای شنوندگان ایجاد کرد تا از نزدیک شاهد تلفیق دو شخصیت از دو منطقه جغرافیایی مختلف در قالب زیان مشترک موسیقی و عشق باشند.
داوود آزاد در گفتگو با روزنامه "زمان" قبل از اجرای کنسرت گفت : موسیقی وی کاملا بر پایه الهام شکل گرفته است. آزاد هرگز ساعات زیادی را برای ساخت آثار خود صرف نکرده و دیوان "مولوی و باخ" نیز مولود لحظه الهام بوده است. هنگامی که یک روز آزاد در حال خواندن اشعار مولوی بود، یکی از دوستان وی بنام کالین - که 15 سال را صرف تحقیق در مورد آثار باخ نموده بود- مشغول اجرای آثاری از باخ با پیانو بود. این لحظه زمانی بود که آزاد به هماهنگی و هارمونی میان موسیقی باخ و شعر مولوی پی برد و بی درنگ تصمیم به اجرای پروژه گرفت.
آزاد در اثر بدیع خود از آن بخش از موسیقی سنتی ایرانی که مناسب برای بدیهه سازی می باشد، بهره برده است. وی همچنین از موسیقی آذری ، "تکه" و "خانگاه" نیز در اثر خود استفاده کرده است.
به عقیده آزاد الهام زمانی شکل می گیرد که موسیقدان خود را حس نکند. در واقع موسیقیدان پلی میان شنونده و منبع یگانگی است. اگر وی از خودی خود خلاص نشود نمی تواند نقش پل را ایفا کند.
آزاد دلیل اجرای اشعار مولانا را یکی شدن می داند. به عقیده وی مولانا به هیچ منطقه خاصی - مانند زادگاهش ایران و یا قونیه محل وفاتش - تعلق ندارد. مولانا متعلق به همه است. اندیشه های ارزشمند وی باید در همه دنیا گسترش یابد. از این طریق ما می توانیم در میان بشریت یگانگی و وحدت ایجاد کنیم. همه تمدنها و فرهنگها اختلافهایی با یکدیگر دارند ، اما بدون شک همه آنها از یک منبع واحد که عشق است سرچشمه گرفته اند. ظواهر آنها ممکن است با یکدیگر متفاوت باشد اما همه انسانها از لحاظ روحی با یکدیگر برابرند.
در کنسرت چند فرهنگی آزاد چند نوازنده از کشورهای مختلف نیز به چشم می خورند. آزاد می گوید : " این کار را عمدا انجام دادم تا به دنیا نشان دهم چگونه نوازندگان از فرهنگهای مختلف می توانند در قالب موسیقی با یکدیگر همکاری کنند. من از این هماهنگی و همکاری بصیرت زیادی گرفته ام".
نظر شما