به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان موسسه بیولوژی سلولی مرکز ملی تحقیقات ایتالیا با تولید گروهی از موشها که با ایجاد تغییر، نسبت به مصرف مواد مخدر بویژه کوکائین بی علاقه شده بودند، کشف کردند که در لب پیشانی مغز انسان و موش دو گیرنده به نامهای Gpr37 و Gpr37L1 وجود دارد. گیرنده اول در حقیقت با سلولهایی که با انتقال دهنده های عصبی "دوپامین" فعال یا منتقل می شوند ، درارتباط است. در صورتی که دوپامین به تعداد زیادی کپی شود می تواند منجر به بروز پارکینسون و درنهایت مرگ شود.
این دانشمندان یافته اند که با کمک مکانیزم شبیه به مکانیزمی که برای بی علاقه کردن موش ها به کوکائین استفاده می شود ، می توان راه های جدیدی در درمان پارکینسون پیدا کرد.
براساس گزارش پایگاه خبری سایبرمد، این تحقیق نشان می دهد که فقدان گیرنده Gpr37 در موش های بی علاقه به مواد مخدر، باعث افزایش فعالیت پروتئین "دات" می شود. این پروتئین تنظیم کننده اصلی سطح انتقال دهنده عصبی " دوپامین" در سیناپس های عصبی است و بنابراین این افزایش موجب بی حسی نسبت به تحریکات کوکائین می شود.
بنابراین گزارش ، این مولکول درواقع دری برای ورود دوپامین از خارج به داخل سلول است. در سلولهایی که این گیرنده حضور ندارد ، سطح دوپامین خارج از این در به حدی بالا نمی رود که پاسخ به تحریکات مواد مخدر را دربر داشته باشد .
به اعتقاد این دانشمندان بررسی بیشتر درباره ویژگی های این گیرنده می تواند در آینده داروهای جدیدی را برای درمان پارکینسون تولید کند.
نظر شما