مظفرشفیعی- خواننده درخصوص بررسی جایگاه عرفان در موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت : ذات موسیقی عرفان است و کسی که موسیقی را بشناسد و به درجه ای از شناخت و معرفت نسبت به ارزش های این هنر برسد می تواند نوعی از موسیقی مطلوب و شنیدنی را به مخاطب عرضه کند.
وی با اشاره به اینکه "عرفان" در دورن یک موسیقی خوب وجود دارد گفت : متاسفانه تفکر قالب درباره عرفان درموسیقی این است که برخی از گروه های موسیقی به ویژه گروه های جوان تر گمان می کنند که با استفاده ازسازهای سنتی مانند دف ، تنبور و یا قطعات محلی که به نوعی با تم آوازهای فولکلور آمیخته است موسیقی عرفانی را ارائه می دهند ولی به نظر من آنچه به موسیقی حالتی روحانی وعرفانی می بخشد، میزان آگاهی و سواد آهنگساز و به ویژه خواننده گروه از موسیقی و در عین حال منش و مرام رفتاری او است.
این خواننده خاطر نشان کرد : خاستگاه عرفان در موسیقی معمولا در مجالس و محافل دراویش است و آنچه این نوع موسیقی را به عرفان نزدیک می کند نوع سازبندی و شیوه استفاده از سازهایی مانند دف ، تار و سایر سازهای سنتی ایرانی است ولی لزوما نمی توان به عنوان موسیقی عرفانی از آن یاد کرد.
شفیعی در پایان گفت : به نظر من هر موسیقی که بتواند بازتاب حالات درونی انسان باشد و آن حس را دقیقا به مخاطب انتقال دهد و در نتیجه حال خوش و احساس نزدیکی با عالم بالا را در مخاطب ایجاد کند می تواند به عنوان "موسیقی" از آن یاد شود.
نظر شما