لائیسیم در فرانسه؛ بهانه‌ای برای در هم کوبیدن مساجد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از میدل ایست آنلاین، فرانسه تلاش می‌کند با ساخت مساجد جدید برای بیش از 4 میلیون مسلمان برخورد کند. این مشی با مدد قانونی که از سال 1905 مبنی بر جدایی دولت از کلیسا صادر شده است صورت می‌گیرد. مخالفان ساخت مساجد با مطرح کردن این قانون مانع می‌شوند که شهرداری برای ساخت اماکن دینی، اراضی خاصی اختصاص دهد.

از این رو ساخت مسجد در فرانسه به طور مثال در مرسیلیا جنوب شرقی یا در اطراف پاریس مخالفت بسیاری را از سوی افراطیهای راستگرا در پی داشته است.

هر گاه که موضوع اختصاص زمینی به منظور ساخت مسجد مطرح می شد، مخالفان طرح می گفتند که حمایت از آن غیر قانونی است و با جدایی دولت از کلیساها در تعارض است.  در قانون سال 1905 آمده است که دولت هیچ دینی را نمی شناسد و از آنها نیز حمایتهای مالی نمی کند .

با این همه  صدها کنیسه و معابد برای یهودیان و بوداییان و مساجد از سال 1905 در فرانسه با حمایتهای محدود و با اجازه شهرداری ساخته شدند. 

دیدی یه لیشی مدیر دفتر شعائر دینی در وزارت داخلی فرانسه گفت: مشکل بسیار عمیق است و حتی به اجاره ده ساله محدود به منظور ساخت مسجد نیز اعتراض می شود.

در نزدیکی پاریس طرح ساخت مسجد نور بعد از دهها سال جدل اجرا شد و در جنوب شرقی پاریس مسلمانان هزینه زیادی به منظور ساخت مسجد پرداخت کردند و شهرداری نیز حمایتهای مالی ارائه کرد.

در مرسیلیا بررسی طرح ساختت مسجد در ماه جولای آینده انجام می شود. در بوردو در جنوب غربی اختلافات بسیاری جهت گرانی زمین وجود دارد که شهرداری آن را خرید و به شورای مسلمانان اجاره داده است. در جنوب نیز مسجدی در سال 2006 ساخته شد.

در فرانسه برای هر بخش یا منطقه حداکثر ده مسجد وجود دارد که نیاز مسلمانان در فرانسه 1500 مسجد و نمازخانه است. در مقابل در روستاهای فرانسه کلیسا به تعداد کافی وجود دارد.  

جمهوری فرانسه با مساحت 543965 کیلومتر مربع در غرب اروپا قرار دارد . اسلام پس از کاتولیک دومین دین بزرگ در فرانسه محسوب می شود و حدود 4 تا 6 میلیون نفر مسلمان که دارای سابقه فرهنگی هستند در این کشور زندگی می کنند. تعداد فرانسویهایی که اسلام آورده اند 40 هزار نفر  اعلام شده است.

در سال 1830 با  استعمار الجزایر از سوی فرانسه، مسلمانان در این کشور اقامت گزیدند. اولین نسل اقلیت مسلمان فرانسه مهاجرانی بودند که امروزه به عنوان نیروی کار باز نشسته شده اند و ارتباط قوی با کشور خود که خانواده آنها در آن زندگی می‌کنند دارند.