نوشین معراجی نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «سایه روباه» که در سیهفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران حضور دارد، درباره این فیلم به خبرنگار مهر گفت: «سایه روباه» برهه زمانی زندگی مردی را روایت میکند که همسرش ۱۰ روز است ترکش کرده است و مرد هیچ اطلاعی از او ندارد. مرد به این دلیل دچار نوعی روانپریشی و فروپاشی میشود و با وجود اینکه دختر نوجوانی در منزل دارد، تمام توجهاش را برای یافتن همسرش میگذارد. از طرف دیگر وقتی دختر نوجوان با وضعیت پدرش روبرو میشود، نسبت به پدرش دچار شک و شبهه میشود.
وی در مورد ایده اولیه این فیلم توضیح داد: همیشه این طور احساس میشود وقتی آسیب درون خانوادگی بروز میکند، فرزندان اولین لطمه و ضربه را میخورند اما گاهی اینگونه نیست و اولین کسی که در این میان لطمه میبیند بزرگسالی است که وظیفه حفظ فرزندان را دارد. در «سایه روباه» خواستم سرخوردگی و فروپاشی شدید والد را به نمایش بگذارم که این فروپاشی توجهاش را از فرزند نوجوانش سلب کرد و فرزند به ناگاه و خیلی زودهنگام تبدیل به والدی شد که بتواند از پدرش حمایت کند. همیشه دغدغهام نمایش آسیبهای اجتماعی بوده که ابتدا از درون خانواده شروع میشوند و سپس در جامعه گسترش پیدا میکند.
معراجی درباره گونه «سایه روباه» بیان کرد: «سایه روباه» را میتوان رئالیسم جادویی شمرد، یعنی سعی کردم برای اولین بار، کمی از فضای رئال فاصله بگیرم. در فضایی بین رئالیسم و سوررئالیسم بازی کردم؛ به این معنی که قصه، رئال است اما رفتاری که در ذهن و روان کاراکتر اصلی فیلم رخ میدهد باعث میشود وهم و خیال و جادو وارد کار شود.
وی درباره تأثیر فیلمبرداری و مدیر فیلمبرداری برای درست از آب درآمدن چنین فضایی را بسیار مؤثر دانست و گفت: بهروز بادروج فیلمبرداری خلاق، باهوش و با دقتی بود و در روزهای پیشتولید بسیار با هم درباره رنگها و نورهای کار صحبت کردیم تا به فضایی مشترک رسیدیم. چون قصد داشتم این کار، رئالیسم جادویی باشد برایم مهم بود که آرت را وارد کنم و قابهای مینیمال، رنگهای قرمز، المانهای نور و چیدمانشان موضوع خیلی مهمی بود و برایم اهمیت داشت. دقت و ظرافت بهروز بادروج بسیار بر کار مؤثر بود، همچنان که ساعتهای متمادی را صرف برداشت یک پلان میکردیم تا آن قابی که مدنظر داشتیم درست از آب درآید.
کارگردان «سایه روباه» با بیان اینکه اولین نمایش فیلمش در جشنواره فیلم کوتاه تهران است، گفت: جشنوارههای داخلی به ویژه جشنواره فیلم کوتاه تهران بسیار برایم مهم است و دوست دارم فیلمم ابتدا در کشور خودم به نمایش درآید. با نمایش فیلم به صورت فیزیکی و نه آنلاین موافقت کردم چراکه معتقدم فیلم باید روی پرده دیده شود البته شرایط و محدودیتها را هم درک میکنم. از طرف دیگر قصد داریم فیلم را برای جشنوارههای خارجی نیز ارسال کنیم که ممکن است پخش آنلاین در این موضوع مشکل ایجاد کند.
نظر شما