به گزارش خبرگزاری مهر، انستیتو بروکینگز در تحلیلی نوشت : اطلاعات اخیر آمریکا که هشدارمی دهند القاعده در پاکستان در حال سازماندهی دوباره است و همچنین بحثهای اخیر در بین نامزدهای دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا درباره لزوم آمادگی آمریکا برای اقدام در آنجا تاکیدی بر یک واقعیت است و آن اینکه افغانستان محل جنگ علیه تروریسم نیست، بلکه این جنگ باید در کشورهمسایه نزدیک آن در پاکستان صورت گیرد.
"فیلیپ گوردون" نویسنده این مطلب خاطرنشان می کند: القاعده درحال سازماندهی دوباره درپاکستان است."اسامه بن لادن"، "ایمن الظواهری" و دیگر رهبران ( تروریست) در پاکستان مخفی شده اند. افراطیون انگلیسی و کشورهای دیگر تحت آموزش و حمایت مالی تروریستی در پاکستان قرار می گیرند و آمریکا اکثر افراد بازداشت شده با ارزش را در پاکستان دستگیر کرده ست.
در ادامه این مطلب آمده است : پاکستان همچنین به عنوان مرکزی برای پناهندگی، حمایت مالی و آموزش جنگجویان طالبان که به دنبال بی ثبات کردن افغانستان هستند، به کار می رود. تایید این واقعیت به این معنا نیست که آمریکا و ناتو ( سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) باید به فکر یک ماموریت نظامی در منطقه مرزی پاکستان باشند.
گوردون معتقد است: با این حال، مداخله نظامی در پاکستان حتی اگر ناتو 200 هزار نیروی مورد نیاز برای انجام آن را در اختیار داشته باشد( که البته این مقدار نیرو را هم در اختیار دارد) ، فاجعه بار خواهد بود. حتی عملیاتهای مخفیانه و یا حملات هدفمند علیه " اهداف قابل پیگرد قانونی" که دولت بوش آنها را رد نکرده ، می تواند نتیجه عکس داشته باشد.
در ادامه این تحلیل آمده است : مسلما اگر آمریکا مدرک محکم و خاصی را درباره حضور رهبران القاعده در پاکستان به دست آورد، باید اقدام کند و ترجیحا این اقدام باید با همکاری با دولت پاکستان انجام شود، اما با توجه به پراکندگی نیروهای القاعده در شمال غرب پاکستان در یک منطقه وسیع و کوهستانی، اقدامات نظامی آمریکا درآنجا می تواند مردم میهن پرست پاکستان را هر چه بیشتر در برابر آمریکا قرار دهد؛ بدون آنکه نیروهای آمریکایی با اطمینان به اهداف مورد نظر آسیب وارد کند.
به عقیده گوردون، مشکلات درپاکستان ممکن است راه حل نظامی نداشته باشد، اما وانمود کردن این مسئله که آمریکا صرفا بر مرز افغاستان تمرکز کرده، هیچ فایده ای ندارد."پرویز مشرف" رئیس جمهوری پاکستان همپیمان آمریکا بوده، اما وقتی که وی با آمریکا در اعزام نیرو برای جنگ با طالبان همکاری می کند، دیگر شاخه های ساختار امنیتی پاکستان فعالانه از طالبان حمایت می کنند. این مسئله آمریکا را در یک موقعیت مضحک قرار می دهد.
بروکینگز تصریح می کند: بخش اعظم بحثها و مذاکرات در واشنگتن بر اعمال فشار بر مشرف متمرکز است، اما افزایش فشار بر افکار عمومی پاکستان می تواند نتیجه عکس داشته باشد و آمریکا به جای آن باید بر تلاشها برای کمک به این کشور در تبدیل شدن به یک کشور موفق تر، امن تر و دموکراتیک تر تمرکز کند. مرحله اول در چنین رویکردی برای واشنگتن تکمیل کمکهای نظامی آن به پاکستان از طریق کمکهای بیشتر اقتصادی و بشردوستانه خواهد بود.
در ادامه راهکارهای بروکینگز آمده است : آمریکا همچنین باید ازگذار به حکومت دموکراتیک حمایت کند. اگر آمریکا به یک همکاری کامل در زمینه تروریسم دست پیدا کند، تحمل دیکتاتوری نظامی مشرف یک موضوع بحث برانگیز خواهد شد. درگفتگو با دانشجویان، روزنامه نگاران و سیاستمداران و کارشناسان سیاسی پاکستان این مسئله نایان شده که تقریبا هیچ کس نمی خواهد از یک ژنرال قدرت طلب حمایت می کند و اکثر آنها از حمایت آمریکا از وی خشمگین هستند.
در بخش دیگری از این تحلیل پیشنهاد شده که اگر آمریکا واقعا می خواهد به ریشه اصلی افراطی گری در پاکستان بپردازد، باید از زمان کنونی آرامش نسبی بین پاکستان و هند برای آغاز یک تلاش دیپلماتیک در مسئله کشمیر استفاده کند. رسیدن به یک توافق- که در آن " خط کنترل" کنونی در کشمیر به یک مرز به رسمیت شناخته شده بین هند و پاکستان تبدیل می شود و مناطق مسلمان نشین کشمیر یک منطقه ویژه را در هند تشکیل می دهند - می تواند اساسی برای صلح بین این دو کشور همسایه هسته ای باشد.
به عقیده گوردون ، این توافق و چنین گامی به سوی صلح - که مورد حمایت دیپلماتیک و مالی جامعه بین المللی قرار خواهد گرفت - این امکان را برای مشرف فراهم می آورد تا به فعالیت بسیاری از گروه های افراطی پاکستان که کشمیرعامل بقای آنهاست، پایان دهد.
در پایان این تحلیل آمده است : آمریکا باید به تمرکز خود بر افغانستان و اختصاص منابع مورد نیاز برای موفقیت در آنجا ادامه دهد . اما آمریکا نمی تواند از پاکستان که در نهایت مشکل بالقوه بزرگتر است، چشم پوشی کند . کمک به پاکستان به غلبه بر چالشهای زیاد داخلی آن کمک خواهد کرد و به پاکستان یک آینده امیدوار کننده تر خواهد داد، پاکستانی که در جنگ علیه تروریسم در مقایسه با هر تعداد از نیروهای جدید در همسایگی خود اقدامات بیشتری انجام خواهد داد.
نظر شما