روشن است حضرت مهدی ، وصی صدیقین و خاتم ائمه طاهرین است. امامان پیشین ، یکایک او را یاد کرده اند. او فرزند آنان و یادگار ایشان و ادامه دهنده راه آنان است. مهدی ، مظهر قائم جاری امامت است. قطب نمای حرکت در اقیانوس بزرگ هستی و مشعل راه حیات و تکلیف. وجود مهدی و انتظار ظهور او، بزرگترین تأکید براصل اعتقادی امامت و رهبری است.
در احادیث نیز تأکید بسیاری بر شناخت امام و خط امامت شده است، امام صادق(ع) می فرماید: امام خود را بشناس، اگر امام را شناختی، چه ظهور، زودتر اتفاق افتد یا دیرتر، به تو زیانی نمی رساند.
همچنین در احادیث و تعالیم ائمه طاهر بر اینکه درعصر غیبت راه امامان را بپیمایید، از تعالیم و احکام آنان پیروی کنید، به تولای آنان ( قرار گرفتن در خط آنان و دوستان و پیروان آنان) چنگ زنید و از دشمنان و مخالفان آنان و قرار گرفتن در خط مخالفان تَبرا جویید تأکید شده است.
انتظار امام؛ انتظار عدل
بعد عدل و دادگری و توجه به آن در مسئله انتظار بسیار روشن است. انتظار مهدی (ع ) ، انتظار ظهور عدل است، عدل جهانی، عدل آفاقی و انفسی. مهدی مظهر اسماء الهی است، مهدی تجسم اعلای حق و تحقق والای عدل است. اوست که جهان آکنده از بیداد را آکنده از داد می سازد، و عدل خدایی را در همه جا و همه سو سرایت می دهد، او مظهر دادگری فراگیر است.
انتظار، یعنی چشم به راه امامی داشتن که چون بیاید جهان را از عدل و داد مملو سازد، از آن پس که از ظلم و جور مملو شده باشد.
حضرت مهدی وقتی در برابر فتنه ها و بی عدالتی های اجتماعی قرار می گیرد با چراغ پرفروغ حکمت و درایت الهی وارد عمل شده، در پرتو دستورات آسمانی و قرآن کریم، به ایجاد عدالت و خاموش کردن شعله های بی عدالتی می پردازد .
نظر شما