رمضان ؛ فرصتی برای تحکیم ریشه‌های اعتقادی کودکان

درگیریهای زندگی روزمره این امکان را از ما می گیرد که همیشه و در همه جا مراقب فرزندانمان باشیم و اصولا چنین روشی هم در پرورش کودکان و نوجوانان صحیح نیست.  به هرحال آن زمان فرا می رسد که کودک از خانه خارج شده و با دشواریهای زندگی آشنا شود.

اولین برخورد با اندیشه ها و تربیتها متفاوت است و این روند همچنان تا سن کهولت ادامه می یابد . 

همواره نقش والدین به عنوان الگوهایی برای فرزندان مورد تأکید است، کودکان به عنوان مربیان قابل پذیرش و مبدأ قدرت به والدین می نگرند و از آنها می آموزند.

ماه مبارک رمضان که از شرایط معنوی خاصی برخوردار و خانواده ها به دلیل روزه داری حال و هوا و اعمال و رفتار خاصی دارند، یکی از بهترین فرصتها برای تربیت معنوی و انتقال اعتقادات و باورهای مذهبی به کودکان است که می توان بهره برداری مناسب و شایسته ای از آن داشت .

همراه کردن کودکان به هنگام سحر و تشویق آنها به دعا، نیاش و نماز از جمله عواملی است که آنها را در مسیر صحیح هدایت خواهد کرد .

پرهیز از دروغ، غیبت، تلاش برای انجام اعمال صالح و کمک به نیازمندان، شکرگزاری و پرهیز از بدگویی از جمله اعمالی است که طی ماه مبارک رمضان به آنها توجه ویژه ای شده و تلاش می کنیم تا هر چه بیشتر خود را به خالق هستی نزدیک کنیم .

اهتمام ویژه به این اعمال و توجه دادن کودکان به آنها و نتایج و دستاورهایی که در پی دارند، بستری را فراهم می کند تا فرزندان خانواده ها نیز ناخودآگاه در این مسیر قرار گرفته و با پیروی از والدین در تلاش برای دوری از اعمال نادرست و انجام اعمال صالح و جلب رضایت خداوند متعال باشند .

همین امر خود بهترین زمینه برای ترتبیت دینی و اصلح فرزندان و هدایت آنها در مسیر صحیح زندگی فردی  و اجتماعی خواهد بود و شک نیست توجه به این چنین تربیتی از دوران کودکی، در نهادینه شدن اعمال خیر و سازندگی افکار در جهت مثبت و ارزشمند بسیار مؤثر خواهد بود .

چالشی که امروزه با آن مواجه هستیم و ناهنجاریهای رفتاری و افکاری که می بینیم، از کم توجهی و حتی در برخی موارد بی توجهی بسیاری از خانواده ها به نقش تربیت در سنین کودکی و تبیین اصول و مبانی دینی، اخلاقی و انسانی ناشی می شود.

چنانچه خانواده ها به درستی به نقش تربیت واقف بوده و از فرصتهای معنوی چون رمضان بهره های لازم را ببرند، می توانند با تأثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم و همچنین بیان اصول و مبانی دینی، اعتقادی، اخلاقی و انسانی، در رشد و بالندگی فرزندان خود به خوبی مؤثر بوده، نسلی خلاق، پویا، معتقد و سالم و سازنده را به جامعه تحویل دهند .