تیم ملی جودو و کارنامه ای ضعیف / نیاز به تغییرات اساسی برای نزدیک شدن به جودوی دنیا

قبل از هرچیز باید به بحث سیاسی این رقابتها اشاره داشت که تشکیلات فدراسیون جهانی را دچار یک دگرگونی اساسی نمود. حضور ضعیف  و سیاست های غلط "پارک" کره ای در راس فدراسیون جهانی به خصوص بعد از رقابتهای قاهره 2005 که باعث شد جامعه جهانی جودو این سیاست های غلط  را دنبال نکند. همین عدم حمایت باعث شد تا خود او ترجیح دهد عطای ریاست بر فدراسیون جهانی را به لقایش بخشیده و رسما استعفای خود را اعلام کند.

مجموعه اتفاقات و مذاکراتی که قبل از کنگره فدراسیون جهانی در "ریو" رخ داد باعث شد تا درخشان در بحث های خود با سران فدراسیون جهانی به خصوص رئیس اتحادیه اروپا که در آن زمان هنوز نایب رئیس فدراسیون جهانی بود به این نتیجه برسد تا از رقابت با " دوعیب" تونسی انصراف  دهد ولی برای این کار توانست امتیازاتی بگیرد که در آینده اثرات آن در جودوی کشورمان به وضوح مشهود خواهد بود.

اینکه درخشان عضو کمیته تصمیم گیری و همچنین مسئول توسعه جودو در فدراسیون جهانی است و احترامی که  مسئولین رده بالای این فدراسیون برای وی قایل هستند ودرتصمیمات کلان با او مشورت می کنند، نکته کوچکی نیست.

اما در بعد فنی مسابقات باید به حضور جودوکاران 183 کشورجهان که همگی با آماده ترین نفرات خود قبل ازرسیدن به مدال به فکر کسب سهمیه المپیک بودند، اشاره شود که باعث شد رقابتهایی به مراتب سنگین تر از دوره قبل را شاهد باشیم.

این دوره را باید اوج شکوفایی جودو اروپا و نزول فاحش جودو آسیا نامید که در این نزول ایران نیزسهمیم بود.  بعد از دراختیار گرفتن مسئولیت IJF جودو اروپا ثابت کرد که در بعد فنی هم  پرچمدار جودوی دنیا شده  و اگر سکان دار هدایت کشتی طوفان زده جودو شده اند این توانایی را دارند که  آن را به ساحل آرامش و موفقیت برسانند و این پیشتازی حق آنهاست که مدام درحال پیشرفت و تلاش هستند و تیم ملی ایران  نتوانست سرعت خود را با  این جودوی  پیشرفته تنظیم کند و به نوعی عقب ماند. 

به لحاظ فنی تیم ملی ایران شرایط مناسبی در این دوره از رقبتها نداشت و علی رغم ادعای مربیان این تیم نه تنها از تیمی که دو سال پیش به قاهره اعزام شد آماده تر نبود بلکه نتوانست نتایج بهتری از آن دوره را ثبت کند.

دیر رسیدن تیم به محل برگزاری مسابقات در پی یک سفر طولانی که تمام اعضای تیم را خسته کرد را باید یکی از دلایل اصلی این نتایج عنوان کرد. تیم ایران در حالی دیرتر از سایر تیم ما وارد ریو دو ژانیرو شد که بسیاری از تیم ها دو هفته قبل در "سائوپولو" در یک اردوی مشترک شرکت کرده بودند.

در این مسابقات آخوندزاده در 60 کیلوگرم با وجود داشتن یک قرعه مناسب که می توانست او را به مدال برساند به دلیل مشکلات ناشی از کم کردن غیراصولی کیلوهای اضافی وزن بدن وسفر طولانی، در جریان مبارزه با حریف هلندی بیهوش شد و یک مدال جهانی را از دست داد که البته او غیرت کرد و در یکی از دیدارهای گروه بازنده ها پیروز شد و در مبارزه دوم باز هم به مشکل خورد. در 66 آرش میراسماعیلی قرعه خوبی داشت و از آن بهره  لازم را برد و برنز گرفت هرچند اگر برابر نماینده با تجربه کوبا هوشمندانه تر مبارزه می کرد می توانست فینالیست شود.

علی معلومات و احسان رجبی در دو وزن 73 و 100 کیلوگرم اسیر جو مسابقات شده و نتوانستند کارایی خود  را نشان دهند. در 81 کیلو حامد ملک محمدی هر چند برای اولین بار در این وزن به میدان رفت ولی خوب مبارزه کرد اما به مربیان هم ثابت شد که بهتر است او در همان وزن 73 مبارزه کند.  حسین قمی  در وزن  90  کیلوگرم  هرچند قرعه سختی داشتند ولی مبارزاتی خوبی به نمایش گذاشت. با پیروزی بر قهرمان دوم المپیک از برزیل و باختن با یک اخطار به قهرمان جهان از ژاپن کارنامه قابل قبولی به نمایش گذاشت. در 100+ کیلوگرم رودکی همانی نبود که در دوحه و کویت دیدیم  و میران هم با آن مبارزه انتقادآمیز برابر حریف مغولی باید به فکر بازنشستگی باشد.

با این وجود اشاره ای نیزباید  به مشکلات بدنی اعضای تیم داشته باشیم. متاسفانه روند یکنواخت تمرینات طی سالهای اخیر که با کمترین تغییر صبح  بدنسازی و عصر کارهای فنی که تقریبا کیفیت آن هم شیبه به هم است  در دستور کار قرار دارد باعث بی انگیزگی نفرات تیم شده است. عدم حضور یک مربی بدنساز را باید از جمله  عمده ترین  مشکلات این تیم دانست.

از سوی دیگر تمرینات تیم ملی نظم و انضباط لازم را نداشت و برخی نفرات نتوانستند خود را با آن وفق دهند و همان هم جواب بی تمرینی خود را با حذف زود همگام گرفتند.
باید به مربیان و سرپرست تیم اعزامی خیلی واضح و روشن گفته شود ازجودوکاری که 17 ساعت زمان توقف در فرودگاه فرانسه را با "تغذیه نامناسب" پشت سر می گذارد و 11 ساعت مسیر هوایی را طی می کند و یکی دو روز قبل ازشروع به محل برگزاری  مسابقات می رسد و تازه باید چند کیلو وزن اضافی را کم کند چه انتظاری باید داشت. 

اگرمشکل بدنی آخوندزاده حاد می شد و برای او مشکلی بزرگ تر پیش می آمد چه کسی جوابگوی عدم اعزام پزشک تیم به مسابقات را می داد؟

باید اذعان داشته باشیم که تک تک نفرات تیم ملی بدون کم کاری هرچه در توان داشتند را رو کردند ولی به دلیل مشکلاتی که در بالا ذکر شد و موارد مشابه دیگر این تیم نتیجه لازم را کسب نکرد. اصولا از این تیم انتظار بیش از این هم انتظاری بیهوده است.

از مربیان تیم ملی می خواهیم برنامه های خود را که از 2005 قاهره تا 2007 ریودوژانیرو اجرا کردند را مرور کنند تابه اشتباهات خود پی ببرند. امینی به عنوان مدیر فنی تیم ملی در طول این دو سال چند بار از اتاق خود در سالن کبکانیان به داخل سالن رفته و تمرینات و میزان آمادگی ملی پوشان را ارزیابی کرده است؟ در کدام یک از اردوهای تیم ملی فیلم مبارزات حریفان را در جمع بازیکنان پخش کرده و آنها را آنالیز کرده اند. آیا کسی به رودکی گفت که "بیانچسی" ایتالیایی که یک بار میران را ضربه فنی کرده چگونه کار می کند و راه بردن او چیست؟

وقتی برای کسی حاشیه امنیتی باشد مسلما او پی کار و تلاش دو چندان نخواهد رفت ، حال این شخص می خواهد بازیکن باشد یا مربی و مدیر فنی!

تیم ملی جودو نیازمند یک تحول اساسی است و محمد درخشان بیش از هرکس دیگری این نکته را درک کرده است. حضور یک مربی بدنساز طراز اول در کنار مربیان زبده خارجی که آشنا به جودو روز دنیا باشد به همراه حضورمداوم  در تورتمنت هایی معتبر اروپایی ، میدان دادن به جوانان مستعد و با انگیزه  و  برگزاری لیگ منظم و پویا در رده های سنی مختلف  در کنار یک برنامه ریزی دقیق و روزشمار می تواند ما را در راه رسیدن به اهداف بزرگ یاری کند.

اکنون دیگر کسب سهمیه المپیک برای جودوی ما آرزو نیست، جودوی ما مدال المپیک می خواهد که با این برنامه ها به آن نخواهد رسید.