به گزارش خبرگزاری مهر ، کارشناس باستان شناسی دفتر میراث فرهنگی شهرستان شهریار ، ضمن بیان این مطلب گفت: بدلیل اینکه در گذشته تپه دیگری به نام تپه خاوه در جنوب این محله در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و این محوطه در زمین ها و باغ هایی قرار دارد که از قدیم به " ملک سینک " معروف بوده اند ، با نام تپه سینک نام گذاری شده است .
فرامرز نوروزی ادامه داد: وسعت تپه بین 5 تا 7 هزار متر مربع است و در سطح تپه سفال های اندکی دیده می شود که عمدتا خاکستری موسوم به هزاره اولی می باشند. آثار دوده و سیاهی در سطح بعضی از سفال ها نیز نشان می دهد که از نوع آشپزخانه ای هستند.
وی اظهار داشت: ارتفاع تپه در بخش شمال غربی به 1 متر و در قسمت جنوب شرقی به 3 متر می رسد. با توجه به سفال های سطحی ، قدمت تپه به دوران آغاز تاریخی و هزاره اول قبل از میلاد می رسد .
لازم به ذکر است، محوطه سینک در ابتدای بلوار امام خمینی شهر جدید فردوسیه شهریار که از لحاظ مکانی شمال شرق محله قدیمی خاوه محسوب می شود ، واقع شده است.
نظر شما