به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه استانفورد با آزمایش کرمک "کائنوهابدیتیس الگانس" کشف کردند که سلولهای گلیایی با استفاده از مولکولی با عنوان "نترین UNC-6" نورون ها را به محل های خاصی که در آنجا باید به نورون های دیگر متصل شوند، هدایت می کند.
نتایج این تحقیقات که در مجله ساینس منتشر شده است، نشان می دهد که مدارات نورونی از طریق عصب گیری کپی های شریک نورون های پس سیناپسی و پیش سناپسی در کنار جمع می شوند. همچنانکه سیستم عصبی توسعه می یابد، این نورون ها دقیقا در نقاط مورد نظر خود به یکدیگر متصل می شوند.
موضوعی که این دانشمندان در تحقیق خود دنبال کردند، بررسی چگونگی جستجوی نورون های مورد نظر در یک محیط سلولی پیچیده بود. درحقیقت این دانشمندان در بررسی های خود نشان دادند که این نورون ها چگونه هدف خود را از بین هزاران سلول نورونی موجود در سیستم عصبی پیدا می کنند و دقیقا به نورون مورد نظر خود متصل می شوند.
این محققان به منظور بررسی جزئیات این فرایند، نورون های کرمک "کائنوهابدیتیس الگانس" که یک ارگانیسم بسیار رایج در آزمایشات زیست شناسی است را مورد بررسی قرار دادند.
در این تحقیقات مشاهده شد که پروتئین "نترین UNC-6" که توسط برخی از سلولهای گلیایی تولید می شود، به نورون های پس سیناپسی محلی را که باید این نورون ها به یکدیگر متصل شوند نشان می دهد.
نورون های پس سیناپسی نورون هایی هستند که سیگنال های عصبی را دریافت می کنند.
همچنین این پروتئین به نورون های پیش سیناپسی محلی را که باید زیرساخت های اتصال را بسازند، نشان می دهد.
نظر شما