"آن سوی پل"؛ نمایی کمرنگ از تعامل دو نسل

به گزارش خبرنگار مهر، این تئاتر از نام آن آغاز می شود. پل در اصل نمادی است که کارگردان اثر سعی می کند از طریق آن مسئله ارتباط یا نبود ارتباط را نشان بدهد. چون همه آدم‌هایی که در این قصه حضور دارند و حتی آنهایی که فقط عنوان کلی‌شان مطرح می‌شود، هیچ ارتباط درست و منطقی برقرار نمی کنند. همه چیز در نوعی سوء تفاهم پیچیده شده است.

در جای جای نمایشنامه به این موضوع اشاره می شود که پل ارتباط دهنده خانه خارج از محدوده با دیگر نقاط شهر، چوبی، کهنه و نامطمئن است. این مفهوم بسیار کلی و جهانی است. یعنی در حال حاضر بسیاری از نمایش‌های پست‌مدرن دنبال راهی هستند تا بر مسئله نبود ارتباط منطقی و موثر تاکید کنند و به مخاطبان خود این آگاهی را بدهند که با وجود وسایل ارتباطی، اصل موضوع ارتباط فراموش شده است.

البته در نمایش "آن سوی پل" مسئله ارتباط شکلی منطقه‌ای به خود گرفته است. اصل حرف این است که شخصیت این نمایش به دنبال آرمانگرایی و انتقال اندیشه های خود هستند، اما هر کدام از آنها به راهی رفته اند که دیگری ارتباط چندانی با آن برقرار نمی کند. یعنی مسئله آرمان در نظر هر کدام از این افراد مفهومی دیگر دارد و هر کس خود را محق می داند. بی آنکه به بازتاب های اندیشه ای خود فکر کند.

داستان این نمایش روایتگر قصه جوانی است که به عنوان نویسنده ای دگر اندیش در مظان اتهام دستگاه های امنیتی کشور قرار دارد. شوهر خواهرش از جانبازان جبهه های نبرد است و خواهر با قلبی شکسته و نگران میان برخوردهای گاه و بیگاه برادر و همسرش سرگردان است. در این میان حضور یکی از همرزمان قدیمی این جانباز شرایط را پیچیده تر می کند.

قصه بستر به نسبت خوبی را برای بیان مفاهیم خود گسترده است و به موضوعی امروز و به نسبت فراگیر اشاره می کند؛ آدم هایی که برای حفظ آرمان هایشان جنگیده اند، اما راهشان از همدیگر جداست. اما شکل کلی قصه کلیشه ای و اتفاقات آن گاهی بسیار عجیب و غیر قابل باور است. به خصوص در پایان نمایش وقتی که جوان استیک مهمان را مسموم می کند تا او را بکشد.

جوانی که حرف از مبارزه علیه بی عدالتی ها می زند و در رسای آزادی شعر می گوید و مطالب مختلفی می نویسد، ناگهان کمر به قتل مهمان خانه خود می بندد. این تصمیم بسیار عجیب  و در تناقض با معرفی شخصیت جوان است. چون اصولا" وی تمام انرژی خود در مبارزه را صرف نوشتن و گفتن کرده است و از تنش و درگیری هراس دارد. طرح مسئله اعتیاد به مواد مخدر نیز هیچ کمکی به حل موضوع نمی کند.

شوهر خواهر این جوان نیز با آنکه دوستان زیادی در مراکز مختلف دارد و به طور کلی مرد عمل گرا و فعال است، اما بسیار منفعلانه عمل می کند و ارتباط خود را با جوان از دست داده است. در صورتی که با توجه به مشخصاتی که به عنوان شخصیت پردازی این مرد ارایه می شود، مخاطب انتظار فعالیتی موثر برای ترک اعتیاد جوان و ایجاد تغییر در وضعیت روحی او از طرف شوهر خواهرش را دارد.

نمایش "آن سوی پل" در مورد ساختار نمایشی و اجرا نیز دچار مشکلاتی می شود. بازیگران این نمایش به هیچ وجه بازی یکدست و همانگی را اجرا نمی کنند. به خصوص بازیگر نقش جوان نویسنده که واکنش های خوبی نسبت به اتفاقات ندارد و با نوعی صداسازی در جهت جلب نظر مخاطب فعالیت می کند. از نظر بیانی نیز با مشکلاتی مواجه است.

بحث نوع میزانسن هایی که در این نمایش داده شده است نیز تاثری منفی زیادی بر کیفیت نمایش می گذارد. به این جهت که حرکات بازیگران در صحنه به جای آنکه در جهت غنای مفاهیم حرکت کند، جذابیت های بصری که می توانست در اثر وجود داشته باشد، را در عمل از میان می برد. به خصوص ورود و خروج مکرر بازیگران به صحنه و خاموش و روشن شدن چراغ ها تاحدودی ذهن را آزار می دهد.

"آن سوی پل" روایتگر داستان جانبازی قطعی نخاعی است که با همسر و برادر همسرش در حاشیه شهر زندگی می‌کند. روزی یکی از همرزمانش به همراه یک نویسنده اپوزیسیون که بیماری توهم دارد، به دیدارش می‌آید و در این میان توهم نویسنده شدت می‌گیرد و میان آنها ...

نادر ساعی‌ور نویسنده نمایشنامه و حسین رجایی، علیرضا گیلانپور، لیلی مقیمی و امین آبان بازیگران نمایش "آن سوی پل" هستند. مجید جعفری دستیاری کارگردان، افروز کشاورز طراحی صحنه و لباس و عنایت خادم بشیری اجرای موسیقی زنده آن را به عهده دارند.