سال هاي سال است در سينماي جنگ ايران به دنبال فيلمي مي گرديم كه مارا به ياد تمام جنگ بياندازد . هر چند سال يك بار به همت كارگرداني خود جوش فيلمي خلق مي شود و تماشاگران منتظر را راضي مي كند اما اين زايمان خيال و واقعيت آنقدر پر رنج و پردرد است كه خالقش را از كرده پشيمان مي كند تا جايي كه سرخويش بگيرد و راه عافيت دنبال كند . اين اتفاقي ست كه تقريبا براي تمامي كارگردانان متعلق به سينماي جنگ در ايران اتفاق افتاده نه يك بار كه براي هريك ، بارها و بارها چنين روزگاري پيش آمده اما هربار پس از مدتي فراموشي و تسكين بار ديگر فيلمسازي هوايي مي شود تا با چنگ و دندان براي يادگاري هاي خود و ملتش حكايتي تازه روايت كند . امسال اما گويي اتفاقي تازه رخ داد . اتفاقي در اندازه يك معجره براي سينماي كشورمان . مي گويند دو فيلم جنگي توسط دوفيلمساز جنگي بدون رنج و درد هنرمندكش ، ساخته شده است ؛ "مزرعه پدري " و " دوئل " . اين دو را ديديم و ساعتي لذت برديم . آنها كه جنگ را ديده اند به آنها كه نيديده اند گفتند : اين همان چيزي ست كه شما نديده ايد ! و آنها كه جنگ را نديده بودند فهميدند آنچه امروز از جنگ برايشان باقي مانده همه واقعيت نيست چون بخش فراموش شده اي از آن را بروي پرده اي در دل تاريكي سالن سينما ديدند .
مي گويند رسول ملاقلي پور و احمد رضا درويش به آروزي ديرينه خود و آرزوي ديرينه ديگر فيلمسازان جنگي رسيده اند . ساخت فيلم با در اختيار داشتن بديهي ترين نيازها . اسلحه ، تانك ، انفجار ، نيرو و...
در اين ميان فيلمي ديگر نيز به روش گذشته تنها با خون دل و همت گروهي دست در دست ساخته شد . پديده اي به سينماي ايران هديه شد كه تا سال ها بعد ديده مي شود و از آن با تجليل ياد خواهد شد . فيلمي به نام " اشك سرما " ساخته عزيزالله حميد نژاد داستاني تازه دارد از زخمي كهنه بر تن اين ملت . مردمي كه ناگزير از موقعيت يك جنگ داخلي در ميان خط كشي هاي ذهني آدم هاي خوب و بد اسير آمده اند . اين فيلم را بايد ديد .
نتيجه كار هر سه فيلمساز درخشان است به خوبي محصولات كشورهاي صاحب صنعت سينما . همان نمونه هايي كه مثل خوره جان فيلمساز مان را مي خورد غافل از اينكه توان فيلمساز ايراني در ندانم كاري ها و سليقه مداري ها هدر مي رود، بي نتيجه .
براي بازگرداندن خاطرات تلخمان از هشت سال ايستادگي مقابل آهن و آتش با دست هاي خالي و زنده ساختن خاطرات خوشمان از سال هاي پريشاني ملتي در بوته از خود گذشتگي سپاسگذاريم .
بگذار ديگران مبهوت آن باشند كه اين فيلم ها سينماست يانه . بگذار گروهي مدافع مضمون و گروهي سپردار ساختار شوند . بگذار ديگران درباره كيفيت صدا ، تصوير يا جلوه هاي ويژه آن ها بحث كنند . ما دلخوش ساعتي بازخواني همه جنگيم .
علي اكبر عبدالعلي زاده خبرنگار سينمايي" مهر"
نظر شما