به گزارش خبرگزاری مهر، محققان موسسه نجوم دانشگاه جزایر هاوایی که مراحل تکامل این ستاره دنباله دار را با یک تلسکوپ چهار متری فرانسوی کانادایی و یک دوربین دیجیتالی با حساسیت بالا پیگیری می کنند، در این خصوص اظهار داشتند: قطر گازهای اطراف هسته مرکزی این ستاره دنباله دار به 4/1 میلیون کیلومتر رسیده است به طوری که این گازها در این قطر می توانند یک میلیون و 300 هزار سیاره شبیه به زمین را ببلعند.
دنباله دار هولمز از صبح روز 23 اکتبر گذشته نور خود را افزایش داد، به طوری که در مدت 42 ساعت نور این ستاره از شدت 17 (magnitude) که تنها با تلسکوپ ها قوی قابل رصد است به شدت 2 رسید و به این ترتیب با چشم غیر مسلح نیز رویت شد. شدت 2 که یک میلیون برابر درخشش عادی این دنباله دار است، برابر با نور ستاره قطبی است.
براساس گزارش رویترز، شدت (magnitude) یک مقیاس لگاریتمی است که هرچه از نظر عددی کوچکتر شود، از نظر قدرت بیشتر می شود.
هسته این ستاره دنباله دار یک قطعه یخی از یخ های سلیکات، ترکیبات کربن و یخ آب است. قطر این هسته در حداقل اندازه خود در حدود 6/3 کیلومتر است.
24 اکتبر گذشته به دلیل افزایش نور دنباله دار هولمز، گاز و ذرات گرد و غبار از داخل پوسته داخلی این ستاره خارج و با سرعت 500 متر بر ثانیه در فضای اطراف منتشر شد که اکنون پس از گذشت سه هفته قطر این گازها به ابعاد خورشید رسیده است. جرم این مواد در حدود یک میلیون تن است درحالی که جرم خورشید برابر با 330 هزار برابر جرم زمین است.
برای مشاهده این ستاره دنباله دار می توان با نگاه کردن به جهت شمال و با استفاده از یک کاغذ ستاره ای، صورت فلکی ذات الکرسی را پیدا کرد. این صورت فلکی به سادگی قابل تشخیص بوده و به شکل حرف W است. کمی پایین تر از ذات الکرسی، صورت فلکی "پرساووش" قرار دارد. دنباله دار هولمز همانند یک توپ درخشان در منطق چپ ستاره " مرفق الثریا" واقع شده است.
نظر شما