سازمان ملل درباره تاثیرات منفی دیوار حائل رژیم اسرائیل هشدار داد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از منابع سازمان ملل، دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل در گزارشی که آن را بر اساس وضعیت 230 هزار فلسطینی ساکن در نزدیکی دیوار حائل تنظیم کرده، می نویسد : تاکنون تنها 18 درصد از 30 هزار کشاورز ساکن کرانه باختری که با ساخت دیوار حائل از سوی اسرائیل زمین هایشان در آن سوی دیوار قرار گرفته، توانسته اند از اسرائیل برای مراجعه به زمین های خود مجوز بگیرند.

این گزارش، زندگی 15 روستای فلسطینی با جمعیتی بالغ بر 10 هزار نفر که میان دیوار حائل و رژیم اسرائیل گیر افتاده اند را با زندگی 220 هزار فلسطینی در 52 روستا در مناطق فلسطینی بررسی کرده است.

رژیم اسرائیل در سال 2002 به بهانه های امنیتی در امتداد کرانه باختری شروع به ساخت دیوار حائل کرد و گفت که این دیوار را به طور موقت ایجاد می کند.

60 درصد این دیوار ساخته شده که عمدتا در شمال کرانه غربی و حوالی بیت المقدس است.

گزارش سازمان ملل خاطرنشان می کند که افرادی که میان دیوار حائل و رژیم اسرائیل گیر افتاده اند باید مجوز اقامت دایم داشته باشند و ساکنان بخش شرقی دیوار حائل نیز به مجوز بازدید برای دسترسی به زمین های خود و یا بازدید از خویشاوندان خود نیاز دارند.

مارک رگف، سخنگوی وزارت خارجه رژیم اسرائیل از گزارش سازمان ملل انتقاد کرده و آن را یک جانبه خوانده است.

فلسطینی ها می گویند که اسرائیل با ساخت این دیوار، بخش هایی از خاک مناطق فلسطینی را به خاک خود ملحق کرده است.

دیوان دادگستری بین المللی در سال 2004، طی اظهارنظری بخش هایی از این دیوار را غیر قانونی خواند و خواهان برچیدن آنها شد.

بازخوانی تفکر جدایی در دولت عبری:

آغاز پیدایش تفکر جداسازی در سرزمین های اشغالی در سال 1967، به اواخر دهه 60 قرن بیستم برمی‌گردد.

در آن زمان موشه دایان وزیر جنگ رژیم اسرائیل، اندیشه ادغام اسرائیلی ها و فلسطینیان در یکدیگر را اتخاذ کرده بود. وی عادت کرده بود تا برای نشان دادن درک خود از این اندیشه انگشتان دستانش را درهم فرو برده و بگوید، همانطور که انگشتان دست من در هم فرو رفته‌اند باید چنین شراکتی را بین اسرائیلیان و فلسطینیان نیز برقرار کنیم تا امکان جداسازی آنها از یکدیگر وجود نداشته باشد. اما چند وزیر اسرائیلی در آن زمان مفهوم جداسازی را پذیرفتند و اعلام کردند که اسرائیل باید مناطق را در اسرع وقت تخلیه کرده و مرزها را تثبیت کند.

اندیشه جداسازی بار دیگر در سال 1993 احیا شد و در ابتدای امر فکر ایجاد یک دیوار حائل یا امنیتی برای جداسازی نوار غزه از رژیم اسرائیل و ایجاد یک خط نظامی حائل یا تثبیت اصل جداسازی طبیعی اسرائیل از کرانه غربی یا ایجاد موانع امنیتی یا کمربند امنیتی یا منطقه حائل به نام خط سبز مطرح شد.

پس از دستیابی به توافق اسلو در 13/9/1993 اسحاق رابین، نخست ‌وزیر وقت رژیم اسرائیل از اهمیت تبدیل فکر جداسازی به یک پروژه عملی به عنوان یک اقدام استراتژیک سخن گفت و دو نفر از وزراء به نام‌های یوسی سارید و امنون روبنشتاین از حزب میرتس از وی حمایت کردند.

روبنشتاین در سال 1989 اقدام به جداسازی و ایجاد پاسگاهها و تفتیش اتومبیل‌های فلسطینی را که از نقاط معین وارد اسرائیل می‌شدند پیشنهاد کرد، وی معتقد بود که مشکلات اقتصادی اسرائیل و فلسطینیان را باید از طریق یک برنامه اسرائیلی و همکاری بین‌المللی با هدف ایجاد محل‌های کار جایگزین برای کارگران فلسطینی حل کرد.

هدف طرح جداسازی آن است که از طریق جداسازی جمعیتی از فلسطینیان، هویت صهیونیستی سرزمین های اشغالی حفظ شود.