راهکارهای یک نویسنده برای کاهش انتشار دی اکسید کربن

به گزارش خبرگزاری مهر، استفاده از لامپ های کم مصرف یکی از راهکارهایی است که می تواند تا حد چشمگیری در کاهش دی اکسید کربن جهانی موثر باشد، اما به نظر می رسد این الگوی مصرفی جوان چندان از سوی ساکنان زمین پذیرفته نشده است.
این درحالی است که همه ساله بر میزان تولید دی اکسید کربن در کشورهای درحال توسعه و پیشرفته افزوده می شود، به طوری که برای مثال کشور چین در سال جاری با افزایش 8 درصدی تولید دی اکسید کربن مواجه بود.

هر سال انسان در حدود 30 میلیارد تن دی اکسید کربن به خصوص برای استفاده از سوخت های فسیلی و به سبب نابودی جنگل ها تولید می کند که  گیاهان می توانند تنها 50 درصد از این میزان را مصرف کنند و بنابراین 50 درصد دیگر آن انباشته می شود.

از عصر پیش از صنعتی شدن تا به امروز میزان دی اکسید کربن اتمسفر از 270 قسمت بر میلیون (ppm) به 380 قسمت بر میلیون افزایش یافته است. به گفته دانشمندان هنگامی که این رقم به 450 قسمت بر میلیون برسد، سلامت انسان و تمام ارگانیسم های محیط زیست در معرض خطر جدی قرار می گیرد که در صورت عدم تصمیم گیری درست جامعه جهانی میزان دی اکسید کربن تا سال 2040 به این سطح خواهد رسید.

با چنین ارقامی به نظر می رسد تصور کاهش انتشار دی اکسید کربن غیرممکن باشد، اما به اعتقاد "کریس گودال" (Chris Goodall ) مولف انگلیسی کتاب "چگونه می توان در یک زندگی با کربن کم زندگی کرد" (How to Live a Low Carbon Life) امکان کاهش انتشار دی اکسید کربن وجود دارد.

گودال که بخش هایی از این کتاب را مجله علمی "نیو ساینتیست" منتشر کرده است، معتقد است که هر فردی می تواند میزان انتشار کربنی را که خود تولید کرده است، محاسبه کند و حتی 75 درصد از این افراد می توانند بدون تغییر سبک زندگی خود، شرایط خود را با کاهش انتشار این گاز سازگار کنند.

یک اروپایی در سال در حدود 12 تن دی اکسید کربن را در هوا منتشر می کند و یک آمریکایی تقریبا در حدود دو برابر این میزان را تولید می کند، اما این اروپایی می تواند این رقم را به 3 تن در سال کاهش دهد.

به گزارش مهر، این نویسنده در ادامه کتاب خود راهکارهایی را که هر فرد به کمک آنها می تواند میزان دی اکسید کربن اتمسفر را کاهش دهد، ارائه می دهد و می نویسد: در میان دیوارهای خانه یک فرد سالانه در حدود 3/2 تن دی اکسید کربن تولید می شود، اما می توان تنها با کاهش دو درجه از دمای موتورخانه و سیستم گرمایشی خانه 7/0 تن (با کاهش 40 درصد) صرفه جویی گرمایی کرد و اگر سیستم های گرمایی چوبی با سیستم های جدید تعویض شوند، این رقم را می توان به 9/0 تن صرفه جویی رساند.

همچنین میزان دی اکسید کربن می تواند از فشار بالا و میکرو امواج نیز تولید شود. در حقیقت لوازم خانگی برقی در تولید این گاز نقش مهمی دارند و در میان آنها ماشین های لباسشویی از همه خطرناک تر هستند به طوری که با استفاده یک ساعت از ماشین لباسشویی در کمتر از یک هفته 0014/0 تن دی اکسید کربن تولید می شود.

از سویی دیگر رایانه های شخصی هم در این تولید سهم بسزایی دارند، در واقع با خاموش کردن یک رایانه در طول شب می توان بیش از 4/0 تن تولید دی اکسید کربن را در سال کاهش داد و اگر هر فرد لپ تاپ های قابل حمل که کم مصرف تر هستند را به رایانه های شخصی کلاسیک ترجیح دهد، می تواند از تولید 2/0 تن در سال اجتناب کند و اگر تلویزیون در شرایطی که بدون استفاده است خاموش شود، می تواند موجب کاهش 06/0 تن در سال شود.

این درحالی است که حالت "آماده بکار" دیگر لوازم خانگی برقی 1/0 تن دی اکسید کربن تولید می کنند که با خاموش کردن آنها می توان این میزان را کاهش داد.

همچنین استفاده از وسایط نقلیه عمومی و یا پیاده روی نیز می تواند تا حد چشمگیری به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک کند. درحقیقت یک راننده انگلیسی در سال بطور متوسط 8/1 تن و یک آمریکایی 6/5 تن دی اکسید کربن تولید می کند، اما در صورتی که این راننده از یک خودروی دوگانه سوز استفاده کند، می تواند از انتشار 8/0 تن اجتناب کند.

درحالی که اگر همین راننده با یک سرعت متعادل حرکت کند، می تواند 2/0 تن دیگر هم صرفه جویی کند. اما در هرحال به منظور برخوردهای کمتر خودرو با محیط زیست بهتر است که در کل از خرید این وسیله نقلیه اجتناب کرد، چراکه کارخانه های خودروسازی سالانه 3 تا 5 تن دی اکسید کربن تولید می کنند.

در این میان می توان برای سفرهای کوتاه از قطار استفاده کرد، اما در سفرهای طولانی استفاده از هواپیما به کاهش انتشار دی اکسید کربن کمک می کند. برای مثال یک پرواز نیویورک – رم برای هر مسافر 5/2 تن دی اکسید کربن تولید می کند و این میزان در یک پرواز کم هزینه در حدود 6/1 تن در هر نفر می شود.

به گزارش مهر، این نویسنده در پایان خاطر نشان می کند که اگر تمام انسان های روی زمین نقش خود را در رشد آلودگی محیط زیست بررسی کنند و سعی در کاهش آلودگی داشته باشند، می توان به زندگی در دنیایی با کربن کم امیدوار بود.