کاهش امید به زندگی با تشخیص دیابت نوع ۲ قبل از ۳۰ سالگی

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، یک مطالعه جدید نشان داده است که امید به زندگی افرادی که تا سن ۳۰ سالگی مبتلا به دیابت تشخیص داده می‌شوند ۱۴ سال کمتر از افراد بدون دیابت است.

دیابت نوع ۲ یک بیماری مزمن است که زمانی ایجاد می‌شود که یا تولید انسولین کافی- هورمونی که قند خون را کنترل می‌کند- متوقف می‌شود یا بدن به آن پاسخ نمی‌دهد.

انسولین گلوکز تولید شده از هضم غذا را از خون به سلول‌ها منتقل می‌کند تا بتوان از آن استفاده کرد. مقاومت به انسولین، زمانی که سلول‌ها به انسولین پاسخ نمی‌دهند، می‌تواند منجر به پیش دیابت و دیابت نوع ۲ شود.

در گذشته تصور می‌شد دیابت نوع ۲ فقط در افراد مسن ایجاد می‌شود و هنوز هم در سنین ۵۰ سال و بالاتر شایع‌تر است. با این حال، موارد در افراد جوان در حال افزایش است. عوامل خطر عبارتند از چاقی، سبک زندگی بی تحرک، بستگان نزدیک مبتلا به دیابت نوع ۲، و اینکه از یک گروه اجتماعی-اقتصادی کمتر مرفه باشند.

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که تشخیص دیابت نوع ۲، امید به زندگی را به طور متوسط ۶ سال کاهش می‌دهد. با این حال، اگر این تشخیص در سن ۳۰ سالگی باشد، امید به زندگی ۱۴ سال کاهش می‌یابد.

در مطالعه‌ای با استفاده از داده‌های دو منبع بزرگ در بریتانیا، محققان ارتباط بین سن تشخیص دیابت و امید به زندگی را بررسی کردند.

آنها دریافتند که به ازای هر دهه زودتر تشخیص دیابت نوع ۲، امید به زندگی ۳ تا ۴ سال کاهش می‌یابد.

اگر دیابت به خوبی مدیریت نشود، می‌تواند منجر به عوارض متعددی مانند نارسایی کلیه، بیماری‌های قلبی و قطع عضو شود که هر کدام از آنها امید به زندگی را کاهش می‌دهند.

یکی از نویسندگان مطالعه، پروفسور «نوید ستار» از مؤسسه علوم قلبی و عروقی و پزشکی دانشگاه گلاسکو، گفت: «یافته‌های ما از این ایده حمایت می‌کند که هر چه یک فرد جوان‌تر به دیابت نوع ۲ مبتلا شود، آسیب بیشتری خواهد داشت. بدن بیشتر از متابولیسم مختل خود صدمه می بیند.»

با این حال، وی خاطرنشان کرد: «اما یافته‌ها همچنین نشان می‌دهند که تشخیص زودهنگام دیابت با غربالگری و به دنبال آن مدیریت شدید گلوکز می‌تواند به جلوگیری از عوارض طولانی‌مدت این بیماری کمک کند.»