۲۷ بهمن ۱۳۸۲، ۱۳:۵۴

روزنامه آمريكايي سان فرانسيسكو كرونيكل:

جشنواره فجر، "كن" ايران است!

جشنواره فجر، "كن" ايران است!

ماه فوريه زمان رخ دادن مهم ترين رويداد سينمايي ايران يعني جشنواره بين المللي فيلم فجر است كه نسخه ايراني كن و اسكار به شمار مي رود.


به گزارش خبرنگار سينمايي "مهر"، روزنامه آمريكايي سان فرانسيسكو كرونيكل، اخيرا در گزارشي با عنوان "فستيوال فجر، كن ايران است"، به اين جشنواره سينمايي كشورمان پرداخته و با بيان مطلب فوق افزوده است: اين جشنواره، محل حضور كارگردانان و ستاره هاي اصلي سينماي ايران است كه با حضور پر رنگ روزنامه نگاران و سينماروها و ميهمانان خارجي همراه مي شود.
نويسنده آمريكايي مطلب( جاناتان كوريل) خبرنگار اعزامي اين روزنامه به تهران، با اشاره به استقبال از سينماي كمدي در ايران، از فيلم "مارمولك" نام مي برد و با بيان داستان اين فيلم از بازي بسيار خوب پرويز پرستويي در اين فيلم به عنوان عامل خنده بي وقفه مردم در سينما ياد مي كند.


بازي بسيار خوب پرويز پرستويي در "مارمولك" عامل خنده بي وقفه مردم در سينمابود

نويسنده اين مطلب سابقه كمال تبريزي در رعايت استانداردهاي مورد نظر مسؤولان سينمايي را در آثار پيشينش، دليل اعطاي مجوز ساختن فيلمي مثل "مارمولك" عنوان كرده است. 
در اين گزارش با اشاره به محدوديت هاي سينما در ايران ادعا كرده است: دولت تصميم مي گيرد كه چه فيلمي در چه سالن سينمايي و براي چه مدتي نمايش داده شود. در اين وضعيت، فيلمسازي براي كارگرداناني مثل" بابك پيامي" و" جعفر پناهي" كه به اين استانداردها پايبند نيستند مخاطره آميز است.
در ادامه اين گزارش آمده است: سينما در كشوري مثل ايران كه كنسرتهاي عمومي به ندرت برگزار مي شود و كلوپ هاي شبانه وجود خارجي ندارند، تنها سرگرمي عمومي مردم است.
نويسنده از نمايش فيلمهاي هاليوودي "ترميناتور3" و "بيل را بكش" به عنوان پديده هاي تازه اي ياد كرده كه در كنار نمايش فيلمهايي از قبيل فيلمهاي جنگي داخلي و بسياري از فيلمهاي خارجي ديگر، نشان مي دهد كه "خشونت" در سينماي ايران تابو محسوب نمي شود.
به عقيده گزارشگر "سان فرانسيسكو كرونيكل" مسؤولان سينماي ايران از نمايش فيلمهايي از اين دست دو هدف را دنبال مي كنند؛ نخست آن كه تا حدي عطش جوانان را براي ديدن فيلمهاي هاليوودي رفع كنند و ديگر آن كه چهره اي خشن از آمريكا به تصوير كشيده شود. سال گذشته فيلم "بولينگ براي كلمباين" مستندي درباره استفاده از اسلحه در مدارس آمريكا ساخته" مايكل مور" در اين فستيوال ديپلم افتخار گرفت و سال پيش از آن، فيلم "برادر" ساخته" تاكشي كيتانو"، فيلمي خونين درباره دارو دسته هاي گانگستري در آمريكا به موفقيت دست پيدا كرد.
در ادامه با اشاره به موفقيت سينماي ايران در جهان نوشته شده است: هنوز ايرانيان متعجبند كه تا چه حد سينماي كشورشان در جهان گسترش پيدا كرده است. سال گذشته فيلمهاي ايراني بيش از صد جايزه جهاني را به خود اختصاص دادند و خيلي از آنها براي توزيع در سينماهاي غرب برگزيده شدند. فيلمهايي نظير "طلاي سرخ" ساخته جعفر پناهي.
نويسنده افزوده است: موفق ترين فيلمهاي سينماي ايران، يعني "طعم گيلاس" ساخته عباس كيارستمي(برنده نخل طلاي كن)، "بچه هاي آسمان" ساخته مجيد مجيدي(نامزد اسكار) و "بادكنك سفيد" ساخته جعفر پناهي، همه داستانهاي ساده اي از زندگي دارند. اين فيلمها نه از حضور ستاره ها سود مي جويند نه جلوه هاي ويژه؛ در عوض فيلمهاي نئورئالي هستند كه شبيه به آنها در سينماي فرانسه و ايتاليا در دهه هاي 1950 و1960 ساخته مي شد.
در ادامه آمده است: البته اين همه سينماي ايران نيست. به عنوان مثال امسال فيلمي با نام "دوئل" در جشنواره فجر شركت داشت كه نقدها و نظرات ضد و نقيضي را به دنبال داشت. اين فيلم پرهزينه دربستر جنگ پر خشونت ايران و عراق، به روايت قصه اي حماسي از ظلم، انتقام و سنتهاي قبيله اي مي پردازد. 2/1 ميليون دلار براي ساخت اين فيلم هزينه شده است كه در سينماي ايران بي سابقه است. در سال گذشته هزينه متوسط ساخت هر فيلم در ايران 220 هزار دلار بوده است. اين كم هزينه بودن ساخت فيلم در ايران باعث ادامه جريان ثابت فيلمسازي در اين كشور شده است. سال گذشته در اين كشور 82 فيلم توليد شده است. رقمي كه در مقايسه با هاليوود يا باليوود ناچيز است، اما براي ايران ركورد تازه اي است. نسل تازه اي از فيلمسازان ايراني به پيشقراولي سميرا مخملباف(دختر محسن مخملباف) تضمين مي كنند كه ايران همچنان منبع سينمايي ارزشمند باشد. به خصوص كه اين نسل به موضوعات تازه دست مي برند و مرزهاي مميزي را در مي نوردند.
نويسنده اضافه كرده است: اين مرزها به مرور سست تر مي شوند. در فيلمهاي امسال فجر صحنه هايي وجود دارد كه تصور آن در ده سال پيش غير ممكن بود. در "سربازهاي جمعه" دختر معتادي به تصوير كشيده شده كه دائما در حال تزريق مواد مخدر است؛ در "مزرعه پدري" دانش آموزي جنگ را به پرسش مي كشد: " تاكي بايد با گذشته زندگي كنيم؟ همه ما بي كار و علافيم"؛ در "ننه گيلانه" يكي از شخصيتها مي گويد: "جنگ در عراق يك هفته اي تمام مي شود و بعد به سراغ ما مي آيند."
کد خبر 59118

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha