امروز در تاريخ

فاجعه  حره :

از وحشتناكترين جنايات امويان پس از به شهادت رساندن امام حسين (ع) ، واقعه اى است كه در تاريخ اسلام به نام واقعه حرة شهرت دارد. اين واقعه مربوط به شورش مردم مدينه در  بيست و هفت ذيحجه سال شصت و سه هجري   است  كه توسط سپاه شام به خاك و خون كشيده شد. مورخين درباره علل اين شورش سه روايت نقل كرده اند: الف: بلاذرى مي نويسد: هنگامى كه عبد الله، برادرش عمرو، را كشت، مردم را به خلع طاعت يزيد و جهاد با او فرا خواند. از مردم مدينه نيز در اين باره دعوت شد و به دنبال آن اهل حجاز اطاعت او را برگردن نهادند. عبد الله بن مطيع از طرف پسر زبير از مردم مدينه براى او بيعت گرفت. يزيد از جريان با خبر شد و از حاكم خود خواست تا گروهى از بزرگان مدينه را براى دلجويى نزد او بفرستد  ب: يعقوبى مي نويسد: زمانى كه عثمان بن محمد والى مدينه گرديد، ابن مينا طبق معمول براى بردن « صوافى» - كه عبارت از اشياى برگزيده بيت المال و مختص خليفه بود- به مدينه آمد. گروهى از مردم از بردن آن اموال، كه حق خويش مي دانستند، جلوگيرى كردند. در اين ميان نزاعى لفظى بين والى و مردم رخ داد كه منجر به شورش مردم و اخراج امويان از شهر گرديد.  ابن قتيبه نيز شبيه اين روايت را نقل كرده است.  ج : روايت طبرى آن است كه پس از نصب عثمان بن محمد، او گروهى از بزرگان مدينه را نزد يزيد فرستاد تا از آنها استمالت و دلجويى كند و باب بذل و بخشش به روى آنها باز شود. اينان به شام رفته و زمانى كه بازگشتند، عوض تمجيد شروع به بدگويى از يزيد كردند كه: « ليس له دين، يشرب الخمر، يغرف بالطنابير و يضرب عنده القيان و يلعب بالكلاب» . او دين ندارد، مشروب مي خورد، بر طنبور مي كوبد و بردگان نزد او مي نوازند و با سگان بازى مي كند. لذا گفتند كه حاضر به اطاعت او و پذيرش امامتش نمي باشند. به نظر مي رسد كه هر سه مساله مطرح بوده است. بلاذرى پس از طرح نكته اول، به دنبال آن نكته سوم را مطرح كرده است. به يقين زبيرى گرى نيز عاملى اساسى در حجاز بوده است. مساله دوم نيز زمينه ديگرى براى رنجش مردم از امويها گرديد. در منابع تاريخى مردم حجاز به « بوبكرى» و «عمرى» شهرت دارند، شاميان به «اموىگرى» و مناطقى چون عراق به « تشيع» و امثال آن. چنين خصيصه اى در بين مردم حجاز، و بويژه مردم مدينه، كه شريك جرم در قتل خليفه سوم  بودند، مانع از مقبوليت آنها از سوى بني اميه و بالعكس بود. اضافه بر آن، مردم مدينه كه آن همه بذل و بخشش عمر را براى خود مي ديدند- اعم از مهاجرين و انصار- و اينك برخورد معاويه و ابناى او را در بردن صوافى اموال ملاحظه مي كردند، نمي توانستند از امويان راضى باشند. ظهور ابن زبير در صحنه سياسى و ضعف بني اميه در حجاز، زمينه شورش مردم مدينه را فراهم كرد. يزيد در آغاز كوشيد تا توسط عبد الله بن جعفر، آنها را دعوت به آرامش كند،  اما آنها نپذيرفتند. نعمان بن بشير از انصار حامى امويها- كه او نيز عاقبت زبيرى و كشته شد- از طرف يزيد به مدينه آمد و آنها را دعوت به «اطاعت از امام» و «لزوم رعايت جماعت» كرد،  اما مردم نپذيرفتند. طبرى از عمرو بن سعيد نقل كرده كه مي گفت: تمامى اهل مكه و مدينه تمايل به ابن زبير دارند.  شورشيان، امويان و ياران و موالى آنها را، كه تقريبا حدود هزار نفر بودند، در خانه مروان بن حكم محاصره كردند  و پس از آن با خفت و خوارى، و در حالى كه بچه ها آنان را سنگسار مي كردند، از شهر بيرون راندند،  آنها با رانده شدگان شرط كردند كه اگر قسم ياد كنند تا همراه سپاه شام بازنگردند، اجازه مي دهند كه از شهر خارج شوند. آنها پذيرفتند، گرچه افراد پليدى چون مروان و بسيارى ديگر عهد خود را شكستند. واقدى اين اخراج را به دست زبير دانسته و مي نويسد: مجموع اخراج شدگان از مكه و مدينه و ساير نقاط حدود چهار هزار نفر بودند.  ابن اعثم مي نويسد كه رهبر اين شورشيان، يعنى عبد الله بن حنظلة غسيل الملائكة، از طرف ابن زبير والى مدينه بوده است. يزيد كه از شگردهاى سياسى خود براى رام كردن ابن زبير و مردم مدينه خسته شده بود، سپاهى را به سمت مدينه فرستاد. فرماندهى اين سپاه با مسلم بن عقيل بود كه از بس كشتار كرد به نام « مسرف» شهرت يافت. سپاه پنج هزار نفرى او  احتمالا براى از بين بردن مدينه و مكه كافى به نظر مي رسيد، گرچه ممكن است جمعيت بيشتر از اين بوده باشد. به مردم شام گفته شده بود كه پس از پيروزى مي توانند به غارت شهر بپردازند و آنچه را مي خواهند از خانه هاى مردم تصاحب كنند.  آنان در وقت اعزام، سهميه خويش را از بيت المال به طور كامل گرفته و علاوه بر آن صد دينار اضافى به آنان داده شد. مردم مدينه در مدخل ورودى شهر (در محلى كه زمانى رسول خدا (ص) خندق كنده بود، يعنى فاصله بين حره شرقى و غربى در شمال مدينه) خندقى حفر كردند تا بتوانند از شهر دفاع كنند. رهبران آنها عبد الله بن مطيع، معقل بن سنان و در راس آنها عبد الله بن حنظله بود كه در حين درگيرى خود و فرزندانش كشته شدند. زمانى كه سپاهيان شام به مدينه رسيدند، با مشورت عبد الملك بن مروان، كه او نيز همراه ساير بني اميه از شهر اخراج شده بود، در منطقه حره مستقر شدند و به كمك مروان توانستند با وعده هاى مالى،  گروهى از بنى حارثه را فريب داده و از طريق آنها وارد شهر شوند. حمله آنها به داخل شهر و درگيرى آنها، كمتر از يك روز به طول انجاميد و پس از آن شهر به تصرف شاميان در آمد.  طبق وعده يزيد، سه روز اموال شهر براى سپاهيان شام حلال شمرده شد و آنها از هيچ جنايتى فروگذار نكردند. در اين ميان علاوه بر كشته شدن عده زيادى، به بسيارى از زنان نيز تجاوز شد.  مسلم بن عقبه بسيارى از اسيران را كه شامل تعدادى از قريشيان بودند، به قتل رساند.  در ميان مقتولين كسانى از ميان صحابه پيامبر (ص) بودند كه بعد از كشته شدن، سرشان از تن جدا گرديد. تعداد كشته ها، بنا به نقل ابن قتيبه، يك هزار و هفتصد نفر از انصار و مهاجر و فرزندان آنها و از ساير مردم ده هزار نفر بوده است.  او مي نويسد تعداد هشتاد نفر از صحابه در اين جريان كشته شدند.  هيثم بن عدى، تعداد تلفات را شش هزار و پانصد نفر ذكر كرده است.  مسعودى نوشته است: نود و چند نفر از قريش، همين تعداد از انصار و چهار هزار نفر كسانى كه شناخته شدند.  ابن اعثم، از اولاد مهاجرين را يك هزار و سيصد نفر و از اولاد انصار را يك هزار و هفتصد نفر ذكر كرده است،  اين تعداد افزون بر كشته شدگان از ساير مردم است. اين آگاهي ها نشان مي دهد كه شمار زيادى از مردم مدينه در اين واقعه كشته شدند و خانه هاى زيادى غارت شده است. عوانة بن حكم مي گويد: هنگامى كه آنها از سمت بنى حارثه به داخل شهر آمدند، تنها خانه اسامة بن زيد و زنى از حمير از غارت در امان ماند. آنها با مردم مدينه جنگيدند و آنها را يهودى خطاب مي كردند.  در جريان حره تنها انصار نبودند كه مورد حقد و كينه امويان قرار گرفتند، بلكه تعدادى از خانوادههاى مهاجران نيز از بين رفتند. (  جعفريان ، رسول ، تاريخ خلفاء ،  ص 500 )

رضا خان فرمانده نيروهاي  نظامي ايران :

در چنين روزي در سال 1303 ه ش  رضا خان  خود را فرمانده كل نيروهاي مسلح ايران ناميد. پس از كودتاي  اسفند 1299 كابينه اي  متشكل از اعضاي كميته آهن به رياست سيد ضياء‏الدين طياطبايي تشكيل شد . در اين ميان پست حساس وزارت جنگ با اندكي كشمكش در اختيار رضاخان سردار سپه قرارگرفت  . او با قرار گرفتن در موقعيت خود  حركت خود را جهت كسب تمام عيار قدرت آغاز نمود . سيد ضياء‏ نود روز پس از كودتا مجبور به ترك ايران شد. سردار سپه پس از آن به پشتوانه نظاميان و حمايتهاي جدي سياست انگلستان كه توسط هاوارد و سفير جديد آن كشور سرپرسي لورن ( معروف به تاجبخش ) تامين مي شد خود را به عنوان فرمانده كل نيروهاي مسلح اعلام كرد و در نهايت هم با خلع احمد شاه قاجار از قدرت توسط نمايندگان دست نشانده خود در مجلس، قدرت را به كلي از آن خود كرد .

گشايش سفارت فلسطين در ايران :

 در چنين روزي در سال 1357 ه ش سفارت فلسطين طي مراسمي در محل سابق سفارت رژيم اشغالگر قدس در ايران آغاز به كار كرد . در اين مراسم ياسر عرفات رهبر جبهه آزادي بخش فلسطين به همراه  حاج سيد احمد خميني و دكتر ابراهيم  يزدي معاون نخست  وزير در امور انقلاب ،  در حالي كه گروهي از چريك هاي فلسطين  از آنها محافظت مي كردند ،   حضور داشتند . ابراهيم يزدي در اين مراسم گفت : امروز براي ما مسلمانان روزي است بسيار حساس و تاريخي . از زماني كه تجاوز گران و اشغالگران انگليسي و صهيونيست ها سرزمين مقدس ما مسلمانان را اشغال كردند و برادران فلسطيني ما را از سرزمين شان اخراج كردند از آن روز قلب ميليونها ميليون  مسلمان جهان در دلهايشان لرزيد . در سال هاي 1325 و 1326 پس از آغاز جنگ ، رهبران ما در خواست داوطلب براي اعزام به فلسطين نمودند . از آن روز زماني طولاني گذشته زماني كه مي گفتند استعمار گران خارجي امپرياليسم و صهيونيسم هر گز شكست نخواهند خورد . شما مردم با فداكاري ها و نثار خون هاي پاك خودتان ، نه تنها بزرگترين قدرت جهاني را به زانو در آورديد بلكه بزرگترين پايگاههاي آنها را در هم شكستيد . امروز شاهد ثمره اين مجاهدت ها هستيد به طوري كه امروز برادران فلسطين ما در كنار شما قرار گرفته اند . حاج سيد احمد آقا  خميني هم در اين مراسم گفت : من به  نمايندگي از طرف حضرت آيت الله امام خميني پيروزي ملت ايران را به تمام ملت تبريك عرض مي كنم . مبارزات ما تنها به آزادي ايران خاتمه پيدا نمي كند . ما تا آزادي تمام سرزمين هاي اسلامي به مبارزات خود ادامه مي دهيم ...

قطع رابطه ايران با رژيم صهيونيستي :

در چنين روزي در سال 1357 ه ش وزارت امور خارجه ايران با صدور اطلاعيه اي اعلام كرد كه از اين پس ايران هيچ گونه رابطه اي با اسراييل نخواهد داشت و ضمن اخراج 32 تن از كاركنان آژانس يهودي هواپيمايي  ال عال و نيز ديگر كارشناسان اسراييلي از ايران ،  متقابلا به  كليه كار مندان ايراني نمايندگي رژيم سابق در اسراييل  دستور داده شده است در اولين فرصت و هر چه زود تر خاك آن كشور را ترك كنند . در اين اطلاعيه آمده است كه با الهام از انقلاب راستين مردم ايران چون قطع هر نوع رابطه و همكاري  با اسراييل و حمايت از خلق فلسطين يكي از اصول اساسي سياست خارجي حكومت موقت انقلاب ايران است به منظور پايان دادن به روابط آشكار و پنهان رژيم سابق اين تصميم گرفته شده است .

در خواست استرداد شاه به ايران :
وزارت امور خارجه ايران در چنين روزي در سال 1357 ه ش در بيانيه اي اعلام كرد : هر كشوري به شاه پناه بدهد از راههاي ديپلماتيك تحت فشار قرار خواهد گرفت تا او را به ايران مسترد دارد ...ما به كوشش هاي خود جهت  استرداد شاه ادامه خواهيم داد . همچنين  كريم سنجابي وزير امور خارجه دولت موقت ايران در مذاكره با سفير جمهوري مصر به همه كشور ها در مورد پناه دادن به شاه هشدار داد و تاكيد كرد كه شاه مخلوع بايد به ايران برگردانده شود .

آتش گرفتن كنسولگري آمريكا در تبريز :
 در چنين روزي در سال 1357 ه ش كنسولگري آمريكا در تبريز دچار آتش سوزي شد . رييس اداره موتوري شهرداري تبريز گفت : آتش سوزي در كنسولگري آمريكا به علت  سرايت آتش از لوله بخاري رخ داد كه بلا فاصله مهار شد و تنها در يك اتاق آن حدود شش هزار تومان خسارت به بار آورد .

در گذشت حجه الا سلام زماني :
درچنين روزي در  سال1369هجري شمسي  حجة الاسلام مصطفي زماني   ازمدرسان بر جسته حوزه علميه دار فاني را وداع گفت . وي پس از طي مقدمات علوم و تحصيل علوم عالي تحت نظر امام خميني ره به نگارش آثار پر مغز خود پرداخت كه از ميان آنها مي توان به « ابراهيم بت شكن يا قهرمان توحيد » و ترجمه كتاب « شيعه و زمامداران خودسر» نوشته محمد جواد مغنيه اشاره كرد .

در گذشت دنگ شيائو پينگ :
درچنين روزي در سال 1997 ميلادي  دنگ شيائو پينگ رهبر پيشين چين در 92 سالگي در گذشت . شيائو پينگ از سال 1978ميلادي رهبري يك ميليارد چيني را به عهده گرفت . وي با سياست اصلاح  اقتصادي به ميدان آمد و در اين مسير موفقيت هاي چشم گيري به دست آورد . او با انجام سركوب هاي سياسي عملا حزب حاكم را در كشور چين به اوج رساند و در عوض به اصلاح امور اقتصادي و گسترش آزادي هاي  اجتماعي در چين دست زد . امروزه پيشرفت اقتصادي چين محصول انديشه هاي وي است . شيائو پينگ از بيماري پاركينسون رنج مي برد و به همين دليل نيز در گذشت   .

 تولد نيكلاس كوپر نيك :

در چنين روزي كوپر نيك ستاره  شناس مشهور آلماني به دنيا آمد . كوپرنيك منجم بزرگ لهستاني در شهر تورن چشم به جهان گشود . پس از به پايان رساندن دوره تحصيل به سبب داشتن استعداد زياد يك كرسي تدريس رياضيات به دست آورد . اما عمويش كه سرپرستي او را به عهده داشت مقام كشيشي فروئنبورگ را برايش مناسب ديد و كوپرنيك  در سال 1506 ميلادي به نزد عمويش بازگشت اما از مطالعه دست برنداشت . او حركت زمين را پس از هجده قرن  مطرح كرد و دوباره همان مخالفت ها آغاز شد اما وي مدت چهل سال از انتشار افكارش چشم پوشي نمود و سرانجام از سوي يكي از شاگردان وفادار خود به نام ريتكوس كتابش را به چاپ رساند و در بيست و چهارم ماه مه يعني چند روز   پس از انتشار كتابش تحت عنوان دوران اجسام آسماني در گذشت . كوپرنيك بود كه مركزيت آفتاب و حركت زمين  به دور آن  را شرح داد.
 
تولد خوزه اوستازيو ريورا :
 در چنين روزي در سال 1889 ميلادي ريورا شاعر و رمان نويس كلمبيايي به دنيا آمد . « وتركس » عنوان مهمترين اثر اوست .

تولد استفان دابينس :
 در چنين روزي در سال 1941 ميلادي دابينس شاعر و نويسنده آمريكايي ديده به جهان گشود . « سوپ داغ سگ » عنوان مهمترين اثر اوست .

در گذشت آندره ژيد :

در چنين روزي در سال 1951 ميلادي آندره ( پل گيليام)  ژيد نويسنده فرانسوي در گذشت  . وي در سال 1947 ميلادي جايزه نوبل ادبي را در يافت داشت . او در سن هشتاد و يك سالگي در گذشت . ژيد در سال 1869 ميلادي به دنيا آمد . او در سال 1947 جايزه نوبل را ازآن خود كرد . ژيد يازده ساله بود كه پدرش را از دست داد . او  در سال پنجم ابتدايي از مدرسه اخراج شد . وي پس از آن شروع به مطالعه آثار شاعران نمود و بالاخره موفق شد ديپلم ادبي بگيرد. نخستين اثر او با نام" دخترهاي آندره والتر"  منتشر شد . مضمون اصلي اين كتاب مبارزه با شهرت است . تمامي آثار او  بر پايه هاي خواست هاي  غريزي قرار دارند . وي در دوران سفر به الجزاير به مرض سل دچار آمد . "مائده هاي زميني" اثر مشهور  همين دوران اوست .  آهنگ روستايي ، سكه بازان ، بازگشت از شوروي ، پرومته در زنجير ، تزه ، خاطراتي از اسكار وايلد و تربيت زنان عناوين برخي از آثار اويند . وي در سال 1951   ميلادي دار فاني را وداع گفت .

در گذشت آرنولد لوويك مندلسون :
در چنين روزي در سال 1933 ميلادي مندلسون آهنگساز بر جسته آمريكايي در سن هفتاد وهفت سالگي در گذشت .

پيمان صلح وست مينستر :
در چنين روزي در سال 1674 ميلادي هلند و انگلستان پيمان صلح وست مينستر را امضا كردند .

اختراع گرامافون :
در چنين روزي در  سال 1878 ميلادي توماس آلوا اديسون گرامافون را اختراع كرد .

اعتراض گسترده نسبت به اشغال شانگهاي : 
در چنين روزي در سال 1927 ميلادي ،   چيني ها با راه اندازي تظاهرات گسترده در اين كشور به  اشغال نظامي شانگهاي 
توسط  انگلستان اعتراض كردند . 
 
هلند و جامعه ملل :
در چنين روزي در سال 1920 ميلادي  هلند به جامعه ملل پيوست .

اشغال تيمور :
در چنين روزي در سال 1942 ميلادي و در جريان جنگ جهاني دوم نيروهاي ژاپني جزيره تيمور را به اشغال خود در آوردند .

كشتار سربازان ژاپني :
در چنين روزي در سال 1945 ميلادي بيش از 900 سرباز ژاپني با حمله  كروكوديل ها در عرض دو روز كشته شدند .

حمله عليه هانوي :
در چنين روزي در سال 1952 ميلادي فرانسه عليه هانوي پايتخت ويتنام دست به حمله زد .

پيمان دفاعي آسه  آن :   
در چنين روزي در سال 1955 ميلادي پيمان دفاع جمعي آسياي جنوب شرقي( كشور هاي عضو آسه آن )  به مرحله اجرايي رسيد .

گابن و قانون اساسي :
در چنين روزي در سال 1959 ميلادي گابون صاحب قانون اساسي شد .

استقلال قبرس  :
در چنين روزي سه كشور بريتانيا ، تركيه و يونان  قرار دادي را امضا كردند كه طي آن به قبرس اعطاي استقلال مي شد . 

اختراع دوربين جديد :
  در چنين روزي در سال 1856 ميلادي براي نخستين بار پروفسور هاميلتون ال اسميت دوربين سبك جديد را اختراع كرد .

حمله عليه  ژاپني ها :
در چنين روزي در سال 1942 ميلادي روزولت رييس جمهور آمريكا دستوري را امضا كرد كه طي آن به سربازان آمريكايي اين اختيار داده مي شد كه با سربازان ژاپني وارد جنگ شوند .

ورود نيروهاي نظامي آمريكايي به ژاپن :
در چنين روزي در سال 1945 ميلادي و در بحبوئه جنگ جهاني دوم حدود سي هزار نفر از افراد نيروي دريايي  آمريكا وارد   ووجيماي ژاپن  شدند . 

پرتاب فضا پيماي   مير :
در چنين روزي در سال 1986 ميلادي شوروي سابق فضا پيماي مير را به فضا پرتاب كرد .