اولین کریسمس بدون رئیس در لبنان/ کنفرانس بیهوده آناپولیس درباره فلسطین

تحولات مهم مناطق فلسطینی :

سال 2007 در فلسطین علاوه بر انتفاضه الاقصی که وارد هشتمین سال خود می شد با اختلافات داخلی میان جنبشهای فتح و حماس آغاز شد.

متاسفانه درگیریهای خونین میان این جنبشها بیش از 350 کشته و زخمی بر جا گذاشت.

در 10 ژانویه،اجلاس دوجانبه ای میان "حسنی مبارک" رئیس جمهوری مصر و"عبدالله دوم" شاه اردن با هدف پایان بخشیدن به اختلافات داخلی فلسطین برگزار شد.

توافقنامه مکه مکرمه:

بر اساس ابتکار عمل مصر و اردن، "عبدالله بن عبدالعزیز" پادشاه عربستان سعودی نیز نشستی را در تاریخ 6 تا 8 فوریه در مکه مکرمه برگزار کرد.

ابومازن و خالد مشعل رهبران جنبشهای فتح و حماس در این نشست شرکت و توافقنامه ای را موسوم به توافقنامه مکه امضا کردند. این جنبشها بر اهمیت وحدت ملی به عنوان تنها راه مقابله با اشغالگری و تحقق اهداف ملی و مشروع ملت فلسطین و تکیه بر گفتگو به عنوان تنها راه حل اختلافات داخلی فلسطین تاکید کردند.

در این نشست همچنین به طورنهایی برتشکیل دولت وحدت ملی طبق توافقنامه تفصیلی مورد اعتماد میان طرفین و اتخاذ اقدامات قانونی برای تشکیل این دولت و اصلاح سازمان آزادیبخش فلسطین تاکید شد.

از 13 تا 19 آوریل، موج جدید درگیریهای فیزیکی میان جنبشهای فتح و حماس در غزه از سرگرفته شد.

نوارغزه در کنترل حماس:

در 14 ژوئن نیز جنبش حماس پس از درگیری خونین و کشته شدن 161 فلسطینی بر نیروهای جنبش فتح غلبه کرد و کنترل نوارغزه را به دست گرفت.

در پی این حادثه، ابومازن رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین سه فرمان حکومتی مبنی بر کناره گیری "اسماعیل هنیه" نخست وزیر دولت منتخب مردم فلسطین، اعلام حالت فوق العاده در تمام اراضی تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین و تشکیل دولت فوق العاده را اعلام کرد.

ابومازن در روز بعد یعنی 15 ژوئن "سلام فیاض" را به عنوان نخست وزیر دولت فوق العاده منصوب کرد.

در 15 ژوئن وزیران امور خارجه کشورهای عربی نشست فوق العاده ای را با حضور 14 وزیر برای بررسی اوضاع اراضی فلسطین برگزار کردند.

در این نشست تصمیم گرفته شد که کمیته ای برای پیگیری حوادث غزه تشکیل شود.این کمیته متشکل از مصر، اردن، عربستان سعودی، قطر، تونس و دبیر کل اتحادیه عرب بود.

در سطح خارجی و تلاش برای برقراری سازش میان رژیم اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین نیز باید گفت: وزیران امور خارجه کشورهای عضو کمیته چهارجانبه متشکل از آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه و سازمان ملل متحد نشستی را در دوم فوریه برگزار و در آن به جریان انداختن روند به اصطلاح صلح میان اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین را بررسی کردند.

"تونی بلر" نخست وزیر سابق انگلیس نیز پس از استعفا از سمت نخست وزیری به عنوان نماینده کمیته چهارجانبه در امور خاورمیانه منصوب شد.

کنفرانس آناپولیس:

"جرج بوش"رئیس جمهوری آمریکا در ماه جولای پیشنهاد داد که کنفرانسی بین المللی با عنوان کنفرانس صلح خاورمیانه معروف به کنفرانس آناپولیس در آمریکا برگزار شود.

این کنفرانس در تاریخ 27 نوامبر با حضور 40 کشور دنیا از جمله 16 کشور عربی و با هدف به اصطلاح حل و فصل مناقشه فلسطین و اسرائیل برگزار شد.

اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین در این کنفرانس متعهد شدند که مذاکرات صلح را با هدف دستیابی به توافقنامه صلح پیش از پایان سال 2008 آغاز کنند.

کنفرانس کشورهای کمک کننده به تشکیلات خودگردان:

این کنفرانس روز 17 دسامبر به میزبانی فرانسه و با حضور 90 کشور و نهاد و سازمان بین المللی در پاریس برگزار شد.

حاضران در این کنفرانس متعهد شدند که مبلغ هفت میلیارد و 400 میلیارد دلار با هدف حمایت مالی لازم برای تشکیل کشور فلسطین و حمایت سیاسی از تلاشهای صلح، به تشکیلات خودگردان فلسطین کمک کنند.

از سوی دیگر اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی بر ضد ملت فلسطین در سال 2007 نیز ادامه داشت به طوری که 120 منزل فلسطینی را به طور کامل تخریب و سه هزار و 480 فلسطینی را بازداشت کردند.

لبنان در سال2007:

بحران سیاسی و انتخاب رئیس جمهور، ترورهای سیاسی و درگیری در اردوگاه فلسطینی نهرالبارد در شمال لبنان از مهمترین تحولات این کشور به شمار می رود.

بحران سیاسی :

لبنان از زمان استعفای شش وزیر از دولت سنیوره در دوم نوامبر 2006 تا کنون در بحران سیاسی به سر می برد. از آن زمان، دولت لبنان در سایه درخواست جناح مخالف مبنی بر مشارکت گسترده در حکومت با بحران روبرو است.

در 20 ژانویه، جناح مخالف، اقدامات خود را برای براندازی دولت سنیوره آغاز و خواستار اعتصاب عمومی برای فلج کردن دولت شدند به طوری که جناح مخالف که بارزترین آنها حزب الله، جنبش امل و جریان ملی آزاد بودند خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام در لبنان شدند.

در ششم فوریه، پیمان تشکیل دادگاه بین المللی ویژه بررسی ترور رفیق حریری نخست وزیر اسبق لبنان میان این کشور و سازمان ملل متحد به امضا رسید.

در 10 فوریه، "بان کی مون" دبیر کل سازمان ملل متحد "گر بیدرسون" نماینده سازمان ملل متحد را به عنوان هماهنگ کننده ویژه در لبنان منصوب کرد.

در 28 مارس،نمایندگان 15 کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد با قطعنامه 1748 موافقت کردند. به موجب این قطعنامه، ماموریت کمیته پیگیری وابسته به سازمان ملل متحد برای تحقیق درباره ترور حریری تا 15 ژوئن 2008 تمدید شد.

در 21 دسامبر نیز مقامهای هلندی اعلام کردند که مقر دادگاه بین المللی بررسی ترور رفیق حریری در حومه شهر لاهه هلند خواهد بود.

درگیری در اردوگاه نهرالبارد :

به دنبال حملات گروه افراطی فتح الاسلام در اردوگاه فلسطینی نهرالبارد در شمال لبنان بر ضد ارتش این کشور که در جریان آن، 27 نظامی لبنانی در اطراف اردوگاه و دیگر مناطق شمال لبنان به قتل رسیدند؛ارتش لبنان در تاریخ 20 می، درگیری با گروه فتح الاسلام را آغاز کرد و پس از چند ماه درگیری در تاریخ دوم سپتامبر، توانست بر اردوگاه نهرالبارد سیطره پیدا کند.

در این درگیری چند ماهه 400 نفر از جمله 168 نظامی لبنانی کشته شد.

در 13 نوامبر بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد،"دانیال بیلمار" را به جای "سرژ برامرتز" به عنوان رئیس تیم بین المللی تحقیق درباره ترور حریری انتخاب کرد.

ترورهای سیاسی :

در تاریخ 13 ژوئن "ولید عیدو" نماینده فراکسیون المستقبل (از جناح اکثریت پارلمان) بر اثر انفجار یک خودروی بمبگذاری شده در بیروت کشته شد. در این انفجار پنج نفر دیگر نیز کشته شدند.

"آنتوان غانم" یکی دیگر از نمایندگان حزب کتائب از جناح اکثریت پارلمان لبنان نیز بر اثر انفجار خودروی بمبگذاری شده در شرق بیروت به همراه هفت نفر دیگر کشته شد.

در 11 دسامبر نیز "فرانسوا الحاج" مدیر عملیات ارتش لبنان در انفجار یک خودروی بمبگذاری شده در منطقه بعبدا در شرق بیروت کشته شد.

بحران انتخاب رئیس جمهوری:

بحران انتخاب رئیس جمهوری در لبنان مهمترین تحول لبنان در سال 2007 به شمار می رود که با پایان یافتن سال جاری همچنان ادامه دارد.

بحران انتخاب رئیس جمهوری در لبنان با نحوه انتخاب این رئیس جمهور آغاز شد. موافقان تشکیل دولت وحدت ملی معتقدند که برای انتخاب رئیس جمهور باید حد نصاب دوسوم را در نظر گرفت، اما جناح اکثریت در پارلمان لبنان به حد نصاب نصف به علاوه یک اعتقاد دارند.

بحران انتخاب رئیس جمهور حتی پس از موافقت طیفهای مختلف سیاسی با انتخاب "میشل سلیمان" فرمانده ارتش لبنان به عنوان نامزد انتخاب رئیس جمهوری پایان نیافت،زیرا طبق قانون اساسی لبنان شخصی که می خواهد رئیس جمهور شود باید دو سال پیش از نامزدی خود از سمت خویش کناره گیری کرده باشد، بنابراین ریاست جمهوری وی نیازمند اصلاح قانون اساسی است.

گروههای سیاسی لبنان در حال حاضر درباره نحوه اصلاح قانون اساسی لبنان با یکدیگر اختلاف نظر دارند.

این اختلافات سبب شده است که نشست پارلمان برای انتخاب رئیس جمهور تاکنون 11 بار به تعویق بیفتد. حال آنکه مهلت قانونی برای انتخاب رئیس جمهور در لبنان از 24 سپتامبر تا 24 نوامبر یعنی پایان دوره ریاست جمهوری امیل لحود بود.

از 24 نوامبر تا کنون، لبنان دچارخلاء ریاست جمهوری شده است و اختیارات لحود به دولت سنیوره واگذار شده است که این مسئله با مخالفت جناح مخالف روبرو شده است، زیرا این جناح دولت سنیوره را پس از استعفای شش وزیر از آن غیرقانونی می داند.

در 24 دسامبر نیز دولت لبنان پیش نویس اصلاح قانون اساسی این کشور را تدوین کرد، اما نبیه بری رئیس پارلمان لبنان به دلیل غیر قانونی بودن دولت سنیوره، آن را نپذیرفت.

ادامه دخالتهای آمریکا:

نکته ای که نباید از نظر دور داشت؛ این است که دخالتهای آمریکا و دیگر کشورهای غربی در لبنان در دست نیافتن گروههای لبنانی به توافق درباره انتخاب رئیس جمهور بی تاثیر نبوده است، زیرا "کاندولیزا رایس" وزیر امور آمریکا دوم نوامبر در پی دیدارهای" سعد الحریری" رئیس فراکسیون جناح اکثریت پارلمان لبنان با "میشل عون" رهبر جریان ملی آزاد لبنان به صراحت  اعلام کرد که با توافق جریانهای موافق و مخالف دولت سنیوره درباره حل بحران لبنان به ویژه مسئله انتخاب ریاست جمهوری مخالف است.

جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا نیز 20 دسامبر در کنفرانسی مطبوعاتی در اظهاراتی مداخله جویانه خواستار آن شد تا انتخاب ریاست جمهوری در لبنان به شیوه نصف به علاوه یک انتخاب شود که این درخواست حتی با واکنش منفی جریان همسو با آمریکا(14 مارس) روبرو شد.

دیوید ولش معاون رایس نیز چندین بار به لبنان سفر کرد تا از توافق مخالفان وموافقان درباره انتخاب رئیس جمهوری جلوگیری کند.

سوریه:

سوریه در سال 2007 میلادی، بخشی از فشارهای تحمیلی از سوی برخی کشورهای منطقه و جهان را پشت سر گذاشت.

رهبران و مقامهای اروپایی در سال 2007 با بشار اسد رئیس جمهوری سوریه تماسهایی را برقرار کرده و خواستار حمایت این کشور در حل بحران لبنان شدند.

شرکت سوریه در کنفرانس آناپولیس را می توان مهمترین تحول این کشور در سال 2007 نامید. چرا که پس از این مشارکت، اتحادیه اروپا و تا حدی آمریکا از لحن خصمانه اظهارات خود بر ضد سوریه کاستند و بر اهمیت نقش محوری سوریه در منطقه تاکید کردند.

انتخاب ریاست جمهوری لبنان زمینه ساز مهمی برای اعتراف مقامهای غربی به فعال بودن سوریه در منطقه بود. نیکلا سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه، سه بار پیاپی با بشار اسد رئیس جمهوری سوریه گفتگوی تلفنی انجام داد و "ولید المعلم" وزیر امور خارجه سوریه نیز در حاشیه نشست وزیران امور خارجه کشورهای همجوار عراق در استانبول با "برنارد کوشنر" همتای فرانسوی خود دیدار کرد.

بهبود روابط سوریه با عراق:

روابط سوریه با عراق نیز از 14 ژانویه همزمان با سفر جلال طالبانی رئیس جمهوری عراق به دمشق شاهد پیشرفتهایی بود ، زیرا برای نخستین بار بود که بعد از حدود 25 سال رئیس جمهوری عراق به سوریه سفر می کرد. در این سفر توافقنامه های همکاری در زمینه های امنیتی، تجاری و نفتی میان دو کشور امضا شد. حتی عراقی ها اظهار داشتند که دمشق بر مرزهایش نظارت دارد و مانع از ورود شبه نظامیان به عراق می شود و آوارگان عراقی را در خود جای داده است.

سردی روابط با مصر و عربستان

در سال 2007 سردی روابط سوریه با مصر همچنان ادامه داشت و با عربستان سعودی نیز به دلیل اختلافاتی که بر سر لبنان به وجود آمد، تنش ها بالا گرفت.

اما دمشق برای پایان دادن به اختلافات با برخی از کشورهای عربی تلاشهایی کرد و در این راستا با سفر عبدالله دوم شاه اردن به دمشق و پیشنهادش برای برگزاری نشست پنج جانبه مصر،عربستان، تشکیلات خودگردان فلسطین، سوریه و اردن به اختلافاتش با امان پایان داد.