آوازهای بیدل

خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب : اگرچه بیدل شاعری است که در بیرون از مرزهای ایران به ویژه در میان افغانها بیشتر شناخته شده اما در سالهای اخیر تلاشهای زیادی در کشور صورت گرفته و حاصل آن انتشار گزیده‌ها و تصحیحات متعدد از دیوان بیدل و مقالات و پایان نامه های گوناگون است که از معروفترین آنها می توان به "شاعر آینه ها" تالیف دکتر شفیعی کدکنی اشاره کرد.

"میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی" در سال 1054 هـ. ق در ساحل جنوبی رودخانه "گنگ" در شهر عظیم آباد پتنه (هند) به دنیا آمد. او از روزهای جوانی به شوق حق ترانه عشق می‏سرود و چون بر حفظ و اخفای راز عشق اش به حق مصر بود "رمزی" تخلص می‏کرد تا اینکه بنابر قول یکی از شاگردانش هنگام مطالعه گلستان سعدی از مصراع "بیدل از بی‏نشان چه گوید باز" به وجد آمد و تخلص خود را از "رمزی" به "بیدل" تغییر داد.

وی در سال 1078 ه. ق سرایش مثنوی "محیط اعظم" را به پایان رساند که  لبریز از تأملات و حقایق عرفانی است. دو سال بعد مثنوی "طلسم حیرت" را سرود و به نواب عاقل خان راضی که از حامیان او بود هدیه کرد. تلاش معاش او را به خدمت در سپاه شهزاده "اعظم شاه" پسر اورنگ زیب بازگرداند. اما پس از مدت کوتاهی چون از او تقاضای مدیحه کردند، از خدمت سپاهی استعفا کرد.

بیدل در سال 1096 ه. ق به دهلی رفت و مقدمات یک زندگی توأم با آرامش و عزلت را در دهلی فراهم کرد. زندگی شاعر بزرگ در این سالها به تأمل و تفکر و سرایش شعر گذشت و منزل او میعادگاه عاشقان و شاعران و اهل فکر و ذکر بود، در همین سالها بود که بیدل به تکمیل مثنوی "عرفان" پرداخت و این مثنوی عظیم عرفانی را در سال 1124 ه. ق به پایان رساند.

"آوازهای بیدل" در 1100 نسخه، 672 صفحه روانه بازار کتاب شده است.