فقط لحظه‌ای تجسم جیغ و فریادهای دلخراش کودک معصوم در میان شعله‌های آتش کافی است تا دل انسان خون شود، تا بغضش بترکد، تا بترسد از وقوع حادثه‌ای مشابه. تا حتی شرمگین شود از انسان بودن خود.
براستی این کودک معصوم قربانی چیست؟ معلولیت خود، بی مهری ناپدری، بی‌توجهی و بی مبالاتی مادر، یا شیطنت بیش از حد ناشی از عوارض معلولیت، که او را برای اطرافیانش غیر قابل تحمل کرده بود؟
آیا مادر حق دارد با فرزند خود چنین کند؟ آیا این به دور از احساسات و عواطف لطیف مادرانه نیست؟ آیا براستی تحمل این کودک تا بدانجا سخت و دشوار بوده است که او را به زنجیر بکشند؟ قدر مسلم نباید یک طرفه به قاضی رفت. نباید ماجرا را به تنهایی از کنار گود دید.
نمی‌توان گفت این مادر مقصر نیست، اما آیا او تنها مقصر است؟ آیا هیچ یک از نهادهای دولتی و خصوصی حمایتی، هیچ یک از انجمن‌ها و مؤسسات داعیه دار حقوق معلولان، هیچ یک از دستگاه‌های متولی امور معلولان در این حادثه تقصیری ندارند؟
آیا نباید حداقل گمان کرد تا زمانی که نظریه‌هایی همچون « تورم زا دانستن معلولان» و در نتیجه «نوعی نگاه دلسوزانه و ترحم آمیز رقت بار به این قشر جامعه» وجود دارد، نباید لبریز شدن کاسه صبر خانواده‌ای چندان عجیب به نظر برسد؟
این حادثه حتی اگر در پی قصدی شوم و قبلی، در قالب جنایتی هولناک هم اتفاق افتاده باشد، باز مقصران دیگری هم خواهد داشت.
دکتر سید هادی معتمدی در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص مرگ کودک معلول در آتش سوزی که قبل از حادثه مادر وی برای کنترل او را به لوله گاز بسته بود ، افزود: آنچه طبق آمار مشخص است همیشه معلولان بیشتر از جامعه عادی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند حتی در صورتیکه رفتار نابهنجاری نیز نداشته باشند.
وی گفت: این موضوع فقط مربوط به این خانواده نیست به هر حال یک درصد از جامعه دچار عقب ماندگی ذهنی ، بیماری روانی و انواع دیگر معلولیت هستند درحالیکه امکانات سازمانهای حمایتی با توجه به بودجه آنها محدود است و امکان ارائه خدمات به معلولان را ندارند.
مدیرکل سابق دفتر آسیبهای اجتماعی سازمان بهزیستی تاکید کرد: به منظور بازتوانی مبتنی بر جامعه ، در بودجه بهزیستی اعتباری برای نگهداری معلولان در خانواده ها دیده شده است که چنانچه بودجه کافی و به موقع اختصاص داده شود بخشی از مشکلات نگهداری معلولان در خانواده ها کم می شود.
این روانپزشک با اشاره به اینکه نگهداری معلول در خانواده بسیار مشکل است، گفت: برخی از خانواده ها مجبورند برای خواباندن و یا ساکت نگهداشتن معلولان به آنان داروی زیادی بدهند که این امر نیز مشکلاتی را برای کودک ایجاد می کند.
وی با اشاره به اینکه وضعیت تامین اجتماعی در قبال معلولان مناسب نیست ، ادامه داد: آموزش خانواده ها و ایجاد امکانات مناسب درجامعه در راستای ارائه خدمات به معلولان ، تخصیص اعتبارات لازم و ... از مواردی است که می تواند در جهت کمک به معلولان انجام شود.
معتمدی افزود: در حال حاضر حتی یک بیمارستان خاص ارائه خدمات توانبخشی در کشور وجود ندارد و یک جای مخصوص برای توانبخشی معلولان ذهنی و جسمی نداریم به همین دلیل لازم است دولت در این راستا اقدامات لازم را انجام دهد.
وی در خصوص کودک آزار محسوب شدن اقدام مادر کودک معلول فوت شده توسط قاضی پرونده، گفت: محدود کردن کودکان از مصادیق کودک آزاری است، بنابراین همه ما به نوعی کودک آزار محسوب می شویم به همین دلیل بستن کودک به میله نیز نوعی کودک آزاری بوده اما مشکل فقط متوجه مادر کودک نیست بلکه ممکن است وی از روی ناچاری این کار را انجام می داده است.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم بهزیستی افزود: قیمت برخی داروهای کودکان معلول نسبت به سال گذشته 4 برابر شده است و در بسیاری از مواقع این کودکان بیمه نیستند و این باعث می شود والدین به راههای اینچنینی دست بزند.
وی گفت: مادر کودک معلول فوت شده درحال حاضر نیاز به این دارد که تحت پوشش خدمات روانی خوب و مناسبی قرار گیرد.
نظر شما