ایران در "آن جا" چقدر سربلند است ...

به گزارش خبرنگار مهر، متن نامه کاهانی که در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته به این شرح است: قرار شد به تهیه‌کنندگی یک کمپانی آمریکایی فیلمی در ایران بسازم به نام "آن جا"، در وهله اول با اداره نظارت و ارزشیابی مشورت کردم و گفتند پروانه ساخت درخواست کن. کمپانی خارجی، علیرغم تعجب اما به اصرار من، پروانه ساخت درخواست کرد.

با همه چیز موافقت شد جز تهیه‌کننده، گفتند راجع به تهیه‌کننده باید تحقیق شود. پیش از آنها خودم تحقیق کرده بودم و از همه چیز مطمئن. حتی گفته بودم فیلم خودم را خواهم ساخت و البته آنها هم همین را می‌خواستند. در همه چیز آزادی عمل داشتم ... گفتم تحقیق کنید. نمی‌دانم تحقیق کردند یا نه، اما گفتند نگران نباش و فیلمت را بساز.

نمایی از فیلم "آن جا"

فیلم را ساختم ... برای اینکه درصد نگرانی‌ام را کم کنم، اصل جواز کمپانی را از طریق نماینده‌شان ارائه کردم تا پروسه تحقیقات کامل شود و بدانند کمپانی مربوطه یک کمپانی کوچک با اهداف فرهنگی و قطعا غیرسیاسی است. گفتند حالا که فیلم ساخته شده بهتر است پس از روئیت آن و به یکباره پروانه نمایش را صادر کنیم.

قرار شد فیلم تمام شده را ارائه کنم، اما مصادف شد با ارائه فیلم به هیئت انتخاب جشنواره فیلم فجر. با خودم گفتم برخی اعضاء هیئت انتخاب اعضاء صدور پروانه نمایش هم هستند، یعنی اگر فیلم از خوان هیئت انتخاب عبور کند، به نوعی پروانه نمایش هم گرفته است. شاید تامل اداره نظارت و ارزشیابی هم برای همین باشد.

فیلم به هیئت انتخاب ارائه شد و مورد بازبینی قرار گرفت. تا جایی که اطلاع دارم و سند آن هم موجود است، فیلم مورد تایید هیئت انتخاب قرار گرفت. حتی با توجه به همان سند دستور تبدیل فیلم به نسخه 35 از طرف مدیر جشنواره صادر شد تا در موعد مقرر به جشنواره برسد. اما رفته رفته فیلم از فهرست نهایی فیلم‌های هیئت انتخاب حذف شد.

حضور در جشنواره برایم مهم بود، چون می‌توانستم مجوز نمایش فیلم در ایران را به دست آورم وگرنه پیش از این دو بار دیگر به جشنواره آمده بودم و می‌دانم چه تحفه‌ای است. حالا هم می‌دانم این فیلم دیگر در ایران به نمایش درنخواهد آمد و برای همین درخواست پروانه نمایش آن را به اداره نظارت و ارزشیابی نخواهم داد.

دیگر حوصله شنیدن جواب "نه" را ندارم. همین که یکماه منتظر نظر هیئت انتخاب بودم برای هفت پشتم کافی است! هیئت انتخابی که می‌دانم برای چه اینقدر تامل در معرفی آثار کرده است. فقط همه آنهایی که در به نمایش درنیامدن فیلم سهیم بودند را به خدا واگذار می‌کنم. همه آنها که به خصوص زحمات عوامل فیلم "آن جا" را در اینجا به باد دادند.

لازم می‌دانم همینجا از همه عوامل فیلم تشکر کنم و به آنها قول دهم که به هر کدام از آنها یک سیمرغ بلورین هدیه خواهم داد ... پس از این نامه ممکن است عده‌ای بخواهند همه چیز را تکذیب کنند، اما بیش از تکذیب لطف کنند و به دلشان رجوع کنند تا موجبات تکذیب خودشان و وجودشان را فراهم نسازند.

فیلم "آن جا" فیلم خودم است. نه برای جای خاصی فیلم ساخته‌ام و هر شخصی فیلم را دیده مورد ممیزی در آن پیدا نکرده است و خوب می‌دانم عنوان‌بندی فیلم مقدمات حذف آن را فراهم کرده است. از آنجا که جشنواره فیلم فجر متاسفانه در ایران آخر دنیاست، به وضوح دریافته‌ام نمایش فیلم در داخل را از دست داده و باید منتظر عواقب این نامه نیز باشم.

دیگر چیزی برای من مهم نیست. دو فیلم سینمایی ساخته‌ام و این یعنی کارنامه برای کسی که ادعا دارد صاحب اندیشه است. فیلم تجاری نمی‌سازم که سعی کنم حتما کارنامه‌ام را به عدد 20 برسانم. ساخت دو فیلم برای من یعنی رسیدن به 20. بیست گرفته‌ام که در این وانفسا دو فیلم مستقل ساخته‌ام.

وقتی "آن جا" را تمام کردم برای اولین‌بار احساس کردم از مرگ نمی‌ترسم. پیش از این همیشه از خدا می‌خواستم مرا برای ساختن دو فیلم زنده نگه دارد. اگر باز هم این را از خدا بخواهم یعنی پررویی. گمان می‌کنم بیهوده نزیسته‌ام. از بیهوده زیستن متنفر بودم. البته باز هم برای ساخت فیلم سماجت خواهم کرد و به زودی فیلم سومم را هم کلید می‌زنم. اما قطعا خودم را به در و دیوار نخواهم زد. همین قدر زندگی برای من کافی است.

فقط خواستم با نگارش این نامه به همه بگویم می‌دانم. خوب هم می‌دانم چه تفکراتی پشت سر این سینمای مظلوم نهفته است. می‌دانم چه نقشه‌هایی برای سینمای مستقل کشیده شده است. در جشنواره‌ای که مدیر آن فیلم دارد باید فاتحه عدالت را خواند ... متاسفانه جشنواره فجر مکان مناسبی شده برای آنان که نمی‌خواهند باشند و این آفت جهانی نشدن جشنواره است. حالا هی بگوییم چرا جشنواره ما جهانی نمی‌شود. جشنواره فیلم فجر مصداق بارز جایی است که حقیقت در آن گم شده است.

از وزیر محترم ارشاد که خواستار عدالت است می‌خواهم عادلانه وقت بگذارد و فیلم را تماشا کند و ببیند که ایران چقدر در آن سربلند است. شاید این آخرین فرصت من برای نمایش فیلم در ایران باشد ... برای اولین‌بار و متظاهرانه می‌خواهم از خدا حرف بزنم و بگویم من هم خدایی دارم.