سياست آمريكا در قبال مسائل هسته اي، سياست گزينشي است

به گزارش خبرگزاري مهر، اين روزنامه نوشت : چرا واشنگتن از درخواست خود از پاكستان براي نابودي برنامه هسته اي اش دست برداشته و در عين حال حلقه محاصره را بر ايران تنگ تر كرده است.
به نوشته البيان، فشارهاي آمريكا بر ايران در حالي است كه سازماني بين المللي به نام آژانس بين المللي انرژي اتمي  براي تضمين حمايت از بشريت در مقابل سلاح هسته اي و منحصر كردن بكارگيري انرژي اتمي در طرح هاي غير نظامي مانند توليد برق با كمترين هزينه و كمترين آلودگي وجود دارد.
البيان با اشاره به اينكه سياست گزينشي آمريكا در مسائل هسته اي كه از يك سو چشم خود را بر زرادخانه مرگبار رژيم صهيونيستي بسته و از سوي ديگر به بهانه هاي واهي سعي در خطرناك نشان دادن برنامه هسته اي مسالمت آميز ايران دارد، نوشت: اكنون مشخص شده است كه داشتن سلاح هسته اي يك مساله كاملا سياسي است و بالاتر از اين كه اين سياست تابع سياست هاي واشنگتن است به اعتبار اينكه آمريكا قدرتمندترين كشور جهان است.
 بنا بر اين حقيقت تاسف انگيز، امكان تقسيم تعامل آمريكا با پاكستان در زمينه انرژي اتمي را مي توان به دو مرحله تقسيم كرد مرحله پيش از 11 سپتامبر و مرحله بعد از آن  براي سالهاي طولاني و متوالي تا هنگام حوادث 11 سپتامبر واشنگتن فشارهاي شديدي را بر دولت هاي متوالي پاكستان براي وادار كردن آنها به نابودي برنامه هسته اي خود اعمال مي كرد اما پس از 11 سپتامبر مساله كاملا تفاوت كرد واشنگتن تمام جهان را در جنگ بر ضد تروريسم وارد كرد.
ازابتداي شعله ور شدن اين جنگ آمريكايي بديهي بود كه به دليل نفوذ راهبردي سنتي پاكستان در افغانستان در زمان طالبان ، حمله نظامي ضربتي آمريكا در پي حوادث 11 سپتامبر بدون همكاري حكومت پرويز مشرف موفقيت آميز نمي شد، بدون حمايت مشرف، واشنگتن هرگز نمي توانست رژيم طالبان را سرنگون كرده و به تعقيب نيروهاي القاعده در داخل خاك افغانستان دست بزند.
پس از آن در مقابل مشاركت پاكستان در جنگ بر ضد طالبان و القاعده، پيمان آمريكايي پاكستاني منعقد شد و  واشنگتن هم فشارهاي خود را بر اسلام آباد در مسائل برنامه هسته اي اين كشور متوقف كرد.
سياست آمريكايي در قبال مساله گسترش سلاح هسته اي در جهان سياست ثابتي نيست، آمريكا بر روي مسير زيگ زاگ  بر اساس مقتضيات راهبردي بين المللي آمريكا گام برمي دارد و عناصر اين استراتژي را مي توان بر اساس حالات متناقض زير تقسيم كرد1- تهديد با بكارگيري نيروي زور 2- شيوه ديپلماتيك 3- سكوت كامل  4- سكوت تاكتيكي موقت
سياست تهديد با قوه قهريه را بر ضد عراق، ايران، ليبي و سوريه اعمال كرده است، تنها از طريق ديپلماسي با كره شمالي تعامل كرد، اما سياست سكوت كامل را در قبال اسراييل در پيش گرفته است و سكوت موقت در حال حاضر نصيب پاكستان شده است.
كشورهايي كه در عمل هدف تهديد نظامي آمريكا قرار گرفته اند كشورهاي عربي و اسلامي هستند كه هدف از آن حمايت از امنيت اسراييل است.
ما مي دانيم كه نيروي زور عملا در سال 1981 بر ضد عراق بكارگرفته شد و آن زماني بود كه نيروي هوايي اسراييل با چراغ سبز آمريكا نيروگاه هسته اي عراق را نابود كرد، اما برنامه هسته اي ايران به سطح توليد سلاح هسته اي نرسيده است، برنامه هسته اي ليبي هم كه اخيرا نابود شده است، سوريه هم گفته مي شود كه انباري از سلاح هاي شيميايي دارد.
البيان نوشت : اما واشنگتن همچنان در مقابل زرادخانه هسته اي اسراييل سكوت تام در پيش گرفته، در حالي كه نبايد اجازه داد كه تنها اسراييل به تنهايي از نيروي بازدارنده هسته اي برخوردار باشد.
اين روزنامه نوشت : اگر امروز مي بينيم كه آمر يكا سياست سكوت كامل را در قبال پاكستان در پيش گرفته به خاطر محاسبات جنگ آمريكا بر ضد تروريسم است زيرا پاكستان در استراتژي طولاني مدت يك كشور مسلمان است كه خطري بر ضد اسراييل محسوب مي شود و آمريكا هم از اين وحشت دارد
البيان در پايان با اشاره به سياست متناقض و دوگانه آمريكا در قبال مسائل هسته اي نوشت : اين است سياست گزينشي آمريكا در قبال مسائل هسته اي