بازیگران "پابرهنه در بهشت" مجری فیلمنامه هستند

به گزارش خبرنگار مهر، هومن سیدی بازیگر نقش یحیی در "پابرهنه در بهشت" درباره رسیدن به کاراکتر روحانی در این فیلم گفت: "بعد از خواندن فیلمنامه و صحبت کردن با بهرام توکلی متوجه نکات زیادی شدم. تنها سختی فیلم برای من این بود که تلاش کردم به فیلمنامه وفادار باشم و کار خارق‌العاده و عجیب نکنم و فکر می‌کنم درست عمل کردم."

وی ادامه داد: "من تحقیقات خاصی برای رسیدن به این نقش انجام ندادم و سعی کردم به صحبت‌های توکلی به عنوان کارگردان درست گوش کنم. به کدهایی که خود فیلمنامه به من می‌داد هم توجه کردم که البته کدهایی بسیار خوب بود. نقش یحیی در "پابرهنه در بهشت" برای من بسیار دوست‌داشتنی بود."

افشین هاشمی بازیگر نقش شاهو هم گفت: "اگر پیشزمینه‌ای در کار نباشد بازیگر نمی‌تواند خودش آن را به کار وارد کند. ابزار کار برای بازیگر در مرحله اول همان فیلنامه و نمایشنامه است که اگر امکانی در اختیار نگذارد، متحول کردن نقش غیرممکن می‌شود. برخی فیلمنامه‌ها باید عینا به اجرا درآیند. اما برخی این امکان را به بازیگر می‌دهند که چیزی به نقش بیفزاید."

وی در ادامه درباره رسیدن به نقش شاهو توضیح داد: "مستندی را که پیش از این توکلی درباره یک آسایشگاه روانی جنگی کار کرده بود دیدم و یکسری ایده‌های تازه از آن گرفتم. خودم هم به یک بیمارستان رفتم که بیماران ایدزی آنجا بودند. اما مهمتر از اینها خود فیلمنامه بود که به ما شکل اجرا را نشان می‌داد."

هاشمی افزود: "فیلمنامه ویژگی‌های نقش را به ما معرفی می‌کند و ما برای تصویر کردن نقش دنبال مولفه‌های بیرونی می‌گردیم. برای نقش یحیی سیدی به عنوان بازیگر تشخیص می‌دهد باید با این نقش کاری نکند و فقط آن را اجرا کند. من خودم بازی او را در نقش یحیی بسیار دوست دارم. اما نقش شاهو در فیلم ابزار نمود بیشتر دارد و نکات زیادی را باید در اجرای آن لحاظ کرد."

سیروس همتی بازیگر نقش مرتضی هم گفت: "توکلی با دیدن چند فیلم من را برای "پابرهنه در بهشت" برگزید. ایشان از من یک بازی پرانرژی می‌خواست تا فضای سیاه و تلخ کار شکل بهتر به خود بگیرد. من در این فیلم سیگاری شدم که کاری سخت اما برای رسیدن به نقش لازم بود. او چیزهایی از من می‌خواست که در پیشینه‌ام نبود و برای رسیدن به آنها باید از پوسته‌ام خارج می‌شدم."

وی ادامه داد: "دورخوانی‌هایی قبل از شروع کار با گروه انجام می‌شد که به عقیده من بسیار مفید بود. معتقدم اگر در کارنامه من فیلم یا تئاتری دیده می‌شود که موفق بوده به خاطر همین دورخوانی‌هایی تحلیلی بوده که پیش از شروع کار با گروه انجام می‌دادیم. در این کار نیز جلسات دورخوانی بسیار به من کمک کرد."

سیدی هم درباره نقش روحانی گفت: "برای رسیدن به این نقش تلاش‌های من به تنهایی موثر نبوده، بلکه تمام این اتفاقات و رسیدن به این نقش‌ها در یک پروسه جمعی شکل گرفته است. وقتی فیلمنامه کدهای اصلی را می‌دهد شما می‌توانید سرنخ را بگیرد و تا انتها بروید. فقط کافی است به عنوان بازیگر چیزهایی را به آن اضافه کنید. پایه اصلی کار را ما از فیلمنامه گرفتیم."

بازیگر نقش یحیح افزود: "من این فیلم را برای بار چندم دیدم و مواقعی احساس می‌کردم از قالب شخصیت خارج می‌شوم، اما یادم هست در این مواقع توکلی دوباره من را به جای اول بازمی‌گرداند. البته این به دلیل تجربه کارگردان بود. من بازیگر چندان تجربه نداشتم و می‌بایست حواسم باشد تا از بیرون چیزی به صحنه نیاورم. سعی می‌کردم، اما در برخی مواقع این اتفاق می‌افتاد."

هاشمی درباره تلخی‌ها و شادی‌های شخصیت شاهو در "پابرهنه در بهشت" گفت: "شاهو یک آدم معمولی است و مثل همه یکسری تلخی‌ها و شادی‌ها دارد. اما وقتی فردی در یک جای کوچک مثل زندان یا قرنطینه قرار می‌گیرد، شادی و تلخی او نیز کوچکتر می‌شود. شاهو با خوردن یک تکه نان و خواندن روزنامه که از بیرون آمده خوشحال می‌شود و ناراحتی‌هایش شکلی دیگر به خود می‌گیرد."

وی در ادامه عنوان کرد: "اگر شما شخصیت را بفهمید و ابزارش هم در فیلمنامه موجود باشد، این همه چیز را با خودش می‌آورد. این مشخصه‌ها درباره شخصیت شاهو در فیلمنامه موجود بود و ما فقط مجری آن بودیم. بازیگران فیلم با دستاویزی که فیلمنامه به آنها می‌داد، می‌توانستند نقش را متحول یا ایده‌های تازه را با موافقت نهایی کارگردان اجرا کنند."

این بازیگر سینما و تئاتر با اشاره به وظیفه کارگردان در قبال بازیگر گفت: "من خودم بازیگرم و می‌دانم بازیگران دوست دارند کارهای مختلف انجام دهند. اما وظیفه کارگردان هرس کردن بازیگر است. اگر دست بازیگر باز باشد شاید هر کاری بکند. اما کارگردان باید از رشد بی‌رویه آن جلوگیری کند. نقش باید در حد خودش بازی شود و شاهو نباید مهمتر از نقش اصلی جلوه کند."

همتی در ادامه درباره تصمیم مرتضی برای ازدواج با معصومه به عنوان یک بیمار ایدزی گفت: "احساس می‌کنم در اوج فضای تلخی کار یک جایی به هر دلیل لازم بود یک روزنه امید وجود داشته باشد. عشق در این فضای وخیم و اذیت‌کننده وجود دارد و کد آن نیز از قبل به مخاطب داده می‌شود."

وی در پایان گفت: "شخصیت سرباز "پابرهنه در بهشت" با بیرون در ارتباط است و دیوار به دیوار قرنطینه آسایشگاه زنان است. با ذهنیتی که از این سرباز در مخاطب وجود دارد، این احتمال می‌رود که وی عاشق دختری از آسایشگاه زنان شود. بقیه شخصیت‌های فیلم با بیرون ارتباط ندارند و ممکن است اگر آنها نیز شرایط سرباز را داشتند برایشان چنین اتفاقی می‌افتاد."