به گزارش خبرگزاری مهر، "زبیگنیو برژینسکی" در مقاله ای که آنرا به کمک "ویلیام آدام" از کارشناس مسائل بین الملل به رشته تحریر درآورده و آن را در شماره امروز روزنامه واشنگتن پست به چاپ رسانده، نوشت : سیاست کنونی آمریکا در قبال ایران که تقریبا مربوط به برنامه هسته ای تهران است، ترکیب استفاده از سیاست "تنبیه" و "تشویق" ( چماق و هویج ) است به گونه ای که مقامات کاخ سفید مکررا از مطرح بودن گزینه نظامی سخن می گویند و همین امر باعث شده تا ایران در پیشبرد برنامه هسته ای خود مصمم تر از قبل باشد و اگر کاخ سفید از به کار بردن تهدیدهای نظامی و واژه هایی درباره امکان حمله به ایران و تغییر رژیم در این کشور دست بردارد بدون شک به نتایج بهتری در این باره خواهد رسید.
به نوشته برژینسکی، سیاستهای بوش در قبال ایران باعث پیشرفت هسته ای ایران شده است.
این دیپلمات ارشد سابق آمریکایی در ادامه مطلب خود با اشاره به سیاست واشنگتن در گذشته در قبال برنامه های هسته ای کشورهایی همچون برزیل، آفریقای جنوبی و آرژانتین نوشت: آیا آمریکا در برابر برنامه هسته ای این کشورها نیز تهدید به تغییر حکومتهای آنها کرد؟ سیاست "تشویق" و "تنبیه" در جلوگیری از هند و پاکستان برای دستیابی به فناوری هسته ای موفق نبود و به همین دلیل آمریکا سریعا با هر دو کشور کنار آمد و ترجیح داد روابط خوبی با آنها برقرار کند و به نظر شما ایران از این موضوع چگونه استنباط می کند؟
به نوشته برژینسکی، روش موفقیت آمیز در قبال ایران باید با منافع ملی این کشور و آمریکا سازگاری داشته باشد. حمله هوایی از سوی آمریکا یا اسرائیل علیه تاسیسات هسته ای ایران نمی تواند کاری بیشتر از مانع تراشی برای برنامه هسته ای ایران انجام دهند و در هر صورت آمریکا باید بهای واکنش ایران به این حملات را بپردازد و نا آرامی در خاورمیانه که در نتیجه حمله علیه ایران صورت می گیرد نهایتا به آمریکا و اسرائیل آسیب خواهد زد.
این مشاور اسبق شورای امنیت ملی آمریکا معتقد است : آمریکا می تواند اعلام کند که آماده مذاکره بدون پیش شرط از سوی هر طرف است یا بر اساس تمایل ایران برای تعلیق غنی سازی در ازای تعلیق همزمان تحریمهای اقتصادی و مالی به مذاکره روی آورد.
برژینسکی با تاکید بر لزوم عدم رویارویی با برنامه هسته‌ای ایران نوشت: علاوه بر این هیچ دلیل معتبری وجود ندارد که سیاست سنتی بازدارندگی راهبردی واشنگتن که در روابط این کشور با اتحاد جماهیر شوروی سابق و چین وجود داشت و موثر بود و از سوی دیگر در قبال هند و پاکستان شکست خورد، در قبال ایران نیز موثر و کارآمد باشد.
وی در پایان مطلب خود نوشت: بهترین سودی که از کاهش تنشهای میان آمریکا و ایران نصیب همه می شود این مطلب است که ایران را مجددا به همان نقش قدیمی خود یعنی همکاری استراتژیک با آمریکا به منظور با ثبات نگاه داشتن خلیج (فارس ) باز گرداند. این اقدام حتی ممکن است منجر به این مطلب شود که ایران سیاست خود در قبال اسرائیل پیش از انقلاب اسلامی 1979 ( 1357 ) را یعنی برقراری روابط استراتژیک با تل اویو در پیش بگیرد!
لازم به ذکر است که ایران، اسرائیل را به دلیل اینکه یک رژیم جعلی و متجاوز است به رسمیت نمی شناسد و نامشروع و جعلی بودن رژیم صهیونیستی یک امر اثبات شده در کل خاورمیانه و حتی جهان است.
برژینسکی در پایان آورده است: تحریمهای آمریکا علیه ایران موجب تلاش بیشتر تهران برای افزایش تولیدات نفت و گاز خود و همچنین افزایش بهای انرژی در بازارهای جهانی شده و از همین رو بهبود روابط آمریکا با ایران به این نکته منتهی می شود که میزان بیشتری از انرژی تولید شده در ایران به بازارهای جهانی راه بیابد و همین امر می تواند بر کاهش بهای انرژی تاثیر گذار باشد و سرانجام آنکه شهروندان آمریکایی ترجیح می دهند تا پول کمتری را برای پر کردن باک خودروهای خود بپدازند تا اینکه بخواهند به مراتب پول بیشتری را صرف یک جنگ دیگر در خلیج فارس کنند.
نظر شما