به گزارش خبرنگار مهر ، در آخرین روز از همایش بین المللی عبدالقادر مراغی، عبدالله انوار محقق علوم قدیمه در خصوص نسبت ادوار در آثار مراغی گفت : آثار عبدالقادر مراغی بیانگر این مطلب است که موسیقیدان قدیم چگونه ابعاد کبیر را با ابعاد صغیرتقسیم و از ترکیب آن ها ملودی می ساختند در واقع در آثار مراغی قوتی وجود دارد که مرز رابطه بین آدمی و لایتناهی را مشخص می کند به این معنا که وقتی این رابطه با موسیقی در هم می آمیزد آدمی را فارغ از زمان و مکان می کند .
محسن محمدی درادامه این نشست به ریشه های تاریخ نظریه دستگاه نوازی درعقاید عبدالقادر اشاره کرد و گفت : مراغی پرده هایی که مقام خاص داشتند را دسته بندی و تنها ملایم ها را در هر پرده ثبت کرده است ؛ نظام موسیقی ایران مبتنی بر هفت دستگاه موسیقی و پنج آواز است که ریشه در دوران قاجار دارد اما نظام موسیقی دوره صفوی بیشتر نمادین و بر اساس سمبول های آن دوره است .
سید حسین میثمی ضمن بررسی موسیقی ترکی و مغولی در آثار نظری عبدالقادر مراغی گفت : عبدالقادر در چندین مبحث از رسالات خود از واژه ترک یا اترک (جمع ترک) استفاده کرده است و این حاکی از آن است که در دوره مراغی ترک ها در مناطق مختلفی حضور داشتند بنابراین می توان گفت موسیقی آن دوره ترکیبی از موسیقی اقوام ترک و مغول بود که به تدریج نظم موسیقایی خاص را شکل بخشیده است از این رو می توان آن را از دیگر نظام های موسیقی دوران متمایز کرد .
وی در ادامه افزود : در این نوع موسیقی سازها نیز از فرهنگهای مختلف اخذ شده اند با یان همه در عصر مراغی سازهای ختایی (شمال چین) بیشترین کاربرد را در آسیای میانه داشته است .
در پایان این نشست امیر حسین پورجوادی مقاله ایکهارد نویباور را خواند؛ در بخشی از این مقاله به تاریخ موسیقی و ابعاد موسیقی جهانی در آثار عبدالقادر مراغی چنین اشاره شده است : "مراغی بزرگترین موسیقیدان اسلامی است که بررسی آثار او نمونه خوبی از تاریخچه اسلام در آن دوره است؛ چراکه مراغی آغاز موسیقی را هم زمان با خلقت حضرت آدم و قطعه ای که درستایش خدا نواخته دانسته و همچنین ابداع ساز عود را هم به پسر یکی از پیامبران نسبت داده است" .
نظر شما