به گزارش خبرگزاری مهر، شهاب سنگ "سمارکونا" در سال 1940 در هند سقوط کرد. اجزای سازنده این شهاب سنگ به طرز شگفت انگیزی از گرما و عوامل شیمیایی در مدت چهار میلیارد سال بدون تغییر باقی مانده اند. به همین علت گروهی از دانشمندان موسسه کارنگی، موزه تاریخ طبیعی آمریکا و سازمان زمین شناسی آمریکا با بررسی این شهاب نشان دادند که سطوح سدیم بالاتر از حد طبیعی پیدا شده در این شهاب سنگ قدیمی از 6/4 میلیارد سال قبل بی تغییر باقی مانده اند و بنابراین می توانند نشان دهند که توده های گرد و غباری که منشاء سیارات نزدیک به هم هستند چگال تر و متراکم تر از آن چیزی بوده اند که تاکنون تصور می شد.
این محققان که نتایج یافته های خود را در مجله علمی "ساینس" منتشر کرده اند انواعی از خرده سنگهایی از ماده ای با عنوان "پیروکسین" را تجزیه کردند.
شهاب سنگ "سمارکونا" همانند تمام شهابهای غنی از پیروکسین در اولین مراحل شکل گیری منظومه شمسی ایجاد شده اند اما برخلاف سایر شهابها اجزای سازنده این شهاب سنگ در اثر گرما و عوامل شیمیایی از چهار میلیارد سال قبل بدون تغییر باقی مانده است و بنابراین این شهاب می تواند پنجره ای به سوی دوره شکل گیری منظومه شمسی بگشاید.
تجمعات پیروکسین در اثر گرمای ناگهانی ذرات گرد و غبار بین کهکشانی شکل می گیرند. ترکیبات این مواد در دمای حدود دو هزار درجه سانتیگراد تشکیل می شوند اما منشاء این گرما ناشناخته باقی مانده است.
تجزیه ترکیبات این شهاب نشان می دهد که مواد سازنده آن به طرز شگفت انگیزی غنی از سدیم است که منشاء شکل گیری پیروکسین است. بنابراین در فاز اولیه شکل گیری منظومه شمسی سدیم حضور داشته است.
نظر شما