سعید بیابانکی - شاعر - در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: شعر و ادبیات جزو ملزومات زبان هستند و فرهنگ هر جامعه ای ابتدا با ادبیات آن سنجیده می شود. می توان گفت، بودن شعر و داستان به مثابه بلندگوهای فرهنگی هر جامعه از زبان نگهداری و پاسداری می کند.
وی درباره خصلت شعر و ادبیات و تفاوت آن با سایر هنرها گفت: هیچ رسانه ای به تنهایی هنر محسوب نمی شود. رسانه هایی چون تلویزیون و سینما خود وسیله اند و به تنهایی هنر محسوب نمی شوند. آنها واسطه هایی هستند برای القا و انتشار هنر. اگر شعر حذف شود موسیقی نیز حذف می شود و اگر ادبیات حذف شود نمایش و سینما نیز حذف می شوند.
این شاعر طنزسرا افزود: من معتقدم آینده متعلق به هنرهای ترکیبی است و هنرها به تنهایی نمی توانند پاسخگوی نیاز انسان باشند و شعر هم در کنار دیگر هنرها بروز می کند. شعر با موسیقی ترکیب می شود، موسیقی با تصویر، تصویر با صدا و افکت و...
وی به وضعیت فعلی شعر در مقابل دیگر هنرها اشاره کرد و ادامه داد: شعر دچار مهجوریت است چون پولساز نیست اما هنری مثل سینما پولساز است پس مهجور نیست.
بیابانکی درباره علل این مهجوریت گفت: ما از دیرباز با فرهنگ شفاهی بیشتر آشنا و همنشین بودیم؛ با سخنران، با مکبر، با واعظ و با نقال.
وی ادامه داد: البته بین کتاب های موجود، آثار طراز اول خوب خوانده می شود به خصوص آنها که جنبه داستانی دارد. وقتی رمان هایی مثل "بیوتن" و "من او" و... مورد استقبال قرار می گیرد و به چاپهای متعدد می رسد باید فهمید که مردم به خواندن کتاب های داستان بیشتر توجه نشان می دهند چون با تنوع شخصیتی و کش و قوس قصه می توان آنها را به خود جذب کرد ولی وضع شعر با داستان تفاوت دارد.
این شاعر در پایان گفت: باید بگویم که به آینده شعری ایران خوشبین نیستم و اگر وضع به همین منوال ادامه پیدا کند من فکر می کنم ما آخرین نسل شاعران باشیم.
نظر شما