صندلی های بالدار بر فراز آمریکا

ایران با کاروانی 30 نفره مشتمل بر ورزشکار، رئیس فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان، مربی، سرپرست، خبرنگار و همراه در چهارمین دوره رقابت های (IWAS) شرکت کرده بود و با کسب 29 مدال (16 طلا، 7 نقره و 6 برنز) به کار خود پایان داد. تیم وزنه برداری با 8 طلا و دو نقره ، مقتدرانه به عنوان قهرمانی رسید و دوومیدانی کاران، 8 طلا، 5 نقره و 6 برنز کسب کردند. جالب توجه در این بین، این نکته بود که همه شرکت کنندگان ایرانی موفق به کسب مدال شدند.

تیم وزنه برداری کشورمان اتفاق ویژه رقابت های نیوجرسی بود. صمد عباسی که بهتر است از او به عنوان "هرکول جیبی" معلولان جهان یاد کنیم موفق شد 137.5 کیلوگرم را بالای سر ببرد. و سیامند رحمان که با بلند کردن وزنه 230 کیلوگرمی، بیش از 70 کیلو رکورد جهان را بهبود بخشید. می توان از او به عنوان پدیده سال های آتی وزنه برداری نام برد. روزی که او وزنه 230 کیلوگرمی را انتخاب کرد، دو دانشجوی تنومند و سیاهپوست دانشگاه "راتگرز"، این امر را محال دانستند اما او بسادگی از پس انجام این کار برآمد.

دوومیدانی کاران ایرانی هم بارها و باها سرود ایران را در فضای دانشگاه "باوئر" طنین انداز کردند و بارها و بارها پرچم سه رنگ کشورمان را به اهتزاز درآوردند. از این ورزشکاران می توان به عنوان امیدهای رقابت های پارالمپیک 2012 لندن یاد کرد و اساسا هدف از حضور آنها در این رقابت ها، کسب آمادگی برای حضور در رقابت های سطح بالایی چون پارالمپیک است. ایرانی ها بارها و بارها شگفتی آمریکایی ها را برانگیختند و من روزی را فراموش نمی کنم که یک خانم آمریکایی به همراه همسرش خطاب به وزنه برداران ایرانی گفت: Extraordinary (شگفت آور).

 پس از آن نوبت به قدردانی از افتخارآفرینان کشورمان شد. ایرانی های مقیم نیوجرسی در مراسمی که در "جانسون پارک" ترتیب دادند عشق و علاقه خود را به پای هموطنان ایرونی ریختند و عصری به یادماندنی را به ثبت رساندند. خانم وثیقی که زنی سالخورده بود، شعری ناب برای بر و بچه های ایرانی سرود و در سراسر مهمانی، مانند پروانه به دور عزیزانش پر می کشید.

دیدار از محله های نیویورک و از همه مهم تر محل تخریب برج های دو قلو هم از جمله کارهای ارزشمند دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در نیویورک بود. یکی از همراهان کاروان وقتی از روی کشتی از مجسمه آزادی دیدن می کرد، به طعنه گفت: اینها آزادی شان هم روی آب است. دیدار از آکواریوم بالتیمور هم از خاطر نمی رود. شاید خیلی از ایرانی ها آرزو داشته باشند که در کشور خودشان این گونه آبزیان را به نظاره بنشینند. و سرانجام دفتر حفاظت منافع جمهوری اسلامی ایران در واشنگتن که برای  ورزشکاران سنگ تمام گذاشت و آنها را به ضیافت ناهاری باشکوه دعوت کرد.

چهارمین دوره رقابت های معلولان جوانان جهان(IWAS) به پایان رسید. آنچه در پایان می ماند این است که معلولان، ناتوانان واقعی نیستند و تنها آنهایی ناتوان هستند که از نعماتی که خداوند در اختیارشان قرار داده بدرستی استفاده نمی کنند. صندلی های آنها اگرچه چرخدار بود اما نیروی اراده، بال هایی به آنها داد تا بر فراز سرزمین دوردستی چون آمریکا به پرواز درآیند. ای کاش قدرتی می داشتیم که از اعضا و جوارحی که خدواند در اختیارمان قرارداده در راه خدمت به او استفاده می کردیم.