به گزارش خبرنگار مهر، این فیلم که جمعه 15 شهریورماه از شبکه یک روی آنتن رفت، به عنوان اثری سفارشی تجربه‌ای قابل قبول به حساب می‌آید. کارگردان با هوشمندی از افتادن به ورطه شعارزدگی فاصله می‌گیرد و مسیری را می‌پیماید که پیش از این با فیلم‌های سینمایی‌اش پیموده است.
نویسندگان فیلمنامه از ماجرای 17 شهریور به عنوان قصه‌ای فرعی برای قوی کردن قصه اصلی استفاده می‌کنند و به خوبی از قابلیت این ماجرا برای متحول کردن شخصیت اصلی و تغییر روند آرام زندگی کسالت‌بارش استفاده می‌کنند. فیلم روایت زندگی ملال‌آور زنی است که می‌خواهد از همسرش جدا شود و تنها نقطه اتصال او به زندگی مشترک فرزندش فرید است.
"جمعه 12:45" روی دنیای درونی شخصیت اصلی تمرکز می‌کند و روابط او را با اطرافیانش به تصویر می‌کشد. مینا سرخورده و تنها است و دلیلی برای ادامه زندگی مشترک نمی‌بیند. مرد که در اغلب صحنه‌ها غایب است حضوری سایه‌وار در زندگی زن دارد و فیلم اشاره می‌کند مرد از نسلی است که وقایع مرداد 32 او را منزوی و سرخورده کرده است.
این اشاره گذرا و اشاره‌ای که مادر درباره سابقه فعالیت سیاسی در خانواده دارد غیرمستقیم تصویری از گذشته این خانواده نشان می‌دهد. فیلم هرگز از شخصیت اصلی فاصله نمی‌گیرد و حتی در سکانس‌هایی که مهناز دنبال فرید می‌گردد، بر او وحالت روحی و دلهره‌هایش متمرکز می‌شود.
"جمعه 12:45" درامی شخصیت‌محور است که به خوبی آنها را معرفی و بستر تحول را به تصویر می‌کشد. اما مشکل بزرگ فیلم ضعف فضاسازی است و نمی‌توان پذیرفت قصه در دهه 50 روایت می‌شود. گروه سازنده با بی‌سلیقگی حتی اصول اولیه طراحی صحنه و لباس را رعایت نکرده‌اند؛ فضاهای داخلی امروزی است و در نماهای خارجی نمی‌توان رد پای دهه 50 را دید.
امتیاز اصلی "جمعه 12:45" فاصله گرفتن از کلیشه فیلم‌های مناسبتی است. این تجربه ثابت می‌کند می‌توان بدون اشاره مستقیم به وقایع تاریخی به آنها ادای دین کرد و مخاطب هم چنین نمونه‌هایی را بیشتر می‌پسندد. این فیلم تلویزیونی به تهیه‌کنندگی علیرضا سبط احمدی جمعه 15 شهریور از شبکه یک پخش شد و علیرضا محمودی و محمدحسن شهسواری فیلمنامه آن را نوشته‌اند.
نظر شما